Morgunblaðið - 15.02.2020, Blaðsíða 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 15. FEBRÚAR 2020
✝ Guðrún Sigríð-ur Geirsdóttir
fæddist 29. maí
1938 í Reykjavík.
Hún lést 1. febrúar
2020.
Foreldrar Geir
Stefánsson stór-
kaupmaður, f. 22.
júní 1912 á Vopna-
firði, d. 25. maí
2001, og kona hans
Birna Hjaltested, f.
4. apríl 1904 í Reykjavík, d. 19.
janúar 2002. Sigríður átti tvær
systur en hún var þeirra elst.
Næstelst er Anna Þórunn, f. 3.
september 1942, en Birna
Hjaltested, f. 11. október 1944, d.
21. maí 2018, var þeirra yngst.
Haustið 1945, þegar Sigríður
var 7 ára gömul, flutti hún með
fjölskyldunni til Stokkhólms, en
þar bjuggu þau í Djursholm í út-
jaðri Stokkhólms. Geir stundaði
framhaldsnám í alþjóðarétti en
starfaði jafnframt við sendiráð
Íslands í Stokkhólmi og að lok-
um við eigin atvinnurekstur.
Vorið 1954, þegar Sigríður var
16 ára fluttist fjölskyldan aftur
til Reykjavíkur og bjó nokkur ár
komin 1971 hóf hún vinnu við
fyrirtæki Geirs, föður síns.
Nokkur ár kom hún fram sem
söngkona með dægurlaga-
hljómsveitum, m.a. með KK sext-
ett og hljómsveit Ragnars
Bjarnasonar og sem söngkona
tók hún þátt í sjónvarpsþáttum.
Árið 1981 lauk hún BA-prófi í
ensku og ári síðar kennslurétt-
indum. Hún kenndi eftir það
m.a. við Fjölbrautaskóla Suð-
urnesja og Menntaskólann á
Laugarvatni.
Sigríður giftist árið 1975, Þor-
keli Valdimarssyni en þau skildu
eftir stutta sambúð. Árið 1983,
30. desember, giftist hún Stefáni
Bjarnasyni skipatæknifræðingi.
f. 29. september 1941 í Innri-
Njarðvík, sonur Sigríðar Stef-
ánsdóttur og Bjarna Einars-
sonar, framkvæmdastjóra
Skipasmíðastöðvar Njarðvíkur.
Sigríður og Stefán stofnuðu
heimili í Njarðvíkum en bjuggu
lengst af á Siglufirði og í Hvera-
gerði. Þar hélt Sigríður heimili
þar til hún lést. Stefán lést 14.
desember 2011. Sigríður og Stef-
án voru barnlaus en með fyrri
eiginkonu átti Stefán tvo syni,
Bjarna og Halldór Ásgrím.
Sigríður lést eftir stutta
sjúkralegu á Heilbrigðisstofnun
Suðurlands, Selfossi.
Jarðarför hennar fór fram í
kyrrþey frá Dómkirkjunni í
Reykjavík 12. febrúar 2020.
á Kvisthaga í
Reykjavík en síðar
m.a. í Mýrarhúsum
á Seltjarnarnesi og
við Hofsvallagötu í
Reykjavík.
Sigríður lauk al-
mennri skólagöngu
í Svíþjóð en settist
með jafnöldrum sín-
um í þriðja bekk
Menntaskólans í
Reykjavík haustið
1954 og lauk stúdentsprófi frá
Menntaskólanum 1958. Um
haustið innritaðist hún í Háskóla
Íslands í heimspeki, frönsku og
sænsku. Vorið 1959 var hún val-
in fegurðardrottning Íslands en
við það urðu straumhvörf í henn-
ar lífi og hún lagði háskólanámið
á hilluna um sinn. Haustið 1960
náði hún þriðja sæti í fegurð-
arsamkeppninni Miss Inter-
national á Langasandi í Kali-
forníu. Við tóku viðburðarík ár
fram til 1970 en á þeim árum bjó
hún í Los Angeles og New York.
Hún ferðaðist víða, starfaði m.a.
sem leikkona í sjónvarpsþáttum,
kvikmyndum, auglýsingamynd-
um og við fyrirsætustörf. Heim-
Það vakti að sjálfsögðu eftir-
tekt þegar Sirrý Geirs, fegurðar-
drottning Íslands, hreppti þriðja
sætið í keppninni Miss Interna-
tional í Kaliforníu á sínum tíma. Í
kjölfarið fylgdi hlutverk í kvik-
mynd í Hollywood og söngferill
erlendis sem fjallað var um í fjöl-
miðlum. Sem unglingur var ég,
rétt eins og aðrir, ákaflega stoltur
fyrir Íslands hönd af þessum full-
trúa okkar.
