Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.12.1995, Blaðsíða 17

meginreglurnar á alþjóðaráðstefnunni
sem Öryrkjabandalag Islands og
Landssamtökin Þroskahjálp stóðu
fyrir á síðast liðnu ári og bar
yfirskriftina “Eitt samfélag fyrir alla”.
Eins og áður segir þá sáu SÞ sér
ekki fært að veita fé til þeirrar
starfsemi sem nauðsynleg er til þess
að fylgja samþykktinni eftir. Því varð
að leita til aðildarlandanna um bein
framlög. Eftirtalin ríki leggja nú fram
fé: Austurríki, Kanada, Kína, Kýpur,
Danmörk, Finnland, Japan, Monaco,
Noregur, Spánn og Svíþjóð. Flest
þessara landa leggja fram litlar
upphæðir og er Svíþjóð þar lang efst
á blaði. Ennfremur veita Danmörk og
Noregur myndarlega aðstoð.
✓
Aætluð fjárþörf árin 1994 - 1997
errúmir581 þúsund dollarar en
það fjármagn hefur ekki ennþá verið
tryggt. Miklir peningar fara í ferðalög
því að Lindkvist gjörir víðreist um heimsbyggðina til þess
að kynna meginreglumar samtökum fatlaðra, ríkisstjórnum
og öðrum sem hlut eiga að máli. Hann heimsótti t.d. í sumar
16 Afríkulönd í þessu skyni. Það má nú þegar benda á
beinan árangur af setningu meginreglnanna, þótt ekki séu
nema tæp tvö ár liðin frá samþykkt þeirra. I Astralíu hafa
verið sett ný lög um málefni fatlaðra, sem að miklu leyti
eru byggð á reglunum. A Indlandi er unnið markvisst að
nýrri löggjöf um málefni fatlaðra, þar sem reglurnar verða
lagðar til grundvallar og í nokkrum ríkjum Suður-Afríku
em þær einnig komnar á dagskrá. I sambandi við samþykkt
meginreglnanna vaknaði fljótlega sú spurning, hvernig
fylgjast skyldi með framgangi þeirra. Ein leið var sú að
gjöra könnun á högum fatlaðs fólks hvarvetna í heiminum
og skyldi samskonar spurningalisti notaður allsstaðar. A
48. allsherjarfundi SÞ haustið 1993 var ákveðið að
Þróunarstofnunin skyldi láta semja slíkan spurningalista.
Þetta tókst þó ekki þar eð ekki reyndist mögulegt að fá
nægjanleg gögn til þess að byggja á.
á var það að Öryrkjabandalag Danmerkur ákvað að
vinna svona plagg sem byggði á meginreglunum. Þetta
var spurningalisti sem var unninn í samvinnu við háskólann
í Árósum í Danmörku, sem er ráðgjafi Danida, deildar í
danska utanríkisráðuneytinu þar sem fjallað er um málefni
þróunarlanda. Stofnunin hefur meðal annars mikla reynslu
af að semja kannanir varðandi þróun lýðræðis og
mannréttinda í þeim löndum. Snemma á þessu ári var
haldin í Kaupmannahöfn mikil ráðstefna á vegum
Sameinuðu þjóðanna um félagsleg málefni og í tengslum
við hana var fyrsta útgáfa þessa spurningalista reynd. Á
þeim fundi voru fulltrúar tuttugu og tveggja þjóða, m.a.
Islands. Nú hefur verið unnið úr spurningalistunum og þar
kom í ljós að fulltrúar Norðurlandanna komust að svo til
sömu niðurstöðum, sem er raunhæft. Danska Öryrkja-
bandalagið hefur látið þýða spurningalistann á ensku,
spönsku og frönsku ásamt blindraletri, með nákvæmum
leiðbeiningum um notkun og útreikninga. Þeir eru þegar
komnir til dreifingar innan Norðurlandanna og Evrópu.
Þá er sambandið einnig að undirbúa sama efni til könnunar
í rúmlega 40 þróunarlöndum. Þetta er myndarlegt framlag
dönsku samtakanna. Ætlunin er að endurtaka könnunina
árlega og birta niðurstöður í ársskýrslu Þróunarstofnunar
SÞ til þess að fylgjast með hvort þjóðum heims hefur miðað
nokkuð á leið og þannig getur einnig myndast metnaður
og samkeppni.
Aþessum fundi okkar í dag verða teknar til umræðu
fjórar af meginreglunum tuttugu og tveimur. Það er
fimmta regla sem fjallar um aðgengi, sjötta um menntun,
sjöunda fjallar um atvinnu og sú áttunda um tryggingar.
Allar snerta þær náið dagleg kjör fólks. Við þurfum að
halda áfram að kynna reglurnar og einbeita okkur að því
að gjöra fatlað fólk meðvitað um þann rétt, sem því ber.
Vissulega höfum við Islendingar á undanförnum árum
verið að klifra upp velferðarstigann jafnt og þétt, en nú er
ástandið slíkt, að við stöndum ekki einu sinni í stað, við
erum aftur á niðurleið. Þessvegna tökum við fegins hendi
þessu nýja baráttutæki. Ólöf Ríkarðsdóttir
Hlerað í hornum
Ur minningargrein: “Enginn keypti eins mikið af flug-
eldum og rakettum og Nonni heitinn og þegar hann fór út
á gamlaárskvöld áttu nágrannarnir fótum sínum fjör að
launa.”
Prestur einn kom að sjúkrabeði manns eins sem hætt hafði
verið kominn og sagði við þennan vin sinn: “Ja, þú varst
víst nærri kominn yfir landamærin”. Vinurinn var snöggur
til svars: “Ja, aldrei sá ég dýrðina.”
Bófasonurinn kom heim úr fyrsta prófinu og faðirinn
spurði, hvernig hefði gengið? “Það gekk fínt pabbi. Þeir
spurðu og spurðu en fengu ekki orð upp úr mér.”
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
17