Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.1997, Qupperneq 48

Andi Jóns innbyrtur í skjóðu kerlingar.
Kerlingin og óvinurinn.
HALALEIKHOPURINN
OG GULLNA HLIÐIÐ
Orstutt frétt var í síðasta
blaði um það ágæta
framtak Halaleikhópsins
að færa okkur Gullna hliðið á
nöprum nóvemberdögum. Þegar
svo ágæta vel er að staðið má ekki
minna vera en maður þakki fyrir
sig og sína. Halaleikhópurinn
hefur unnið afbragðsgott starf og
skilað mörgum verkum frá sér og
öllum með ágætum, en þó hygg ég
að hér hafi verið um jafnbeztu
sýningu hópsins að ræða og skyldi
þó engu gleymt sem gert hefur
verið áður. Það er Edda V. Guð-
mundsdóttir sem leiðir hópinn og
leikstjórn hennar hin bezta, því
öllu skiptir í sýningum áhugafólks
að hver og einn skili því sem skila
ber sem bezt, en jafnframt sé áferð
og samfella slík að sýningarinnar
sé notið sem heildar og það þótti
mér vel takast. Eg skýt því hér að í
hógværð, að það var einmitt í
Gullna hliðinu sem ég þreytti mína
frumraun á leiksviði í hlutverki
óvinarins og þótti býsna sann-
færandi í hlutverkinu sem hæfði
mér vel að margra sögn. Hins veg-
ar skorti okkur austur á
Fáskrúðsfirði markvissa leiðsögn
og ögun góðs leikstjóra og einmitt
þessi munur kom mér helzt í hug
þegar ég sá Gullna hliðið nú undir
svo öruggri stjórn Eddu.
s
Omar Bragi Walderhaug lék
kerlinguna með sínum al-
kunnu tilþrifum og góðu leikgáfu
og kerlingarlegur hið bezta, Jón
Eiríksson lék Jón bónda, aðallega
ósýnilegan í skjóðunni góðu,
hressilega orðhvatur og kom
hlutverkinu virkilega vel frá sér,
ekki sízt þegar hann loks var
sloppinn úr skjóðunni. Guðrún J.
Ólafsdóttir lék bæði Vilborgu
grasakonu og Helgu, vinkonu
kerlingar og gerði hvoru tveggja
hin beztu skil, einkar skýr fram-
sögn og leikur. Oddný Sverris-
dóttir lék Lykla - Pétur, virðulega
og vel, hátíðleiki guðsmannsins
leyndi sér ekki og röddin myndug.
Og svo lék Árni Salómonsson
óvininn með afbrigðum vel, röddin
á víxl ógnandi og smjaðrandi og
óhugnaður af allri persónunni eins
og vera bar. Önnur hlutverk eru
ólíkt minni, en þó verður að geta
þeirrar ljósu en kúnstugu mann-
gerðar sem Kristinn Baldvinsson
sýndi okkur í hlutverki prestsins.
En allir ávöxtuðu vel sitt pund og
hvergi alvarlega brotalöm að finna.
Það er ánægjulegt að sjá svo í verki
hina margumtöluðu blöndun, þar
sem fatlaðir og ófatlaðir leika
saman svo ljómandi vel og einmitt
þannig að maður gleymir með öllu
hver er hver, hver fatlaður, hver
ófatlaður, enda oft erfitt um alla
skilgreiningu. Mála sannast er það
að fólk hafði af hina ágætustu
skemmtan, enda Gullna hliðið
listilega vel skrifað og gefur
leikrænum tilþrifum og raddbeit-
ingu byr undir báða vængi. En
einmitt í slíkum verkum er vandi
vel að gera - og vissulega tókst
Halaleikhópnum það. Öll umgjörð
var hin ágætasta og ekki skyldi
hinni bráðgóðu yfirskrift sjálfs
himnaríkis gleymt: Himnaríki,
heimur án þröskulda. Hafi Hala-
leikhópurinn heila þökk fyrir
framtak gott og skemmtan góða.
Megi honum farnast vel í fram-
tíðarverkum sínum.
H.S.
48