Ég hitti Sirrý síðar persónu-
lega eftir að ég kynntist eigin-
konu minni, systurdóttur hennar.
Á þeim tíma bjó Sirrý á Siglufirði
ásamt manni sínum Stefáni
Bjarnasyni skipatæknifræðingi,
sem starfaði hjá SR-mjöli þar í
bæ. Þar höfðu þau komið sér vel
fyrir og notalegt var að heim-
sækja þau á hlýlegt heimilið. Þeg-
ar þau fluttu til Hveragerðis urðu
heimsóknir til þeirra tíðari. Það
var Sirrý mikið áfall þegar Stefán
dó árið 2011 enda hafði hún reitt
sig á hann í mörgu. Sirrý átti þó
mikla velgjörðamenn og vini sem
studdu hana og styrktu alla tíð.
Sirrý var mikil prímadonna og
ekki var alltaf auðvelt að gera
henni til geðs. Það sem hins vegar
stóð upp úr var dugnaður hennar
og kraftur. Hún fylgdist vel með
fréttum, las íslensk og erlend
tímarit og gat rætt um alla skap-
aða hluti. Þá var hún með afbrigð-
um minnug. Ættfræði var hennar
ær og kýr og þau voru ekki fá
skiptin sem ég mátti hlusta á
langar skýringar hennar á ýms-
um ættartengslum. Ekki þýddi
þá að reyna að stöðva hana með
því að segja að ég þekkti hvorki
haus né sporð á viðkomandi fólki
né hefði á þessu áhuga. Þó var
það eitt sem hún virti alltaf í þess-
um samtölum og það var þegar ég
sagði: „Sirrý, það er að koma
fréttatími.“ Það skildi hún og
samtalinu var umyrðalaust slitið.
Við hjónin erum talsvert á
flakki um landið og í slíkum ferð-
um gerði ég það oft að gamni
mínu að hringja í Sirrý og segja
henni hvar við værum stödd. Oft-
ar en ekki áttaði hún sig umsvifa-
laust. „Þið verið að koma við og
skoða þetta,“ var oft viðkvæðið og
svo komu langar lýsingar. Að-
spurð hvenær hún hefði verið á
þessu svæði var svarið stundum:
„Þangað hef ég aldrei komið.“
Sirrý var mikill dýravinur og
átti hunda sem hún annaðist sem
eigin börn en síðustu árin voru
það villikettir sem hún fóðraði af
mikilli natni. Hún aftók með öllu
að fara á dvalarheimili og jafnvel
á sjúkrahús þegar hún var sem
veikust, aðallega vegna kattanna
sem hún óttaðist að fengju þá
ekki sinn fjölbreytilega mat.
Raunar var það svo undir það síð-
asta að hún hugsaði betur um þá
en sjálfa sig.
Ég kveð með virktum þessa lit-
ríku persónu.
Valtýr Sigurðsson.
Við systur ókum hljóðar yfir
drifhvíta, snævi þakta Hellisheiði
á gullfallegum sólardegi. Við vor-
um að kveðja Sirrý frænku í síð-
asta sinn og áhrif umhverfisins
urðu því mun sterkari en ella. Við
stöldruðum við góðar og fallegar
minningar um Sirrý, staðráðnar í
því að láta þær lifa rétt eins og
hún hefði viljað. Þótt langt sé á
milli okkar systra í árum talið þá
var Sirrý stór hluti af lífi okkar
beggja.
Líf Sirrýjar frænku var fjöl-
skrúðugt og fyrir barn var það
hjúpað ævintýraljóma. Við skoð-
uðum oft myndir frá árum hennar
sem ungfrú Ísland, myndir frá
ýmsum heimshornum sem
fulltrúi Íslands á erlendri
grundu, allt frá Hollywood til As-
íu. Við fengum að máta kjólana
hennar, spígspora um á hælas-
kónum hennar, máta hárkollur og
skart. Hvað það var skemmtilegt
og hún gjöful á sögur og söng.
Mikið fannst okkur hún falleg og
lífleg. En hjá Sirrý voru líka
dimmir dagar, myrkur og átök. Á
þeim tíma skildum við ekki hvers
eðlis þetta var og gerðum það eitt
sem barn gerir, héldum okkur til
hlés þar til Sirrý frænka varð aft-
ur sjálfri sér lík, glæsileg, bros-
mild og tilbúin í fleiri ævintýri.
Sirrý lifði alla tíð á góðum og
kærum minningum. Minningum
frá æsku er hún bjó í Svíþjóð og
minningum frá glæsilífstíma-
bilinu. Hún var stálminnug og gat
lýst í smáatriðum hverri einustu
flík sem hún klæddist í Ameríku í
Miss International-keppninni,
einstaklingum og atvikum. Með
sama hætti gat hún lýst nánast
hverjum einasta firði á Íslandi,
helstu staðháttum og vegartálm-
um, án þess endilega að hafa
komið á þær slóðir. Hún var sér-
fræðingur í ættfræði og rakti
ættir okkar til kónga og drottn-
inga. Minna mátti það ekki vera.
