Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.12.1995, Blaðsíða 10

Hátíð Félags heyrnarlausra
Frá hátíðinni góðu.
Dagana 22. - 24. september hélt
Félag heyrnarlausra hátíð sína og
var hún sérstaklega vel sótt sem áður.
Hátíðin hófst á þeinr einkar skemmti-
lega atburði að opnuð var sýning á
verkum fjögurra heyrnarlausra mynd-
listarmanna í Listhúsinu að Engjateigi
hér í borg. Þar var þröng á þingi og
meðal viðstaddra gesta var forseti
Islands, frú Vigdís Finnbogadóttir.
Formaður Félags heyrnarlausra opnaði
sýninguna með ávarpi og kvað hana
hafa fengið nafnið Tónlist augans sem
vissulega væri réttnefni. Hún minnti á
sérstöðu heyrnarlausra en þessi sýning
ætti að sanna það, hve mikill mann-
auður fælist í þessum hóp. Táknmáls-
kórinn flutti Ijóð af listfengi sínu og
tvær ungar stúlkur fluttu ljóð á tákn-
máli, og heilluðu gesti. Vilhjálmur G.
Vilhjálmsson (einn sýnenda) flutti
ávarp um myndlist heymarlausra sem
hvarvetna skipar stóran sess í samfélagi þeirra. Heyrn-
arlausir upplifa sérstaka tónlist með augunum og koma
henni til skila í myndverkinu. Sunna Davíðsdóttir átti þarna
7 myndverk, Arnþór Hreinsson 8 myndverk, Hákon O.
Hákonarson 4 myndverk og Vilhjálmur G. Vilhjálmsson
12 myndverk.
Þarna mátti vissulega líta litfögur listaverk unnin af
næmni, kunnáttu og vandvirkni. Sýning þessi var svo opin
í hálfan mánuð eða frá 22. sept. - 6. okt.
Eftir hádegi næsta dag var svo safnast saman við
Kjarvalsstaði og gengið þaðan til húsakynna Félags
heyrnarlausra að Laugavegi 26. Þar flutti Anna Jóna ávarp
og fór yfir helztu baráttumál félagsins, árangur af ýmsu,
öðru ólokið, aldrei mætti slaka á klónni.
Olgeir Jóhannesson ræddi um aðstöðu heyrnarlausra í
Noregi og hér og bar þar ýmislegt saman. Kvað Norðmenn
í mörgu okkur allmikið fremri í þjónustu við heyrnarlausa
og aðstöðusköpun allri. Túlkaþjónusta hér þó stundum
betri. Menn þágu rausnarlegar heimabakaðar veitingar og
var mikill fjöldi samankominn í rúmgóðum vistarverum
félagsins. Punkturinn yfir i - ið var svo leikþáttur á tákn-
máli, sem nemendur Vesturhlíðarskóla fluttu. Þau höfðu
verið að lesa bókina Gauragang eftir Ólaf Hauk Símon-
arson og höfðu spunnið leikþátt upp úr þræði þeirrar bókar.
Varþetta hin bezta skemmtan. Um kvöldið kom fólk saman
á Kaffi Reykjavík og mun að sögn hafa skemmt sér
mætavel.
A sunnudeginum var svo messa í Áskirkju, þar sem sú
ágæta kona, séra Miyako Þórðarson, prestur heyrnarlausra
annaðist alla messugerð, en ávarp flutti þar Vilhjálmur G.
Vilhjálmsson og fagnaði m.a. nýjum textasímum og hvatti
mjög félaga sína til að nýta sér tölvutæknina og hina nýju
möguleika sem frekast í tölvutextasímunum nýju og full-
komnu.
Kaffiveitingar voru að þessu loknu og var messugerðin
mjög vel sótt. Að sögn framkvæmdastjóra félagsins,
Björns Hermannssonar, var mikil þátttaka í öllum
atburðum hátíðarinnar mikið ánægjuefni og allt tókst sem
bezt varð á kosið. Þegar nýju tölvutextasímarnir verða
komnir vel í gagnið mun ritstjóri reyna að kynna þá hér
með aðstoð einhvers hinna fjölmörgu notenda þessarar
nýju tækni.
Félagi heymarlausra er þökkuð góð hátíð og gjöful,
allra helzt þó þeim myndlistarmeisturum fyrir sína tæru
tónlist augans.
H. S.
Hlerað
í hornum
Konan: „Mundu svo eftir að fá þetta
handa rottunum“. Maðurinn (sem
man ekkert eftir fyrra samtali um
rottueitur): „Ha? Eitthvað handa rott-
unum? Aldeilis ekki. Ef þær ekki geta
gert sér að góðu það sem til er í hús-
inu, þá fari þær og veri“.
*
Ungu hjónin höfðu eignastbarn. Eftir
þrjá mánuði stakk móðirin upp á því
við föðurinn, að hann skipti um bleyju
á barninu. „Ég er annað að gera“,
sagði hann. „Ég skal gera það næst“.
Ekki leið á löngu þar til erfinginn var
aftur með vota bleyju, og mamman
færði föðurnum hann. Hann leit upp
með undrun í svipnum, en sagði svo:
„Nú, þú meintir næst, þegar hann
bleytti sig - ég meinti næst þegar við
eignuðumst barn“.
10