Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.1995, Síða 10

fatlaðra og vissa aðlögun þeirra laga
hverra að öðrum. Ræddi sérstaklega
álitamál ýmis er upp komu varðandi
undirbúning laganna um málefni
fatlaðra s.s. um sérlög eða ekki sérlög.
Nauðsyn bæri til þess að félagsleg
þjónusta væri á sömu hendi. Hún rakti
nokkuð fyrirkomulag mála hjá
reynslusveitarfélögunum og vísaði
m.a. til Reykjavíkur, sem vissulega
hefði algera sérstöðu. Yfirfærslan
auðveldust þar, en vissulega er
aðstaða og ástæður sveitarfélaga
ólíkar. Margrét minnti að lokum á það
að þótt okkur þætti margt mega á betri
veg vera, værum við þó um margt
mjög vel á veg komin samanborið við
aðrar þjóðir. En hér gilti sem í öðru
að hið almenna viðhorf skipti afar
miklu og réði í mörgu ferð í
málaflokknum.
Guðmundur Ragnarsson vara-
form. Þroskahjálpar flutti því
næst erindi um viðhorf sinna samtaka.
Hann lagði áherzlu á það, að þjónusta
við fatlaða ætti að vera skv. almennum
landslögum. Þjónustan hefði í æ
ríkari mæli færzt frá stofnunum og
yfir í heimabyggð hvers og eins.
Hann taldi bezt að sérlög yrðu sem
fyrst óþörf, þannig að jafnréttið væri
virkt í samfélaginu eftir almennum
leikreglum þess. Nauðsyn væri að
útvíkka lögin um félagslega þjónustu
sveitarfélaga og færa málefni fatlaðra
þar eðlilega inn í. Sveitarfélögin þarf
að virkja og efla til þjónustu sem allra
mestrar. Mörg sveitarfélög vel fær um
verkefnið og eiga þá að fá það í sínar
hendur. Tryggja þyrfti nægilegt
fjármagn við tilflutninginn og um leið
yrði að tryggja gæði þjónustunnar.
Mörg óleyst verkefni kölluðu
vissulega á aukið fjármagn. Hann
ræddi um Svæðisráð Reykjavíkur sem
fjallað hefði um tilflutning í heild í
málaflokknum. Aherzla þar á það að
rekstur einstakra félaga héldi þó
áfram. Helztu rök til flutnings:
Aðgreining íbúanna á ekki að vera til.
Eitt kerfi á að sinna öllu. Stjórn-
unarvaldið færist nær fólkinu, sem
hefur þá meiri möguleika til áhrifa
o.s.frv. Full sátt yrði um þetta að vera
og aðgátar væri vissulega þörf.
Þá flutti Hafdís Hannesdóttirerindi
af hálfu Öryrkjabandalags Islands
sem hér er í heild sinni birt.
Dísa Guðjónsdóttir félagsráðgjafi
hjá Félagsmálastofnun Reykjavíkur
flutti þessu næst sitt erindi. Hún rakti
í upphafi helztu drætti í skipulagi
Félagsmálastofnunar Reykjavíkur.
Hún kvað mjög jákvæð viðhorf
ríkja gagnvart því að fella félagslega
þjónustu fatlaðra í enn ríkari mæli að
félagslegri þjónustu almennt. Hún
taldi Reykjavfkurborg hafa alla burði
til að taka við málaflokknum í heild
sinni. Með því mundi fötluðum
auðvelduð leið til allrar þjónustu, betri
þjónustu um leið.
Vissulega bæri vel að skoða
fjármagnsþáttinn varðandi tilfærsl-
una, en af henni myndi leiða hag-
nýting í rekstri, markvissari þjónusta,
betri samræming hennaro.fi. Greindi
svo frá því hversu starfi miðaði
varðandi Reykjavík sem reynslu-
sveitarfélag þar sem stefnt væri að
fullri tilfærslu málaflokksins. Fullur
einhugur um málið í borgarstjórn.
Nefndi 3 röksemdir fyrir flutningi:
1. Ekki bara til að flytja - heldur bæta
fyrst og fremst.
2. Tími kominn til að hrista upp í
málum.
3. Sérstaða fatlaðra myndi þurrkast
út.
Næstur talaði svo Loftur Þor-
steinsson oddviti Hrunamanna-
hrepps. Hann sagðist ræða málið út
frá persónulegum sjónarmiðum
jafnhliða því að hann væri fulltrúi
dreibýlissveitarfélags. Hann kvað
svar við spurningu málþingsins ráðast
af ýmsu m.a. afstöðu og stefnu
gagnvart fötluðum, því hvaða
stjórnsýslustig væri bezt fallið til
verkefnisins og hversu millifærsla
fjármagns yrði. Til þess að halda fram
góðri þróun þyrfti mikið fjármagn og
vel menntað starfsfólk. Hann kvað
mörg sveitarfélög eiga í fjárhags-
legum erfiðleikum og ekki fýsilegt
yfirleitt að taka á móti viðbótar-
verkefnum.
Hann sagði að e.t.v. væru byggða-
samlög leið til betri átaka fyrir hin
veikari sveitarfélög. Varaði við því
að nálægðin gæti valdið því að fólki
fyndist það vera að sækja um ölmusu.
Alfarið gætu málefni fatlaðra ekki
farið yfir til sveitarfélaganna vegna
mismunandi aðstæðna og aðstöðu
sveitarfélaganna.
á talaði Ögmundur Jónasson
form. B.S.R.B.. Hér þarf að fara
með fullri gát, ekki sízt með tilliti til
starfsfólksins. Benti m.a. á það að
tilflutningur málefna fatlaðra til
Akranesbæjar hefði strandað á
réttindamálum starfsfólks. Hann kvað
hugmyndafræðina nauðsynlegan
bakhjarl, en menn mættu heldur ekki
láta glepjast hugsunarlaust af hug-
myndum. Samfélagið kallar á marg-
brotna þjónustu, betri þjónustu og
miklu skipti, hvernig framkvæmd
væri, hvernig hún væri sem hag-
kvæmust jafnframt því að koma að
sem beztu gagni fyrir þá sem þjón-
ustunnar njóta. Ögmundur kvað
brýna nauðsyn bera til að líta til allra
átta áður en út í tilfærslu væri farið.
á talaði Helga Eiríksdóttir
meðf.fulltrúi frá Deild meðferð-
ar- og uppeldisfulltrúa innan S.F.R..
10