Gríma - 01.09.1945, Page 78
76
HULÐUFÓLKSSÖGUR
[Gríma
e. Kerhólshringurinn.
[Handr. Odds Björnssonar. Sögn Hallgríms Krákssonar pósts, 1908.]
Þegar móðir mín, Rannveig Þorsteinsdóttir, var ung
hjá foreldrum sínum á Kerhóli í Sölvadal í Eyjafirði,
var það einn dag, að þau systkini, Guðmundur og hún,
léku sér á Kerhóli, sem er þar í túninu og bærinn dreg-
ur nafn af. Efst á hólnum er stór steinn, og voru þau
eitthvað að róta upp moldinni í kringum hann. Fundu
þau þá málmhring allmikinn og fóru lieim með hann.
Gat það vel hafa verið armhringur, og gröftur var á
honum til skrauts. Tók amma mín við hringnum og
fægði hann, svo að hann varð fagur á að líta. Læsti hún
hann niður í dragkistuhandraða sínum, en lykilinn bar
hún jafnan á sér. Nokkru síðar ætlaði amma mín að
vitja hringsins, en þá var hann horfinn úr læstri kist-
unni og hefur aldrei sézt síðan.