Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.12.1999, Blaðsíða 21

Jón Hjörleifur Jónsson:
Jón Hjörleifur í þessum fína félagsskap.
urinn og allra góða leiða leitað og svo
hefur stuðningur verið víða að, lista-
menn lagt þeim lið, fyrirtæki og
stofnanir og einu sinni voru Berg-
málsfélagar með heilan óperukór í
æfingabúðum svo dæmi sé tekið.
Kolbrún segir að það sé skemmti-
legt og yndislegt um leið að
þarna starfi saman fólk úr sjö
kirkjufélögum og allt samstarf eins
og best verður á kosið.
Þó Kolbrún sé lítt fyrir það gefin
að guma af starfi þeirra í Bergmáli þá
veit ritstjóri víða að frá þakklátu fólki
bæði krabbameinssjúkum og öðrum
sem sjúkdómar hrjá eða fötlun
hamlar að þarna er á vettvangi unnið
mikið kærleiksstarf enda sagði
Olafur hér að framan: “Það er alltaf
þörf fyrir kærleikann”. En hvers
vegna Bergmál þ.e. nafnið? Því svar-
ar Kolbrún: “Nafnið á að endur-
spegla tilgang félagsins. í fyrsta lagi
bergmál hins liðna þ.e. æskunnar, í
öðru lagi á það að tákna tónaflóð því
við erum enn kór og í þriðja lagi á
það að bergmála það sem himinninn
segir okkur um trúna og kærleikann.
Við erum öll bræður og systur”.
Mættu þessi orð Kolbrúnar berg-
mála víðar um samfélagið, því alls
staðar er þörf hjálpfúsra handa og
hugargöfgi. En rétt til að minna á
hann Jón Hjörleif í lokin þá langar
ritstjóra til að birta hér óð Jóns
Hjörleifs til Blindrafélagsins á 60 ára
afmælishátíð þess en óðinn flutti
okkur þar einmitt sú hin sama
Kolbrún og hér eru færðar
alúðarþakkir fyrir ágætan fróðleik.
Frá Bergmáli kom Kolbrún færandi
hendi, en félagið færði Blindrafélag-
inu ræðustól sem ljóð Jóns Hjörleifs
lýtur að um leið.
Hlerað í hornum
Sú litla þriggja ára gömul fór í hús-
dýragarðinn og heim komin fór hún
að segja afa sínum frá því sem fýrir
augu hafði borið. Þar á meðal sagði
hún frá lömbunum sem hún dáðist
mjög að.
Þá spyr afi: “Og hvað segja svo
lömbin?” Sú stutta svaraði kotroskin
vel: “Þau segja bara allt gott”.
Það var á þeim tíma sem mæður vildu
ráða gjaforði dætra sinna.
Frú Þórdís kallaði á biðilinn, hann
Gunnar, og segir hvasst: “Ég var að
frétta af því að þú hefðir beðið dóttur
mína að giftast þér. Hvílík ósvifni,
þér hefðuð átt að spyrja mig fyrst”.
Gunnar varð afar vandræðalegur en
stundi svo upp: “En frú Þórdís,
hvernig átti mér að detta í hug að þér
væruð ástfangin af mér”.
Sigurður kom til ljósmyndarans og
bað hann að stækka fyrir sig litla
passamynd. “Níu sinnum þrettán?”,
spurði ljósmyndarinn. Þá svaraði
Sigurður: “Það gera 117. Af hverju
ertu að spyrja að því?”.
Blindra-
félagið 60 ára
Heillakveðja frá
Bergmáli
i
Orð sem lífga, lækna, lýsa
líkt og sól,
andi friði af æðra sviði
út frá þessum ræðustól.
Orð, sem blessa alla og hressa
um byggða ból,
að finni í stríði storma og blíðu
staðfast skjól
við göfgi skírðan gjafastól.
II
Ytri dökkvann ætíð slökkvi
innri ljóminn.
Hyggjan bjarta í hug og hjarta
er hæsti sóminn,
-leggur jafnan lokadóminn.
Uppheims ljómann augna-
drómann yfir lýsi.
Með þennan stól að vegavísi
vegsemd yðar jafnan rísi,
því honum fylgir hjarta vort og
heilsteypt sálin:
-Bergmáls vörmu vinamálin.
III
Eigi skal hér allra dýrstu óskum
fresta
ræðu stóls í formi festa
fast, svo hvergi nái að bresta.
Oska leiðir yðar greiði einn sá
ræður
vegum allra, vinir góðir,
valdar hér um jarðar slóðir
Jón Hjörleifur Jónsson
Og með fylgdu: Innilegustu ham-
ingjuóskir og þakkir fyrir örlát,
fölskvalaus kynni. Bergmál.
H.S.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
21