Þá las hún og hlustaði á innlendar
og erlendar fréttir og var áskrif-
andi að Time. Hún var ætíð mikil
næturugla og var því algengt að
hún tæki upp símann og hringdi í
okkur löngu eftir miðnætti til
þess að ræða hluti sem henni voru
ofarlega í huga. Tíminn var af-
stæður hjá Sirrý frænku.
Með árunum lærðum við
hvernig best væri að hafa sam-
skipti við Sirrý og hvenær nauð-
synlegt væri að taka sér hlé frá
þeim. Hún vildi gjarnan eiga síð-
asta orðið og oftar en ekki var það
með látum. Maður vissi það hins
vegar að ekki liði á löngu þar til
annað símtal kæmi og allt væri
fallið í ljúfa löð.
Sirrý átti líka síðasta orðið
núna. Hún lét ekki taka ákvarð-
anir fyrir sig og því miður hafði
hún oft ekki innsæi í eigin þarfir.
Að leiðarlokum viljum við systur
þakka Sirrý fyrir okkur og þá
umhyggju sem hún sýndi okkur.
Líf okkar varð svo sannarlega lit-
ríkara með hana nærri okkur og
við sjálfar reynslunni ríkari um
mannlegt eðli. Loks vonum við
einlæglega að hún fái aðstoð í nýj-
um heimkynnum sínum við að
leysa ráðgátuna um ættartengsl
við Björn Borg en það var henni
mjög hugleikið undir það síðasta.
Sigríður (Níní)
og Anna María.
Nú er hún Sirrý Geirs, vinkona
mín og frænka, látin eftir lang-
vinn og erfið veikindi. Ég man
fyrst eftir henni þegar ég var
boðin í sex ára afmælið hennar á
Snorrabrautinni og auðvitað
fengum við heitt súkkulaði og
rjómatertur.
Árið 1945 flutti fjölskyldan til
Stokkhólms þar sem þau dvöldu í
níu ár en faðir hennar, Geir Stef-
ánsson, var þar sendiráðsritari.
Við hittumst næst sem bekkjar-
systur í MR. Ég man okkur
fannst hún ótrúlega falleg en hún
skar sig dálítið úr hópnum í
Menntó þar sem hún talaði með
svolitlum sænskum hreim og
hafði áberandi sænska takta.
Fljótlega eftir stúdentspróf fór
hún síðan til Bandaríkjanna og
var þar við störf í um 11 ár. Hún
lék þar aðallega í sjónvarpsaug-
lýsingum en einnig í sjónvarps-
þáttum og kvikmyndum. Á þess-
um árum kom hún oft heim til
Íslands um jólin og þá heimsótti
hún alltaf vini sína og ekki síst
aldraða ættingja en hún var mjög
frændrækin. Yfirleitt kom hún
hlaðin gjöfum. Ein jólin færði hún
syni okkar ótrúlega falleg spari-
föt m.a. blaserjakka, jakkapeysu,
tvennar síðbuxur, skyrtur og
slifsi en slíkur fatnaður fékkst þá
alls ekki hér. Við fórum auðvitað
fljótlega með soninn og létum
mynda hann í þessum flottu föt-
um. Ég held ég hafi aldrei kynnst
gjafmildari manneskju en henni.
Sirrý var á margan hátt ólík
flestu fólki og það var ákveðinn
heimsborgarabragur yfir henni.
Þessi langa dvöl hennar í Svíþjóð
og Bandaríkjunum markaði líf
hennar á margan hátt. Það var
alltaf ákveðinn ævintýrablær yfir
dvöl fjölskyldunnar í Svíþjóð þar
sem þessar þrjár fallegu systur
ólust upp í stóru húsi með ótrú-
legum eplagarði. Eins var mikill
ljómi yfir veru hennar í Banda-
ríkjunum þar sem hún hafði
kynnst mörgu nafntoguðu fólki.
Hún kom oft í heimsókn til okkar
og var jafnan gaman að heyra
hana segja frá glamúrlífinu þar
úti. Nokkrum árum eftir heim-
komuna lauk hún BA-prófi í
ensku og sænsku og starfaði síð-
an við kennslu í nokkur ár. Eitt
eftirminnilegasta afmæli sem ég
hef farið í var sjötugsafmælið
hennar. Hún ætlaði að halda upp
á afmælið sitt á hótel Örk og hafði
boðið mörgum skólasystkinum
sínum, fjölskyldu og vinum. Rétt
áður en afmælið átti að byrja reið
yfir stór jarðskjálfti en þetta var
29. maí árið 2008. Þegar gestirnir
streymdu að hótelinu var þar allt
á hvolfi. Allt hafði dottið úr hillum
og gestum ekki hleypt inn. Þá
benti veislustjórinn Heiðar Jóns-
son okkur á að vera á sundlaug-
arbökkum hótelsins og færðu
þjónarnir okkur síðan drykki og
meðlæti þangað. Reyndar komu
smá eftirskjálftar stuttu seinna
en gestirnir létu það ekki á sig fá.
