Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.1997, Síða 21

“Fjallið Flestur ber svipmót
Kirkjufells,” segir Magnús.
Sterk þessi fjöll í lífi Áslaugar og
Magnúsar, sem nú eru að klífa erfið-
asta hjallann, eins og fram kemur í
orðum Áslaugar:
“Baráttunni við Parkinson má líkja
við endalausa fjallgöngu - upp og
niður - niður og upp.”
Nóbelsskáldið okkar notfærði sér
örnefnin undir Flesti, Fótur og Fola-
fótur, koma fram í einni veigamestu
skáldsögu hans, Ljósi heimsins.
“Halldór kom við í Ögri á meðan ég
var þar,” segir Magnús, “og sagði
miklar sögur af bændunum í kring.
Ég spurði, hvort þetta væri ekki sögu-
efni? Þá var hann að safna efni í
Gerplu.”
Hesteyrarkirkja var flutt til Súða-
víkur, eftir að Magnús var hættur að
þjóna þar - merkilegt, að byggðin
skuli hafa færst til og að kirkjunni.
“Núna fellur kirkjan alveg inn í nýju
byggðina, stóð dálítið afsíðis fyrir
snjóflóðið,” segir Magnús.
Starfssvið lífsins í Grundarfírði
Árið 1954 er merkisár í lífi Magn-
úsar. Þá staðfesta þau Áslaug heit sitt
í Dómkirkjunni, séra Bjarni Jónsson
vígirbrúðhjónin. Áslaug ber líka nafn
konu hans, frú Áslaugar Ágústsdóttur.
“Hún kallaði mig alltaf nöfnu sína.
Ég var samt ekkert skyld henni, þetta
var bara svo mikið vinafólk, séra
Bjarni og pabbi.”
Sama ár tekur Magnús við Set-
bergsprestakalli.
“Grundarfjörður var eins og Kína
fyrir mér, ég vissi ekkert hvert ég var
að flytja,” segir Áslaug.
“Fátækt hafði verið í Grundarfirði,
en þorpið var að byggjast upp og
samtímis jókst velmegun, fólkið hafði
alltaf verið kirkjurækið,” segir Magn-
ús.
- Fékkstu svipaða reynslu af Snæ-
fellingum og séra Árni Þórarinsson?
“Þetta var norðan megin á nesinu,
þar er allt annað fólk,” segir Áslaug
kímileit.
Magnús kveður fast að orði í svari
sínu:
“Mér þótti vænt um Grundfirðinga.
Fólkið var traust, vinnusamt og
nægjusamt.”
Kirkjufellið heilsaði nýju prests-
hjónunum í mynni Grundarfjarðar,
þegar þau komu siglandi með Baldri
Eftir messu séra Friðriks á
Setbergi 1956.
frá Stykkishólmi. Prestssetrið á Set-
bergi var fyrsta heimili ungu hjón-
anna, þaðan er sagt fegurst útsýni um
Grundarfjörð.
nga prestsfrúin varð að geyma
brúðkaupsgjafir, eins og hræri-
vél og brauðrist, fyrstu árin. Það var
ekkert rafmagn á prestssetrinu!
Áslaug komst líka í kynni við bala og
þvottabretti.
“En konurnar í Grundarfirði buðu
mér að koma með þvottinn, eftir að
við fengum bílinn. Erfiðara var að
handhræra allar kökurnar fyrir kirkju-
kaffið á sunnudögum.”
Melrakkaeyja heyrir undir Setberg,
og Áslaug segir það bestu sólskins-
stundir ársins, þegarþau fóru út í eyju
til dúntekju. “Sextán fuglategundir
verptu þarna og ófáir bardagar við
svartbakinn. Eyjanerfuglaparadís og
fuglafræðingar sóttust eftir að koma
með okkur.”
Áslaug skellihlær, þegar hún minn-
ist á erlenda fuglafræðinga sem héldu
sig vera komna til tunglsins eftir ferð-
ina um Berserkjahraun, og fannst allt
svo frumstætt á Setbergi.
“Þeir trúðu ekki sínum eigin augum,
þegar þeir sáu ísskáp í eldhúsinu og
fengu heimagerðan ís í eftirrétt - raf-
magnið kom eftir tvö ár. Þeir skrifuðu
bók um Islandsferðina og lýstu þessu
afar skemmtilega.”
“Við bjuggum á Setbergi í níu ár.
Setberg var vinsælt brauð í gamla
daga, kallað “sætabrauð” af því að
aðeins ein kirkja heyrði undir sókn-
ina,” segir Magnús, “Björn Halldórs-
son sótti um Setberg í ellinni, þegar
hann var að verða blindur og átti erfitt
með ferðalög.”
“Grundarfjörður var nokkuð af-
skekktur á þessum tíma,” segir
Áslaug, Hraunsfjörður og Kolgrafar-
fjörður óbrúaðir, svo að sæta varð
sjávarföllum. Öruggasta leiðin var
með Baldri frá Stykkishólmi.”
Þekking Áslaugar átti eftir að koma
sér vel fyrir afskekkta Grundfirðinga.
Hin ýmsu hlutverk
prestskonunnar
Grundfirðingar skynjuðu fljótt
hæfileika nýju prestsfrúarinnar í
hjúkrun. Iðulega varð Áslaug að
ganga inn á starfssvið læknisins sem
sat oftar en ekki fastur í Stykkishólmi.
“Ég varð fljótt vinsæll sem bílstjóri
lœknisins.” í fyrsta skipti sést örla
fyrir brosi á þjáðu andliti Magnúsar.
“Ég var í símasambandi við lækninn
og gaf lyf eftir fyrirmælum hans,”
segir Áslaug. “Ég gerði líka að minni-
háttar sárum, aðallega í tengslum við
vinnu í frystihúsinu. Þá tíðkaðist að
konur ættu börn sín í heimahúsum og
ég var svo heppin að fá að starfa með
gömlu ljósmóðurinni og læra af
henni.” Þau voru ófá börnin sem
Áslaug hjálpaði í heiminn.
Ekki spillti tónmenntun Áslaugar.
Hún var organisti í kirkjunni þau
tuttugu ár sem Magnús var sóknar-
prestur. Auk þess kenndi hún allan
söng í skólanum, sá um söngskemmt-
anir, var lengi formaður kvenfélagsins
og stóð fyrir þorrablótum og árs-
hátíðum.
- Hjúkrunarfræðingur, “læknir,”
kirkjuorganisti, söngkennari og fé-
lagsfrömuður.
- Var ekki erfitt að sinna öllum
þessum hlutverkum?
“Það vildi svo heppilega til, að við
eignuðumst ekki barn fyrr en eftir
fimm ár,” segir Áslaug brosandi.
“Félagslífið gaf mér svo mikið. Ég
fór frá stórri fjölskyldu í Reykjavík,
og þessi góðu mannlegu tengsl hjálp-
uðu mér. Magnús var líka fastur liður
á þessum skemmtunum, einskonar
Spaugstofa Grundfirðinga.” Áslaug
lítur kankvís til eiginmanns síns.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
21