Gríma - 01.09.1945, Síða 48

46
DRAUGASÖGUR
[Gríma
sængur og lokuðu hurðinni, en jafnskjótt sem þeir
lögðust út af, opnaðist hurðin enn og fótatak heyrðist
eins og áður. Gáfust þeir þá upp við að loka, en sváfu
þó lítið um nóttina. Ekki minntust þeir neitt á þetta
við heimafólk daginn eftir. Næsta kvöld fór alveg á
sömu leið; hurðin opnaðist alltaf jafnóðum og henni
var lokað. Tóku þeir þá það til ráðs, að draga koffort
og kistur fyrir hurðina, og hugðu þá, að vel væri um
búið. En það kom að litlu haldi; að lítilli stundu lið-
inni var öllu því dóti ýtt inn, og dyrnar stóðu galopnar
fyrr en varði. Bar þá allmikið á hinu þunga fótataki
eins og kvöldið áður. Fóru þeir félagar þá enn á stúf-
ana, hlóðu fyrir hurðina að nýju og þóttust búa betur
um en í fyrra skiptið. En ekki voru þeir fyrr frá því
gengnir en öllu skraninu var ýtt inn á gólf og hurðinni
í hálfa gátt á eftir því. — Er ekki að orðlengja það, að
hurðin tolldi aldrei aftur að næturlagi, hverjum brögð-
um sem þeir beittu, og urðu þeir að sætta sig við að
sofa fyrir opnum dyrum, meðan þeir dvöldust í Þver-
árdal. Oft heyrðu þeir fótatak og umgang í stofunni,
en ekki urðu þeir annars varir.
Ekki gátu þeir félagar dulið þetta fyrir öðru heima-
fólki, og kom þá upp úr kafinu, að lengi hafði þótt
reimt í stofu þessari, og vissi þó enginn neina sérstaka
ástæðu til þess.
Vorið eftir lét Brynjólfur bónda rífa gamla bæinn
ásamt stofunni og reisa nýtt íbúðarhús. Þegar grafið
var fyrir undirstöðum, fannst beinagrind af manni í
tveggja feta dýpi, einmitt á þeim stað, þar sem stofan
hafði staðið. Lá beinagrindin á hellum, sem lagðar
höfðu verið í kross undir líkið, og voru beinin svo fú-
in, að þau duttu öll í sundur, þegar við þeim var
hreyft. Enginn veit neitt um það, hver þama hefur