Morgunblaðið - 15.02.2020, Blaðsíða 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 15. FEBRÚAR 2020
✝ Sigurjón Ragn-arsson fæddist
í Hafnarfirði 16.
júlí 1929. Hann lést
á líknardeild Land-
spítalans í Kópa-
vogi 12. janúar
2020.
Foreldrar hans
voru Guðrún Guð-
mundsdóttir frá
Skáholti í Reykja-
vík, húsfreyja, f. 7.
nóvember 1899, d. 29. ágúst
1976, og Ragnar Guðlaugsson,
bryti og veitingamaður í
Reykjavík, f. 8. nóvember 1897,
d. 11. desember 1977.
Systur Sigurjóns eru Margrét
Sigrún, f. 7. nóvember 1924, d.
3. nóvember 2019, Sigurveig, f.
28. febrúar 1931, d. 29. mars
2018, og Guðrún, f. 3. nóvember
1936.
Sigurjón giftist Sigrúnu
Eddu Gunnarsdóttur, f. 24. apr-
íl 1938, í Þingvallakirkju 17.
júní 1958. Börn þeirra eru: a)
Sigríður Sigurjónsdóttir safn-
Fyrir átti Sigurjón soninn
Einar Snorra viðskiptafræðing,
fæddur 1957, móðir hans er Jó-
hanna Andrésdóttir, f. 22. mars
1932. Einar er giftur Eddu
Hannesdóttur sálfræðingi, f. 22.
janúar 1957. Börn þeirra eru: a)
Guðrún Birna, MS í mannauðs-
stjórnun, f. 21. janúar 1982, eig-
inmaður hennar er Einar Garð-
arsson rafmagnstækni-
fræðingur, f. 13 apríl 1975 og
eiga þau dæturnar Eddu Maríu
og Erlu Rós, en fyrir á Einar
dótturina Brynju Mjöll. b)
Ragnar viðskiptafræðingur, f.
20. september 1988, sambýlis-
kona hans er Linda Benedikts-
dóttir lífefnafræðingur, f. 23.
október 1988, og eiga þau börn-
in Róbert og Birtu.
Sigurjón lauk námi í veit-
inga- og gistihúsarekstri frá há-
skólanum í Tallahassee í Flór-
ida árið 1954. Að námi loknu
sneri hann heim og starfaði við
hlið föður síns við rekstur Hót-
els Valhallar á Þingvöllum til
ársins 1963 og Hressingarskál-
ans við Austurstræti þar sem
hann starfaði í rúmlega 30 ár.
Sigurjón var fjölmörg ár í
Ferðamálaráði og í stjórn Hót-
el- og veitingaskólans.
Útför Sigurjóns hefur farið
fram í kyrrþey að hans ósk.
stjóri, f. 12. maí
1968, maki Halldór
Lárusson hagfræð-
ingur, f. 17. nóv-
ember 1968. Börn
þeirra eru Ísafold
Kristín, f. 23. jan-
úar 2002 og Mark-
ús Ívar, f. 4. októ-
ber 2005. b) Guð-
laugur
Sigurjónsson
tæknimaður, f. 14.
nóvember 1969. Börn hans eru
Ragnar, f. 13. janúar 1993,
Birna María, f. 12. apríl 1997,
móðir þeirra er Ingveldur Sæv-
arsdóttir, Katrín Edda, f. 4.
september 2008, móðir hennar
er Inga Rós Júlíusdóttir. Unn-
usta Guðlaugs er Harpa Hilm-
arsdóttir, f. 21. nóvember, 1970.
c) Guðrún Ragna fatahönnuður,
f. 24. júní 1976, sambýlismaður
hennar er Kjartan Kjartansson
hljóðmaður, f. 26. mars 1963,
synir þeirra eru Kjartan Ragn-
ar, f. 26. júlí 2007 og Kolbeinn
Kjói, f. 16. júní 2012.
