Gríma - 01.09.1945, Qupperneq 67

Gríma]
TRÖLLASÖGUR
65
sinn; hafi þeir tryllzt og ekki náðst, þrátt fyrir miklar
eltingar, og hlaupið að lokum í fossinn og farizt þar
báðir. — Efsti fossinn, sem er afar hár og fallegur, er
nú kallaður Geirafoss; en munnmæli herma, að hann
heiti að réttu Geirufoss, og því til sönnunar er sögð
eftirgreind saga, sem talin er vera mjög gömul:
Einhvern tíma í fyrndinni bjó bóndi nokkur í Myrk-
árdal; ekki er hann nafngreindur, en þess getur sagan,
að hann hafi verið afarmenni að burðum og svo heilsu-
hraustur, að hann hafi aldrei kennt sér meins, nema
af támeyru; en sá kvilli þjáði hann :líka svo sárlega oft
og tíðum, að hann einan taldi hann vera sjúkdóm. Öll
önnur veikindi kallaði hann uppgerð eina og kveifar-
skap, sem stafaði af leti eða ómennsku. Bóndi þessi var
vel efnum búinn, kvæntur og átti eina dóttur bama.
Ekki þótti hann hjúasæll, en hélt þó jafnan einn
vinnumann. — Þegar saga þessi gerðist, var hjá honum
í vinnumennsku ungur og röskur maður, og er mælt,
að bóndadóttir og hann felldu hugi saman. Vildi bóndi
ekki heyra slíkt nefnt, enda fannst honum vinnumað-
ur ekki nógu efnaður eða nógu mikið hraustmenni til
að mægjast við sig. Það var starfi vinnumanns á vetr-
um, að fylgja eftir fé bónda fram á Myrkárdal og
standa þar yfir því á daginn.
Fer því svo fram. um hríð, að ekki ber neitt til tíð-
inda, en svo er það einhvern dag, er vinnumaður hefur
rekið féð til beitar, að til hans kemur kona, stórskorin
mjög og mikil að vallarsýn. Spyr vinnumaður hana að
heiti, en hún kveðst Geira heita og eiga heima þar í
dalnum. Segir hún honum, að faðir sinn hafi verið
tröllkarl og rænt mennskri móður sinni úr byggð; sé
hún því sjálf hálftröll. „En nú eru báðir foreldrar
mínir dánir,“ bætir hún við, „og er eg eina tröllið, sem
5