Íþróttablaðið - 01.02.1991, Blaðsíða 21

úr landsliðinu. Upp úr því fór ég að
leggja meiri áherslu á handboltann
þó að ég væri á fullu í báðum grein-
um. Okkur gekk vel í handboltanum
og við fórum strax að vinna titla.
Þetta var og er sterkur og góður kjarni
í Stjörnunni en sami hópurinn hefur
leikið saman undanfarin ár. Við höf-
um unnið titla í öllum yngri flokkun-
um í handbolta og í 3. og 2. flokki í
fótbolta. Ég var þó eini af þessum
harða kjarna í fótboltanum sem valdi
handboltann fram yfir fótboltann."
— Sérðu eftir því?
„Nei, alls ekki. Fyrir utan hvað
handboltinn er skemmtilegur þá eru
fleiri tækifæri fyrir mig til að ferðast
um í handboltanum frekar en í fót-
boltanum. Eftir að ég komst í lands-
liðið þá hef ég náð aðflakka heilmik-
ið."
„ÉG ER EKKI
SKAPHUNDUR EN ER
FREKAR ÁKVEÐINN"
Sigurður er búinn að leika um 30
landsleiki þegar þetta er skrifað.
„Fyrsti landsleikurinn? Já, ég man
hann mjög vel. Hann var í október
1989 á móti Rússum og við töpuðum
með fjórum mörkum. Rússar voru
með mjög sterkt lið svo tapið var ekki
svo sárt."
— Það orð fer af þér að þú sért
hálfgerður skaphundur. Er það rétt?
„Ja, kannski ekki skaphundur en
ég er ákveðinn."
— Þú hefur tvisvar verið dæmdur í
leikbann, ekki satt?
„Jú, einu sinni í handbolta og einu
sinni í fótbolta. Ég er fljótur að æsa
mig upp ef mér finnst t.d dómur
ósanngjarn eða ef við erum að tapa.
Mér leiðist að tapa, ég er ekki alinn
upp við það. Þegar við erum undir í
leik þá á ég það til að æsa mig uppog
missi því oft stjórn á mér."
— Heldurðu að skapið hjálpi þér
við að ná áfram í handbolta?
„Já, ég held það. Ég hef rétta skapið
en kannski bara aðeins of mikið af
því. Það kemur allt of oft fyrir að ég
hugsa eftir á: „Hvað var ég að gera
núna?" En ég læri af þessu. Aftur á
móti gef ég yfi rleitt ekki eftirefégerá

Nýliðarnir í landsliðinu Patrekur Jóhannesson og Sigurður Bjarnason, leik-
menn Stjörnunnar, hafa staðið sig vel. Þeir eru báðir framtíðarleikmenn með
landsliðinu.
öndverðum meiði við einhvern. Það
má kannski segja að ég komist áfram
á frekjunni. Auðvitað er égekki alltaf
sanngjarn en ég stend á mínu fram í
rauðan dauðann. Það má væntan-
lega kenna skapinu um að samband
mitt við þjálfarana hefur ekki verið
sem skyldi. Ég á það til að segja mína
meiningu við þjálfarana, t.d. ef mér
finnst að eitthvað mætti beturfara, og
lendi þá kannski í rifrildi við þá. Auð-
vitað á þetta ekki að eiga sér stað og
ég meina ekkert illt með þessu en því
er oft tekið þannig. Fólk á kannski
auðvelt með að misskilja mig því ég
erekki nógu „diplómatískur". Mérog
núverandi þjálfara Stjörnunnar, Eyj-
ólfi Bragasyni, semur þokkalega. Ég
hef lent í útistöðum við hann en það
er langt því frá að ég sé að bjóða
honum birginn eins og hann hélt —
mér dytti það ekki í hug."
— Hvað með landsl iðsþjálfarana
— hefurðu lent í útistöðum við þá?
„Nei, aldrei. Það er gott að vinna
með þeim Þorbergi og Einari. Þeir
halda uppi góðum aga og góðum
móral. Þess vegna hefur gengið
svona vel með liðið. Við erum allir
mjög ánægðir með þá báða. Ég hef
lært ótrúlega mikið af þeim á stuttum
tíma og þá aðallega í vörninni. Það
að æfa og leika með landsliðshópn-
„Mér leiðist að tapa. Ég er ekki alinn
upp við það."
—
. . •
21