Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.12.1995, Blaðsíða 18

I nánd við nýja öld
Vigfús Gunnarsson lítur til baka og skyggnist til framtíðar
Fáein formálsorð ritstjóra:
Vigfús er fæddur 15. okt. 1927 að Litla - Hamri í Eyjafjarðarsveit.
Faðir hans er Eyfirðingur en móðir hans er frá Brokey á
Breiðafirði. Hann er elstur þriggja systkina. Fyrstu æviárin bjó
fjölskyldan á Litla - Hamri og í Reykjavík en fluttist til Stykkishólms
1932 og þar átti Vigfús heima þar til hann fluttist til Reykjavíkur 1956 og
hefur búið að Hátúni 8 síðan 1960. Á stríðsárunum fór Vigfús í
Samvinnuskólann og vann við skrifstofustörf eftir að heim kom og frá því
að hann fluttist til Reykjavíkur hefur hann unnið við endurskoðun.
Löggiltur endurskoðandi varð hann 1970 og hefur síðan unnið hjá
Ríkisendurskoðun. Og er Vigfúsi nú gefið orðið, en hann rifjar upp
ýmislegt frá æviskeiði svo og er til framtíðar horft:
Mannlíf við Breiðafjörð
síðustu árin fyrir stríð
yrstu minningarnareru frá 1932,
þegar ég kom í fyrsta skipti í
Brokey til afa og ömmu. Nokkrum
dögum seinna veiktist ég af lömun-
arveiki öllum til hrellingar, því að
enginn vissi hvað þetta var. Lagt var
af stað á vélbát til að ná í lækni, brast
þá á ofsaveður og báturinn varð að
snúa við til Brokeyjar. Þetta sama ár
fluttust foreldrar mínir í Hólminn. I
Stykkishólmi átti ég síðan heima í 24
ár. Þar var mikið menningarlíf og gott
að búa. Eg minnist síðustu áranna
fyrir stríð. Kreppan mikla var búin að
leika marga grátt og litla eða enga
vinnu var að hafa. Menn sneru bökum
saman, spýttu í lófana og stofnuðu
samvinnufélög til að leysa vandann.
Ræktunarfélag var stofnað 1933 og
eignuðust allir þátttakendur nýræktina
1 -1,5 ha túnskika hver. Varð af þessu
ómetanleg búbót að geta framleitt
mjólk og kjöt fyrir heimilin í frí-
stundum sínum. Foreldrar mínir áttu
tvær kýr og hafði ég þann starfa að
reka þær í haga að morgni, sækja að
kvöldi og stundum fékk ég að mjólka
þær. Eg minnist einnig heyskapar-
starfa í nýræktinni með mikilli
ánægju. Nú er golfvöllur þar sem ég
var við heyskap. I Brokey dvaldi ég
oft á sumrin og kynntist þar marg-
breytilegu eyjalífi. Var ég þá oft
ræðari hjá afa, sem átti lítinn árabát
til að fara á milli eyjanna. Að veiða
sel, smáfisk, fugla, tína egg og hirða
dún var meðal daglegra starfa. Að
reka og sækja kýr og smala kindum,
fylgjast með fuglalífi og hlusta á
fullorðna fólkið ræða um landsins
gagn og nauðsynjar var góður skóli
fyrir stráka.
Fyrir stríð var Kaupfélag Stykk-
ishólms að hefja hraðfrystingu
fisks og komu margir dragnótabátar
víða að til að leggja upp afla. Alltaf
var mikið um að vera við höfnina, sem
var aðalleiksvæði okkar krakkanna,
því að við fylgdumst vel með öllu
athafnalífi. Þegar timburskip, sem-
entsskip eða kolaskip komu var mikið
um að vera. Verkamennirnir ýmist
steingráir eða svartir. Frystiskip komu
til að taka fisk eða kjöt, strandferða-
skipin komu reglulega og bátarnir
stóri Baldur og litli Baldur fóru í
reglubundnar ferðir til a.m.k. 12 hafna
við Breiðafjörð, því að vegakerfið og
bílaflotinn voru ekki upp á marga
fiska. Á haustin í sláturtíðinni var
nrikið uin að vera, líf og fjör, og mikið
höndlað til vetrarins. Hólmurinn var
virkileg verslunarmiðstöð. Félagslíf
var gott í Hólminum. Þátttaka í bama-
stúkunni Björk og síðar í stúku full-
orðinna Helgafelli var mannbætandi.
Ungmennafélagið Snæfell starfaði af
miklum myndarskap og var ég þar
félagi, og um tíma sat ég í stjóm þess
og einnig í stjórn Héraðssambands
Snæfellsness- og Hnappadalsýslu.
Árið 1952 heyrði ég í útvarpinu um
stofnun Styrktarfélags lamaðra og
fatlaðra í Reykjavík og gerðist ég
strax ævifélagi í því félagi.
Félagsmálastörf í Reykjavík
1957 - 1995
ólin var komin hátt á loft í
marsmánuði 1957. Við vinnu-
félagarnir í Endurskoðun Sam-
bandsins, ég og Olafur B. Steinsen,
sem nú er heimilismaður á Dvalar-
heimili Sjálfsbjargar, vorum að ræða
málefni fatlaðra þegar þeirri hugdettu
skaut upp að skrifa nú Styrktarfélagi
lamaðra og fatlaðra og biðja það að
gangast fyrir félagsstarfsemi meðal
fatlaðra. Bréfið var sent og ekki leið
á löngu þar til búið var að safna saman
vöskum hópi karla og kvenna, þar á
meðal voru Aðalbjörn Gunnlaugsson,
Gunnar Finnsson, Gylfi Baldursson,
Hlaðgerður Snæbjörnsdóttir og fleiri.
Til félagsstarfsins fengum við bíl-
skúrinn við æfingastöð félagsins að
Sjafnargötu 14. Hófst nú líflegt
félagsstarf. Brátt fréttist af fleirum
sem voru að stofna til félagsskapar
meðal hreyfihamlaðra undir nafninu
Sjálfsbjörg. Ventum við nú okkar
kvæði í kross og gengum til liðs við
Sjálfsbjörg, félag fatlaðra í Reykjavík
og lentum fljótlega í stjórn. I blaðinu
Sjálfsbjörg sem kom út haustið 1960
er birt svofelld starfsskýrsla frá
Sjálfsbjörg, félagi fatlaðra í Reykja-
vík. “Skemmtikvöld voru 11 talsins á
árinu, félagst'undir fjórir. Auk þess
voru haldnar þrjár skemmtanir fyrir
fötluð börn á aldrinum 6-12 ára.
Sauma- og föndur- “klúbbar” hafa
starfað reglulega frá byrjun febrúar.
Á árinu var haldin hlutavelta, og tókst
hún framar vonum. Hafin var útgáfa
félagsblaðs. Ein skemmtiferð varfarin
á sumrinu. Félagið hefur opna skrif-
18