Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.03.2000, Blaðsíða 43

Hringsjá. Léttir væri að
ljúka starfi, söknuður að
yfirgefa um leið samfélag
einkar gott og gjöfult. Hún
sagðist hafa reynt eftir
megni að leggja sitt lóð á
vogarskálar, verið eins
konar þrýstiskrúfa á stjórn-
völd. Gefandi hefði það
verið að geta byggt upp og
feta giftubraut alla stund.
Hún fullyrti að Hringsjá
hefði unnið hið mark-
verðasta brautryðjenda-
starf, þróast og þroskast,
áunnið sér virðingu og
traust stjórnvalda sem og
annarra og nemendur borið
starfinu frábært vitni sem
víða væri eftir tekið, en lán
Hringsjár að hafa framúr-
skarandi starfsfólk sem
frætt hefði, þjálfað og
byggt upp nemendur sína.
Þáttur Guðrúnar Hannes-
dóttur þarna ómetanlegur.
Hún kvað Öryrkjabanda-
Iagið dýrmætan bakhjarl,
merkustu tímamótin þau
þegar húsið nýja var í
notkun tekið. Framtíðar-
sýn væri um enn frekari
starfshæfingu og endur-
menntun fatlaðra.
Færði fegurstu fram-
tíðaróskir með von um
grósku og gæfu.
Eiríkur Vernharðsson
flutti kveðjur og
þakkir til útskriftaraðals
fyrir samveruna, þar hefðu
bundin verið vináttubönd
en vináttan væri akur sálar-
innar. Vernda þyrfti þau
fræ sem sáð hefði verið til.
Færði þeim bestu óskir um
fararheill á ferðalagi þeirra
út í lífið.
Voru þeim svo færð hin
fegurstu blóm. Leikið var
kveðjulag frá konu á fýrstu
önn með enskum texta sem
sagði allt sem þurfti.
Á eftir þágu allir hinar
veglegustu veitingar.
Öryrkjabandalag ís-
lands árnar þeim sem út-
skrifuðust allra heilla á
ævileið.
H.S.
Skýrsla Hjálparstarfs
kirkjunnar
Hingað barst síðla á haust-
dögum skýrsla Hjálparstarfs
kirkjunnar 1998-1999. Hjálp-
arstarf kirkjunnar hefur gegnt afar dýr-
mætu og ómetanlegu hlutverki sem
það haldreipi þó í sárri neyð sem helst
hefur hjálpað og þar eru öryrkjar svo
sannarlega í þeim hópi sem harðast er
leikinn, úr þeirra röðum koma um-
sækjendur um slíka neyðaraðstoð að
alltof miklum meirihluta.
Hér skal aðeins gripið niður í glögga
skýrslu þar sem alvaran, skuggahlið
góðærisins gín við sjónum á síðu
hverri.
Við Ijöllum hér að sjálfsögðu ein-
vörðungu um innanlandsstarfið, svo
viðamikið þó í velferðinni, svo átakan-
lega ágengt í raunveruleika sínum.
Þar er um það getið fyrst að til-
raunaverkefni hafi staðið yfir sl. tvö ár
með það að markmiði að auka gæði
þjónustunnar, gera hana skilvirkari og
veita skjólstæðingum meiri ráðgjöf og
sálgæslu. Verkefnið var m.a. stutt
myndarlega af Sambandi íslenskra
sparisjóða.
Það var Harpa Njáls félagsfræð-
ingur sem fengin var til verkefnis
og það þekkjum við vel hér á bæ að
það var einstaklega vel af hendi leyst.
Á grundvelli þeirra staðreynda sem
aðstoðin leiddi í ljós var svo tekinn
upp nýr þáttur í starfi Hörpu þ.e. að
vera talsmaður hinna verst settu. Við
þetta ágæta talsmannshlutverk urðum
við svo sannarlega vör því Harpa var
óþreytandi að taka þátt í umræðu sam-
félagsins á fundum, ráðstefnum og
með blaðaskrifum til að sækja og verja
rétt okkar fólks. En tölumar á bak við
innanlandsaðstoðina sem tíundaðar
eru rækilega í skýrslunni segja sína
döpru en sönnu sögu og því skal
aðeins að þeim vikið. Starf innan-
landsaðstoðar er í raun tvíþætt þ.e.
aðstoð sem veitt er árið um kring og
svo jólaaðstoð.
Alls voru matarpakkar og styrkir til
skjólstæðinga 1547 og heildarfjöldi
sem þessa nutu 3380 einstaklingar, þar
af 1572 börn. En það er sundur-
greiningin í prósentum sem mesta
athygli okkar vekur, er í raun áskorun til
allra sem úr geta bætt að gjöra svo.
Öryrkjar eru 58.4% af hópnum eða 904,
og segir það sína hryggilegu sögu um
kjör þeirra. Ef miðað er við neyðar-
aðstoð allt árið þá eru öryrkjar enn
hærri hlutfallslega eða 65.7%, alls 426,
þ.e. 2/3 allra er slíkrar neyðaraðstoðar
njóta. Um þetta segir svo í skýrslunni:
“Þær raddir heyrast að hér á landi eigi
allir að geta bjargað sér. Það er hins
vegar staðreynd að stærsti hluti skjól-
stæðinga H.k. er fólk sem lifir við mjög
kröpp kjör sem ákvörðuð eru af hinu
opinbera.” Næstfjölmennastir í neyðar-
aðstoð eru atvinnulausir eða nær 18%.
Og hver er svo niðurstaðan í lok
skýrslunnar, niðurstaða byggð á
sárbiturri reynslu, sannindum sem
engin leið er að hrekja. “Ljóst er að
þrátt fyrir almenna velferð í samfélagi
okkar er þörf fyrir neyðaraðstoð.
Langtímaaðstoðin hefur reynst farsæl
ráðstöfun, hjálpað fólki yfir erfiða
hjalla og fyrirbyggt að það bogni um of
í erfiðum aðstæðum.
Öryrkjar fögnuðu því að fá stuðning í
baráttu sinni fyrir betri kjörum frá
stofnun, sem svo náin kynni hefur af
högum þeirra.” Og svo þetta í blálokin:
“Lokamarkmið þrátt fyrir allt hlýtur að
vera að uppræta þær aðstæður í sam-
félaginu sem kalla á slíka aðstoð.”
Skýrsluhöfundar eru Jónas Þórisson
framkvæmdastjóri Hjálparstarfs kirkj-
unnar og Harpa Njáls, sem nú er raunar
hætt störfum hjá Hjálparstarfi kirkj-
unnar og hefur haldið á vit enn meiri
lærdóms sem m.a. kemur inn á þessi
samfélagslegu málefni.
Hjálparstarfi kirkjunnar er þakkað
fyrir allt þeirra góða starf og liðsemd-
ina mæta í baráttu okkar fyrir betri
kjörum öryrkja. Öryrkjabandalagið
hefur veitt Hjálparstarfi kirkjunnar
nokkurn ljárhagslegan stuðning og er
það sannarlega fagnaðarefni, ef þannig
má auðvelda þeim sitt dýrmæta hjálp-
arstarf til okkar fólks sem annarra. (Sjá
mynd á bls. 55).
H.S.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
43