Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.1997, Blaðsíða 45

leiðinni og tveim þeirra var rækilega
lýst og eru fullreyndir. Annar þeirra
er Ropinrol. Verkunin er svo góð að
fyrstu sex mánuðina er hún svo
langvinn að komist verður af með það
eitt. Það kom á daginn að áhrifin eru
betri en með Parlodel. Sagt er að gott
sé að þola það og því fylgdu minni
ósjálfráðar hreyfingar en levodópa-
efnunum. En það hefur í för með sér
flökurleika sem minnkar eftir notkun
í nokkurn tíma.
Hitt lyfið er pramipesol sem
einnig hefur sýnt góð ytri áhrif
bæði snemma og á seinni stigum
Parkinsonsveiki. Ráðlegt þótti að nota
það sérstaklega í þeim tilvikum þegar
sjúklingar eru langt leiddir með mikl-
ar ofhreyfingar og mikinn skjálfta.
Flökurleiki getur fylgt því, svefn-
truflanir og ofskynjanir. I umfjöllun
um levodópadepotefnin var lögð
áhersla á það að hvað snertir Sinemet
depot er skammturinn 1.4 sinnum
meiri en venjulegt Sinemet (Sinemet
standard) í upphafi og síðar í með-
ferðinni 1,2 sinnum meiri. Það er lítill
munur á depotgerðinni og standard af
lyfinu þegar það er gefið nýjum
Parkinsonssjúklingum. Þetta kemur í
ljós í athugun sem stóð í fimm ár.
Sama niðurstaða er í sams konar
athugun, með Madópar standard og
Madópar depot. Komið hefur í ljós að
aukaverkanir eru mjög líkar. Samt
sem áður sýna rannsóknir að sjúkling-
ar kjósa heldur depotefnin.
Uppskurður
Mikill áhugi var á uppskurði. Um
þessa meðferð er skrifað í Parkinsons-
póstinum 1/96 svo að hér skal þess
aðeins getið að thalamotomi (heila-
stúkuuppskurður) tíðkast enn í með-
ferð á skjálfta. En ennþá betri árangur
virðist vera af djúpstæðri rafertingu á
thalamus (heilastúku) og reynslan af
því mikil svo að umsögnin þar um
virðist byggð á traustum grunni.
Menn voru heldur varkárari í umræð-
unni um pallidotomi (bleikhnattar-
skurð) vegna minni reynslu og voru í
óvissu um árangurinn af akinesi
(hæggengi, tregðu og stirðbusahátt)
og á rigiditet (stífleika). En menn voru
sammála um að þess konar uppskurðir
verka vel á ósjálfráðar hreyfingar sem
er aukaverkun af lyfinu gegn Parkin-
sonsveiki. Sama máli gegndi um djúp-
stæða rafertingu af Globus pallidus
(bleikhnetti). Þrívíddaraðgerð á aftari-
fremri bleikhnetti. (PVP=postero-
ventral pallidum-aðgerð. PVP-
aðgerð). Lögð var áhersla á það að
unnt væri að framkvæma djúpstæða
rafertingu öðrum megin í heilanum þó
að áður hafi verið gerður heilastúku-
skurður eða bleikhnattarskurður
hinum megin. Djúpstæð raferting í
neðanstúkukjarna (subthalam-
us=STN) þar sem taugafrumurnar
starfa heldur ekki eðlilega í Park-
insonsveiki er á tilraunastigi. Komið
hefur í ljós umtalsverður árangur á
ósjálfráðar hreyfingar sem nefndur er
hér á undan. (Annars verkun á
skjálfta, stirðleika og hreyfitregðu).
ígræðsla á taugafrumum sem fram-
leiða dópamín er enn til athugunar.
Unnið er að því að bæta aðferðina.
Gamalt og nýtt fer saman
Það sem vakti mesta athygli við
lok ráðstefnunnar var sú staðreynd að
Hlerað í hornum
Maður einn geistlegrar stéttar var á
kirkjulegum fundi úti í Finnlandi. Að
fundi loknum fór sá íslenzki ásamt
finnskum starfsbróður sínum í
sánabað og á eftir veltu þeir sér
allsnaktir úti í snjónum. Þá bar þar
að konu eina og varð hinum klerklegu
hverft við, sá íslenzki greip fyrir
blygðan sína en sá finnski fyrir
andlitið. Þegar konan var horfin
spurði sá íslenzki þann finnska hvers
við þurfum framvegis á þeim lyfjum
að halda sem við eigum og munum
komast að raunhæfum niðurstöðum
með því að bæta inn í nýjum lyfjum,
sem einnig hafa verið nefnd. Lyfja-
meðferð verður að þróa til fulls áður
en til uppskurðar kemur. Þá stendur
valið á milli uppskurðar eða djúp-
stæðrar rafertingar. Öll meðferð er við
einkenni sjúkdómsins. Eitthvað nýtt
um lækningu sjúkdómsins var ekki í
boði á þessari ráðstefnu. Við verðum
að láta okkur þá huggun nægja að
fram fara miklar rannsóknir einnig á
þessu sviði.
Jan Presthus, yfirlæknir
Parkinsonspósturinn.
E.s. Sá ötuli baráttumaður séra Magn-
ús Guðmundsson þýddi þessa glöggu
grein sem birtist í málgagni Parkin-
sonsjúklinga, en gjarnan vildum við
að enn fleiri fengju að njóta.
vegna hann hefði gripið fyrir andlitið.
“Jú, sjáðu, hér í landi þekkjast menn
á andlitinu”.
Sagan segir að nýlega hafi tignarmað-
ur einn boðið öðrum til sætis í sófa
einum þar sem yfir hékk afar voldug
klukka. Rétt þegar sá er í sófa sat var
staðinn upp datt klukkan niður í sóf-
ann og mölbraut hann. “Ja, nú varég
heppinn að fá ekki klukkuna í haus-
inn”, sagði sófamaður. Þá svaraði
hinn: “Já, bölvuð vandræði með þessa
klukku. Hún er alltaf svo sein á sér”.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
45