Þegar Sigurjón tengdafaðir
minn var 84 ára gamall vorum við
stödd í Loðmundarfirði á full-
komnum sumardegi. Það var heið-
skírt, logn og hiti. Sigurjón vildi
fara í fjallgöngu. Við reyndum að
drepa hugmyndinni á dreif, fannst
hann ekki nógu vel á sig kominn til
að leggjast í klifur, en honum varð
ekki haggað. Hann vildi upp, og
hann fór upp, þar sem hann upp-
skar stórfenglegt útsýni yfir einn
af uppáhaldsstöðum sínum.
Tengdafaðir minn gerði yfirleitt
það sem hann ætlaði sér. Eitt sinn
á níræðisaldri á ferð um Njarðvík-
urskriður sá hann álitlegan stein
utan vegar - fjörumegin - stöðvaði
bílinn og fékk eiginkonu sína til að
halda í höndina á sér á meðan
hann teygði sig niður eftir stein-
inum. Ef honum hefði skrikað fót-
ur hefði hann fallið tugi metra nið-
ur snarbratta hlíðina. En hann
þurfti að ná þessum steini, og
hann gerði það.
Sigurjón var óvenjulegur mað-
ur í bestu merkingu þess orðs.
Hann var ákveðinn, lá ekki á skoð-
unum sínum, hann var eldhugi og
hann gat verið þrjóskur. Einstaka
sinnum hefði ég lýst honum sem
einstrengingslegum í skoðunum.
Hann hefði tekið þeirri lýsingu vel
og sennilega hlegið hátt. Sigurjón
hló nefnilega oft hátt, ekki síst
þegar hann sat með barnabörnun-
um og horfði á Tomma og Jenna.
Sigurjón var mikill athafna-
maður og rak um árabil Hótel Val-
höll á Þingvöllum og Hressingar-
skálann í Austurstræti. Nú er
Valhöll horfin, en á sjöunda ára-
tugnum þótti Sigurjóni einsýnt að
það þyrfti að byggja nýtt hótel á
Þingvöllum. Þá fékk hann banda-
rískan arkitekt menntaðan í Bau-
haus, lærisvein Gropiusar, til að
teikna fyrir sig framúrstefnulegt
hús. Hótelið reis ekki, en það
þurfa ekki allar hugmyndir að
verða að veruleika til að vera ein-
hvers virði.
Þau Sigrún byggðu sér fallegt
hús í Arnarnesi, tákn um bjartsýni
í landi sem var að hefja sig til
flugs. Sigurjón átti einstakt sam-
band við börnin sín fjögur sem
hafa alltaf getað talað við hann um
alla hluti. Síðar sinnti hann barna-
börnum sínum framúrskarandi
vel, tveimur þeirra eins og sínum
eigin börnum. Yngri barnabörnin
áttu til að nota aldur afa síns til að
staðsetja sögulega atburði í tíma.
„Gerðist það áður en afi Sigurjón
fæddist?“ var stundum spurt. Það
var ekki skrýtið.
Hann sagði þeim sögur af því
þegar hann sigldi með föður sín-
um til Edinborgar og sá skipin
lestuð með hestvögnum. Hann
varð gamall maður í árum, en
skarpari en flestir ungir menn í
hugsun. Hann hafði átt langa, við-
burðaríka ævi, en ólíkt mörgum
mönnum um nírætt var hann jafn
áhugasamur um framtíðina og for-
tíðina.
Fyrir 30 árum stóð ég fyrst í
forstofunni í Blikanesi og beið eft-
ir Sigríði. Hann gekk framhjá, leit
snöggt á mig með efasemdarsvip,
gekk svo til stofu án orðalenginga,
taldi ekki á því stigi sennilegt að
hann þyrfti að kynnast þessum
unga manni betur. Við áttum eftir
að ná vel saman, enda tengdumst
við sterkum böndum það sem eftir
var ævinnar.
Ég eignaðist frábæra dóttur
hans að eiginkonu, og hann eign-
aðist á móti tvö barnabörn sem
sýndu honum ávallt mikla hlýju og
ástúð, eins og hann sýndi þeim.
Halldór Lárusson.
