Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.1997, Qupperneq 22

“Tækifærisræðurnar hans voru svo
vinsælar. Hann gerði góðlátlegt grín
að ýrnsu í þorpslífinu og fór svo fínt í
það, að enginn varð sár.
Allt þetta tilheyrði og var svo
skemmtilegt,” segir Áslaug og hlær.
Sjálfsagt var talið að prestsfrúin
væri sjálfboðaliði í öllu. Áslaug
gerir lítið úr sjálfboðastarfinu, segist
hafa fengið borgun í öðru. “Ég fékk
svo rnargt gefins, rjórna, nýjan fisk og
fleira, og fólkið ávallt reiðubúið að
gera mér greiða. Síðustu árin fékk ég
smáviðurkenningu, tíu þúsund krónur
á ári fyrir organistastarfið.
Við vorum líka alltaf saman með
barnastarfið. Magnús hafði verið
bæði sunnudagaskólakennari og sum-
arbúðastjóri hjá KFUM og þekkti vel
leiki og söng líkt og tíðkaðist þar. Á
fimmtudögum byrjuðum við með
kirkjuskóla fyrir 5-7 ára krakka,
kenndum bænir og sögðum sögur.
Fjölskyldumessur urðu líka vinsælar,
eins og Magnús hafði kynnst í
Svíþjóð.”
Prestshjónin þurftu alltaf að fylgj-
ast vel með gestum sínum, hvort þeir
kæmust klakklaust alla leið.
“Eina helgina áttum við von á séra
Friðrik Friðrikssyni, sem vildi endi-
lega heimsækja Magnús, þótt hann
væri orðinn blindur. Vegslóðinn frá
Stykkishólmi var svo viðsjárverður,
að við keyrðum oftast á móti gestum
okkar. Friðrik og föruneyti fundunr
við inni í Kolgrafarfirði, farið að flæða
inn í bílinn og þeir fastir.”
Áslaug segist aldrei gleyrna messu
séra Friðriks. “Þá var þingi Kvenfé-
lagasambands breiðfirska kvenna ný-
lokið og konurnar mættu allar til
kirkju. Ógleymanleg helgistund - að
hlusta á gamla manninn prédika blind-
an. Persóna séra Friðriks geislaði svo
út frá sér.”
Ný kirkja rís, nýtt prestssetur...
Framsýni Grundfirðinga til kirkju-
byggingar í þorpinu nær aftur til ársins
1947, þegar áhöfnin á vélbátnum
Fylki gefur 2.500 kr. í kirkjusjóð.
Magnús þakkar líka kvenfélags-
konum í Gleym-mér-ei fyrir giftu-
drjúgt framlag.
“Segja má að þorpsbúar hafi allir
sem einn lagt sinn skerf fram til nýrrar
kirkju,” segir Magnús.
- Hvað er langt á rnilli Setbergs og
Grundarþorps?
Magnús prédikar í nýja
prédikunarstólnum í
Grundarfjarðarkirkju.
“Jafnlangt og á milli Betlehem og
Jerúsalem, átta krn.”
“Magnús fór af miklum krafti út í
nrargra ára kirkjubyggingu, útvegaði
sjálfboðaliða á vegum Alkirkjuráðs-
ins,” segir Áslaug.
“Þá var maður frískur og hraustur
og allir vegir færir,” svarar sjúkling-
urinn, sem berst við að halda sér upp-
réttum í stólnum.
Magnús leggur sinn skerf fram,
horfir á kirkjuskip, safnaðarheimili og
nýjan prestsbústað rísa, en prests-
hjónin, sem bjuggu við olíuljós fyrstu
árin á Setbergi, fengu aðeins að njóta
nýja prestssetursins í sex ár.
“Aðeins kirkjuturninn vantaði, þeg-
ar við fórum. Ég sagði nú reyndar
við Grundfirðinga, að engin þörf væri
á kirkjuturni. Kirkjufellið væri á við
fegurstu turnsmíð.”
s
Ijúlí 1982 voru tvær hátíðaguð-
þjónustur í Grundarfirði, í Set-
bergskirkju, sem hafði hlotið gagn-
gera endurbót á níræðisafmæli sínu,
og í fullgerðri Grundarfjarðarkirkju.
Presturinn og organistinn á leið
í messu á Setbergi.
Áslaug og Magnús voru heiðursgestir
við þá athöfn.
- Hvernig fannst Magnúsi að ganga
aftur inn í helgidómana?
“Eyrarsveit er rík að eiga tvo helgi-
dóma, annan nýjan, hinn endurnýj-
aðan. Ég hafði vanist ófullgerðri
Grundarfjarðarkirkju og fannst ég
ganga í nýja kirkju. Kirkjan er til-
komumikil með lýsandi krossi efst á
turninum og einskonar kennimark
kauptúnsins.”
Á þrjátíu ára vígsluafmæli kirkj-
unnar, árið 1996, voru prestshjónin
aftur heiðursgestir.
Áslaug: “Þá var mikið kaffiboð í
safnaðarheimilinu. Sigurbjörn sonur
okkar og Kristín kona hans sáu um
að keyra okkur. Eldri barnabörnin
voru með, Áslaug sex ára og(Magnús
níu ára. Sú yngsta, Nína Kristín, var
of ung í vetrarferð. Grundfirðingum
fannst gaman að sjá, að búið var að
yngja okkur upp.”
“Okkar bestu ár vom á Grundarfirði.
Þaðan var erfitt að fara.”
Djúpið í dökkum augum Magnúsar
glampar undarlega mikið.
Eftirsjá er líka í rödd Áslaugar:
“Þegar fermingarbörnin fóru að segja:
“þú tókst á móti mér” skynjaði ég,
hvað maður var orðinn rótgróinn
þarna. Maður var heimilisvinur á
öllum heimilum, leitað til okkar jafnt
á nóttu sem degi. Ætli við væmm ekki
enn á Grundarfirði, ef Magnús hefði
ekki veikst.”
Parkinson gerir vart við sig
- Hvernig varðstu fyrst var við sjúk-
dórninn?
“Hann byrjaði sem hreyfitregða
vinstra megin í líkamanum. Ég festist
22