Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.2000, Page 34

álmur, þar geta íbúar matast saman ef
svo ber undir, en aðaláherslan á að
hver borði í sinni íbúð.
Grímur segir að íbúarnir geri allt
sjálfir með mismikilli aðstoð frá 1%
upp í 99%. Allir einstaklingarnir eru
í skóla og verða það áfram, ekið frá
heimili í skólann og svo sóttir. Af
þessum ijórum þegar komnu eru 2 í
Öskjuhlíðarskóla, 1 í Langholtsskóla
og 1 í Digranesskóla.
3 verða í sumar í Völvufelli, ein-
hverfusérdeild sem Menntaskólinn í
Kópavogi er með. íbúar eru flestir í
mikilli skammtímavistun. Samstarf
við aðstandendur er mjög gott, íbúar
eiga stundir með sínum heima hjá sér
eða heima hjá þeim t.d. fóru 3 heim á
aðfangadag en einn var með sína fjöl-
skyldu hjá sér. Við þökkuðum Grími
fyrir leiðsögnina en einn íbúanna og
hann voru að fara í gönguferð og þar
mátti eðlilega ekki láta bíða eftir sér.
Við sátum eftir með Þór fram-
kvæmdastjóra og fórum yfir
stöðugildi en þarna er sólarhrings-
þjónusta fyrir þessa 6 þegar fullsetið
verður og þá munu stöðugildin í
Dimmuhvarfinu verða 19, tveir munu
þá sjá um 6 tíma næturvakt, en einn
gegnir því í dag. Við Guðríður innt-
um Þór eftir því í leiðinni hvað
framundan væri og það var bless-
unarlega býsna mikið enda biðlistar
langir. Þór sagði að koma ætti í
gagnið tveim búsetuúrræðum fyrir 10
alls á næstu 12 mánuðum - í Garða-
bæ og uppi í Tjaldanesi: Sem dæmi
um góða grósku nú sagði Þór að nú á
hálfu ári hefðu verið ráðnir milli 40
og 50 starfsmenn nýir. Og svo benti
Þór á væntanlega hæfingarstöð, von-
andi fyrir árslok, en hennar áður
getið. Minnti svo í lokin á aukna
skammtímavistun m.a. suður með sjó
í Lyngseli í Sandgerði.
Heimsókn þessi var hin ánægju-
legasta og sannfærði okkur Guðríði
um að sannarlega væri margt að
gjörast og full ástæða til að halda því
vel á lofti sem vel væri gjört, því
meira en nóg er af hinu þar sem fólki
þykir, eðlilega raunar, seint sækjast.
Við þökkum honum Þór þekka leið-
sögn og samfylgd sem og þeim Sæ-
rúnu, Grími og öllum hinum er við
hittum.
Árnum þeim öllum alls hins besta í
bráð og lengd.
H.S.
Skýrsla um tóm-
stundir fatlaðra
Rætt við Margréti Margeirsdóttur
r
sl. hausti hætti Margrét Mar-
geirsdóttir sem deildarstjóri
málefna fatlaðra hjá félags-
málaráðuneytinu eftir einstaklega
farsælt og árangursríkt starf þar í nær
20 ár. Eitt afþví síðasta sem Margrét
sinnti í ráðuneyt-
inu var nefndar-
formennska um
tillögur til úrbóta
í tómstundamál-
um fatlaðra en
ítarlegri skýrslu
þ.a.l. skilaði hún
frá sér rétt fyrir
Margrét starfslok sín.
Margeirsdóttir Raunar kom hún
einnig einkar vel
að öðru máli um sama leyti en það
var að fá settan á laggirnar starfshóp
um norðandeild Hringsjár.
En skýrslan um tómstundamál fatl-
aðra og fleira varð okkur hér á bæ til
þess að fá Margréti hingað í viðtal
um þá skýrslu en með ritstjóra og
Margréti í því spjalli var Helgi Hróð-
marsson en hann átti einmitt sæti í
umræddri nefnd af hálfu Öryrkja-
bandalagsins.
Við inntum Margréti fyrst eftir því
hver hefðu í raun verið hennar fyrstu
afskipti af málaflokki fatlaðra.
Þar kom ýmislegt til sem saman
tengdist og vakti enn frekar
áhuga hennar. Hún kenndi við for-
vera Þroskaþjálfaskólans félags-
fræði, þar kviknaði áhuginn, svo tók
hún sæti í stjórnarnefnd Ríkis-
spítalanna og sat þar nokkur ár en
Kópavogshælið einmitt þar innan-
borðs. Síðan vann hún hlutastarf
sem félagsráðgjafi hjá Styrktarfélagi
vangefinna við foreldraráðgjöf,
kenndi svo við Háskólann og komst
þar að því að ekkert ritað mál var til
um þessi málefni og áhuginn og for-
vitnin þróaðist svo áfram. Það sem
einkenndi allt varðandi þroskahefta
þá var hversu sviðið var lokað, engin
umræða var til. Margrét minnti á
löggjafarþáttinn, frá 1967 allt til
ársins 1980 var í gildi löggjöf um fá-
vitastofnanir, 1980 tóku gildi lögin
um öryrkja og þroskahefta og þá var
auglýst eftir deildarstjóra þessara
málefna í félagsmálaráðuneytinu og
Margrét Margeirsdóttir einmitt sú
sem stöðuna hreppti og fullyrt hér að
hafi reynst málefninu og skjól-
stæðingunum afar farsælt.
En svo beint að umræðuefni okkar,
nefndarálitinu um tómstundir fatl-
aðra.
Aðdragandinn var samþykkt
tillögu á Alþingi 4. júni 1996
um að hér skyldi vel að unnið en
Margrét Frímannsdóttir forgöngu-
maður þar. 24. sept. 1998 var
nefndinni formlega komið á lagg-
irnar og hún skilaði svo af sér í októ-
ber 1999. Þrátt fyrir geysimikla
gagnaöflun m.a. útsendingu spurn-
ingalista til fjölmargra aðila tókst
nefndinni að skila svo skjótt. T.d.
voru fengnar upplýsingar frá sveitar-
félögum í landinu um starf barna og
unglinga í skipulögðu tómstunda-
starfi, sóknarprestar fengu spurn-
ingar um þátttöku í starfi Þjóð-
kirkjunnar, bókasöfnin fengu sínar
spurningar o.s.frv. Svörun var allgóð
og mikill fróðleikur fékkst þannig.
Þau Margrét og Helgi vöktu athygli á
því hve forsögn Meginreglna Sam-
einuðu þjóðanna væri fortakslaus í
þessum efnum, hve þar væri víða að
málum þessum komið og þær þannig
hinn dýrmæti leiðarvísir um jafna
þátttöku fatlaðra í hvers kyns tóm-
stundastarfi. Þær renna í raun mjög
styrkum stoðum undir tillögur
nefndarinnar. Tillögurnar í heild segja
þau brýna áskorun um virkar aðgerðir,
því þó ekki hafi verið um visindalega
rannsókn að ræða þá hafi ótal stað-
reyndir verið duglega dregnar í dags-
ljós fram. Segja má að hvarvetna sé
þetta spurning um aðgengi, áskorun
urn að ryðja burt hindrunum, bæði
þeim sýnilegu og ósýnilegu.
34