Gríma - 01.09.1945, Side 65

Gríma]
KÍMNISÖGUR
Ö3
ætlaði að fara að reyna, hvort soðinn væri til hlítar.
Ekki gaf hún sér tóm til að leggja keppinn frá sér,
heldur hljóp með hann fram í bæjardyr og hóf þegar
samræður við Jóhannes. Stóð bunan af vörum hennar,
en þess í milli beit hún í keppinn og tuggði ört. Stóðst
það á endum, að þegar Jóhannes hafði lokið erindinu,
hafði hún lokið við keppinn. Þá leit hún forviða í
tómar lúkur sínar og síðan framan í Jóhannes og
mælti: „Át eg keppinn, Jóhannes?“
Lengi síðan var þetta haft að orðtæki, þegar ein-
hverjum hvarf að óvörum hlutur úr hendi.
c. Kerlingabotnar.
[Eftir handriti Margrétar Sigfúsdóttur á Hrafnkelsstöðum].
í hálsbrúninni suður af Hallormsstað er staður sá,
er kallast Kerlingabotnar. — í fyrndinni voru tvær
kerlingar á Hallormsstað. Svo bar við eitt kvöld, að
þeim varð reikað út á hlað rétt um leið og alfullt
tungl rann upp undan hálsbrúninni. „Gaman væri nú
að ná í tunglið, þegar það situr á hálsbrúninni,“ mælti
önnur kerlingin. „Það er aldrei þar, heldur alltaf á
himninum,“ svaraði hin. „Víst er það á brúninni,“
sagði sú fyrri. Til þess að fá skorið úr þessu vanda-
máli, lögðu kerlingarnar af stað suður á brúnina, en
þegar í botnana var komið, sást greinilegt bil milli
brúnarinnar og tunglsins „Það hefur fært sig síðan
við fórum af stað,“ sagði fyrri kerlingin. „Það var þar
aldrei,“ svaraði hin. Tóku þær þá aftur að jagast,
og þegar hvorug lét af sínu, flugust þær á, þangað til
báðar lágu dauðar.