Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.1997, Síða 20

Maren Sveinbjörnsdóttir iðjuþjálfi:
Hornafjarðarbær yfirtekur
þjónustu við fólk með fötlun
ann l.janúar 1997 yfirtók
Hornafjarðarbær málefni
fatlaðra í Austur-Skafta-
fellssýslu og í Djúpavogshreppi.
Svæðisskrifstofa málefna fatlaðra á
Austurlandi
hafði áður séð
um þessa þjón-
ustu á svæðinu.
Svæðisskrifstof-
an er staðsett á
Egilsstöðum og
þaðan var starf-
seminni stjómað,
Maren ' en Þar sem
Sveinbjörnsdóttir. Austurlandskjör-
■—— dæmi er stórt og
oft erfitt yfirferðar var ráðinn starfs-
maður á Höfn haustið 1988 til að
sinna Austur-Skaftafellssýslu og
Djúpavogi. Skrifstofan á Höfn var
útibú frá Egilsstöðum og bar nafnið
Leikfanga- og ráðgjafarþjónusta og
heyrði undir Svæðisskrifstofu
Austurlands.
Framkvæmdastjóri Svæðisskrif-
stofu Austurlands var yfirmaður
útibúsins og bar rekstrarlega ábyrgð,
en sérstök rekstraráætlun var gerð
fyrir þetta svæði. Hlutverk starfs-
manns útibúsins var að sinna: ráðgjöf
vegna barna og til fullorðinna, hafa
yfirumsjón með leik-
fangasafni, kynna mál-
efni fatlaðra og gera
tillögu til Svæðisskrif-
stofu um uppbyggingu á
svæðinu og vinna að því
að koma á fót annarri
nauðsynlegri þjónustu
við fatlaða í samvinnu
við Svæðisskrifstofu og
sveitarfélag.
Bakgrunnur
starfsmanns
Eg er iðjuþjálfi að
mennt, útskrifaðist frá
Iðjuþjálfaskólanum í
Odense, Danmörk í júní
1986. Eftirnámið vannég áGeðdeild
Landspítalans iðjuþjálfun, við sér-
kennslu í Hafnarskóla á Homafirði og
í febrúar 1994 byrjaði ég að vinna hjá
Svæðisskrifstofu Austurlands. Aður
gegndi þroskaþjálfi því starfi.
Samstarf
Samskipti og samstarf við starfs-
fólk Svæðisskrifstofunnar fór aðal-
lega fram í gegnum síma. Einnig fór
ég í vinnuferðir til Egilsstaða og
starfsmenn frá Svæðisskrifstofunni
komu í vinnuferðir til Hornafjarðar
tvisvar á ári. Þessar ferðir virkuðu
sem vítamínsprauta fyrir mig, því það
er oft erfitt að halda fullum dampi
þegar maður vinnur einn. Faglegan
styrk sótti ég að mestu leyti á skrif-
stofuna á Egilsstöðum. Þar er mjög
rík áhersla lögð á mikilvægi faglegs
starfs og mikið gert til að efla það, til
dæmis möguleikar á námskeiðum og
ráðstefnum bæði á Egilsstöðum og í
Reykjavík.
Breytingar
Það hafði lengi verið í umræðunni
að Hornafjarðarbær tæki yfir málefni
fatlaðra á svæðinu, en sökum annarra
stærri verkefna varð það ekki mögu-
legt fyrr en í janúar 1997. Eg verð að
játa að tilfinningar mínar til þessara
breytinga voru blendnar, en líklega
hefur það verið hræðslan við breyting-
arnar, því enginn veit hvað átt hefur
fyrr en misst hefur.
Faglega hliðin
Eg vil taka það fram áður en lengra
er haldið að starfsaðstaða mín er á
neðstu hæð í íbúðarhúsi þar sem engin
önnur starfsemi er. Sökum þrengsla
á bæjarskrifstofunni var ekki unnt að
flytja vinnuaðstöðu mína þangað
strax. Hugmyndin er að byggja við
bæjarskrifstofuna næsta haust og mun
ég þá fá starfsaðstöðu þar. Þannig að
fyrsta mánuðinn eftir að bæjarfélagið
tók að sér málefni fatlaðra, fann ég
ekki fyrir miklum breytingum. Sam-
band mitt við Svæðisskrifstofuna var
enn töluvert því það þurfti að ganga
frá ýmsum lausum endum.
Þegar tæplega tveir mánuðir voru
liðnir frá breytingunum, fannst mér ég
vera mun einangraðri heldur en ég
hafði verið fyrir breytingamar. Ég fór
að hugsa um af hverju það gæti stafað.
Jú þar sem ég var ekki lengur undir
rekstrarlegri stjórn Svæðisskrif-
stofunnar urðu samskipti við mig
minni frá þeirra hálfu og af ein-
hverjum ástæðum hringdi ég ekki eins
oft og áður til að fá
faglega aðstoð. Eins
höfðu vikulegir fundir,
þar sem voru auk mín,
sérkennslufulltrúi, félags-
ráðgjafi og félagsmála-
stjóri Homafjarðarbæjar,
fallið niður eftir áramót
vegna stjórnsýslubreyt-
inga hjá bænum. En eins
og kemur fram síðar er
komið fast skipulag á
þessa fundi núna. Þar
sem vinnuaðstaða mín er
ekki á bæjarskrifstofunni
og samskipti við starfs-
fólk Svæðisskrifstof-
unnar hafa breyst, ein-
20