Þarna stóðu gestirnir prúðbúnir
á laugarbakkanum í góðu veðri og
minnti þetta óneitanlega á Los
Angeles svo óraunverulegt og
óíslenskt.
Afmælisbarnið var í fyrstu
hálfskekið enda var heimili þeirra
illa farið en hún jafnaði sig fljótt
og stóð sig með prýði. Í mínum
huga var Sirrý eins og fíngert,
viðkvæmt blóm sem þoldi ekki vel
þau harðindi og hret er flestir
mæta á lífsleiðinni. Mér auðsýndi
hún mikla vináttu og trygglyndi
og fyrir það langar mig að þakka
af alhug.
Megi hún hvíla í Guðs friði.
Kolbrún Valdimarsdóttir.
Sigríður
Geirsdóttir
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Ástkær faðir, sonur, bróðir, mágur
og barnsfaðir,
SÖLVI JÓNSSON,
er látinn.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju
föstudaginn 21. febrúar klukkan 13.
Snorri Brynjar Sölvason
Jón Hjaltalín Stefánsson Birna Kjartansdóttir
Kjartan Jónsson
Guðrún Jónsdóttir Pooya Esfandiar
Þórdís Bjarney Hauksdóttir
Elskulega móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
RUTH PÁLSDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Eir í Reykjavík
föstudaginn 7. febrúar.
Hún verður jarðsungin frá Háteigskirkju
miðvikudaginn 19. febrúar klukkan 13.
Brynja Vermundsdóttir Logi Úlfarsson
Kristín Fenger Vermundsd. Helgi Benediktsson
Páll Ómar Vermundsson
Sigurbjörg I. Vermundsdóttir Östein Moe
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
STEINUNN GRÓA VALDIMARSDÓTTIR,
sem lést á hjúkrunarheimilinu
Droplaugastöðum miðvikudaginn
29. janúar, verður jarðsungin frá Neskirkju
miðvikudaginn 19. febrúar klukkan 13.
Valdimar Bjarnason Unnur Edda Müller
Berta Karen Rumens
Kristmundur Már Bjarnason
Bjarni Steinar Bjarnason
Arnar Bjarnason Áslaug Ólafsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi,
langafi og langalangafi,
EINAR SVERRISSON
viðskiptafræðingur,
Hlíðarhúsum 5,
Reykjavík,
lést 2. febrúar.
Útförin fer fram frá Langholtskirkju fimmtudaginn 20. febrúar
klukkan 13.
Þorgeir Einarsson Halla Kristín Þorsteinsdóttir
Sverrir Einarsson
Vilborg Rósa Einarsdóttir Tryggvi M. Baldvinsson
Sigurlaug Vigdís Einarsdóttir
Sigrún Unnur Einarsdóttir Sigurjón Bragason
og afabörn
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
BÁRA ÁGÚSTSDÓTTIR,
Iðavöllum 8, Grindavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Víðihlíð
mánudaginn 10. febrúar. Útförin fer fram
frá Grindavíkurkirkju, föstudaginn 21. febrúar klukkan 13.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir en þeim sem vildu
minnast hennar er bent á Krabbameinsfélagið.
Jens Valgeir Óskarsson
Ólafía Kristín Jensdóttir Vignir Kristinsson
Óskar Jensson Ásgerður Hulda Karlsdóttir
Jón Thorberg Jensson Hrafnhildur Ósk Broddadóttir
Þormar Jensson Margrét Sigurðardóttir
Valgeir Jensson
barnabörn og barnabarnabörn
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skilafrestur | Ef óskað er eftir
birtingu á útfarardegi verður
greinin að hafa borist eigi síðar
en á hádegi tveimur virkum dög-
um fyrr (á föstudegi ef útför er á
mánudegi eða þriðjudegi).
Þar sem pláss er takmarkað get-
ur birting dregist, enda þótt
grein berist áður en skilafrestur
rennur út.
Lengd | Minningargreinar sem
birtast í Morgunblaðinu séu ekki
lengri en 3.000 slög. Ekki er unnt
að senda lengri grein. Lengri
greinar eru eingöngu birtar á
vefnum. Hægt er að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU
KVEÐJU, 5-15 línur. Ekki er
unnt að tengja viðhengi við síð-
una.
Minningargreinar