Á meðan ég skrifa þessi orð
horfi ég á ljósmynd af Sigurjóni,
um það bil 10 ára gömlum, og
tveimur öðrum börnum. Eitt
barnið er eitthvað að fíflast en á
myndinni eiga allir augljóslega að
vera prúðir. Sigurjón er einmitt að
reyna að vera mjög prúður en
vegna grínatriðisins er hann
sposkur á svip. Svipur sem ég sé
oft á 12 ára syni mínum, barna-
barni Sigurjóns.
Sigurjón var sérstaklega góður
við börn og var alltaf reiðubúinn
að stuðla að því að öllum liði vel.
Það eru fjölmargar góðar
stundir í huga mér þar sem Sig-
urjón er að skera peruávöxt í litla
bita og elta börnin mín þar sem
þau voru við leik á bílateppinu
heima hjá afa og ömmu með und-
irskál og lítinn gaffal að gauka að
þeim.
Sigurjón er af kynslóð sem upp-
lifað hefur gríðarlega miklar
breytingar á samfélaginu á sinni
ævi. Hann var alltaf einstaklega
áhugasamur um allar framfarir og
fylgdist mjög vel með öllum mál-
um. Hann var hrifinn af mörgum
nýjungum og alltaf ungur í anda
og til marks um það má telja að
hann varð mjög fær tölvunotandi.
Hann bar af í sínum aldurshópi
hvað það varðaði. Hann spurði
mig oft út í það tæknilega starf
sem ég vinn við og var almennt
sérlega áhugasamur um allt
mögulegt. Þegar ég kom fyrst inn
á heimili tengdaforeldra minna
tók ég strax eftir Marantz-hljóm-
tækjunum sem þar voru. Ég hef
mikinn áhuga á tónlist og hefur
það örugglega verið sterkur
snertiflötur þegar ég kynntist
dóttur Sigurjóns, Guðrúnu
Rögnu.
Á æskuheimili hennar voru því
meðal annarra: Willie Nelson, Jo-
hnny Cash, Dolly Parton og Elvis
Presley mikið leikin á þessi hljóm-
tæki svo aðeins brot af öllu því fal-
lega tónlistaruppeldi sé rifjað upp.
Sigurjón var mjög hrifnæmur
maður, hlustaði mikið á fjöl-
breytta tónlist og þegar hann fór í
kirkju var hann mjög áhugasamur
um alla tónlist þar.
Hann var trúaður maður og
fannst sem hann væri í góðu sam-
bandi við Guð.
Hann var sannfærður um tilvist
lífs eftir að þessu jarðneska lífi
myndi ljúka.
Yngri sonur minn, sjö ára,
þurfti ekki að gista oft hjá afa og
ömmu áður en hann hóf að signa
mig stundum fyrir svefninn. Hann
gerði það síðast fyrir stuttu og
hafði örlitlar áhyggjur af því að
hann væri ekki alveg fær um að
signa kistu afa síns á réttan hátt.
Við fórum vel yfir það saman.
12 ára sonur minn mun alltaf
minna mig á sposka svipinn á Sig-
urjóni sem sést svo vel á ljós-
myndinni, ásamt mörgu öðru sem
hann hefur augljóslega frá afa sín-
um og er það allt fallegt. Barna-
börn Sigurjóns lærðu fallega siði
af honum og að það er einstakt að
eiga afa sem er alltaf til í að leika
við mann og sprella. Ég er þess
fullviss að núna er Sigurjón stig-
inn inn í ljósið hjá Guði og er þar
einmitt ljóslifandi á vappi að sinna
öllum þeim góðu verkum sem hon-
um hafa alltaf legið á hjarta.
Hvíl í friði kæri Sigurjón og
takk fyrir allt.
Kjartan Kjartansson.
Sigurjón
Ragnarsson
✝ Kristinn JónReynir Krist-
insson fæddist í
Reykjavík 2.
október 1937.
Hann lést á Land-
spítalanum 7.
febrúar 2020.
Foreldrar hans
voru Svava Árna-
dóttir, húsfreyja í
Reykjavík, f. 16.4.
1914, d. 17.11.
1971, og Kristinn Jón Gíslason,
matsveinn í Reykjavík, f. 15.10.
1906, d. 16.11. 1937. Gift í
Reykjavík 4.6. 1932. Alsystkini
Kristins eru Reynir Kristinsson,
f. 28.12. 1933, d. 14.5. 1934, og
Súsanna María Kristinsdóttir, f.
13.6. 1935, maki Kristinn Kaj
Ólafsen, f. 14.5. 1932.
Svava móðir Kristins giftist
aftur í Reykjavík 16.6. 1939
Pétri Benedikt Ólafssyni, kaup-
manni í Reykjavík, f. 19.8. 1910,
d. 15.12. 2003. Hálfsystkini
Kristins eru Ingibjörg Lilja
Benediktsdóttir, f. 23.12. 1939,
maki Peter Guðjón Petersen, f.
20.11. 1938, d. 2.8. 2017. Ólafur
Benediktsson, f. 4.2. 1944, maki
Ólöf Ragnhildur Ólafsdóttir, f.
18.1. 1949. Geir Benediktsson, f.
14.9. 1946. Benedikt átti fyrir 2
dætur, Magdalenu Margréti
Benediktsdóttur Wood, f. 12.1.
1932, d. 18.4. 2019, og Ólöfu
Ingibjörgu P. Benediktsdóttur,
f. 11.4. 1933, d. 12.8. 2011.
Eiginkona Kristins Jóns
Reynis var Pálína
Ágústa Jónsdóttir,
húsfreyja í Reykja-
vík, f. 7.8. 1937, d.
24.12. 2016, gift í
Reykjavík 26.9.
1959. Foreldrar Pál-
ínu voru Jón S. Jó-
hannesson stórkaup-
maður, f. 17.6. 1909,
d. 11.9. 1989, og
Katrín Skaptadóttir,
f. 17.8. 1914, d. 9.10.
2013.
Börn Kristins Jóns Reynis og
Pálínu Ágústu eru: Katrín
Helga Reynisdóttir, f. 29.11.
1959, maki Sigtryggur Harð-
arson, f. 25.5. 1966. Börn þeirra
eru Kristín Þórdís, f. 2.10. 1999,
d. 18.11. 1999, Kristinn Þór, f.
10.11. 2002, og Hlynur Þór, f.
1.1. 2007. Sonur Katrínar er
Kristján Páll Rafnsson, f. 16.12.
1978. Sambýliskona Kristjáns
er Magdalena Szczotka, f.
25.11. 1982. Faðir Kristjáns er
Rafn Haraldur Sigurðsson, f.
31.8. 1958. Dætur Kristjáns eru
Sumarrós Lilja, f. 8.11. 2006, og
Hólmfríður Katla, f. 5.4. 2008.
Kristinn Jón Reynir vann ým-
is störf á ævi sinni. Hjá Þ. Jóns-
syni, Reykjavíkurborg, Jóni Jó-
hannessyni & Co, Dún- og fiður-
hreinsuninni, Loftorku, Bæjar-
útgerð Reykjavíkur og síðast
hjá Stokkseyrarbæ.
Útförin fer fram frá Stokks-
eyrarkirkju í dag, 15. febrúar
2020, kl. 13.
Elsku besti pabbi minn. Ald-
ur og annað virðist ekki skipta
máli þegar að kveðjustund
kemur. Alltaf er þetta jafn erf-
itt.
Ég var heppin að eiga þig
fyrir pabba og börnin mín og
barnabörn að eiga þig fyrir afa
og langafa. Þrátt fyrir ekki svo
einföld uppvaxtarár og ýmsa
erfiðleika á lífsleiðinni var allt-
af stutt í brosið og glaðværð
þína. Ég ylja mér við góðar og
skemmtilegar minningar. Öll
ferðalögin sem farin voru með
Seglagerðarvegavinnumanna-
tjaldið. Það skipti ekki máli að
vera með allt það nýjasta og
besta.
Þú bara lagaðir það og
saumaðir botn í tjaldið, svo var
skellt í bílaleigubíl og bara far-
ið af stað. Það var aldrei leið-
inlegt að hanga undir húddinu
með þér og liggja yfir viðgerð-
um á bílum. Svo var það þegar
Lada station kom í hús, þá var
nú maður minn farið um hverja
helgi út og suður. Botnar,
Laugarvatn, hringurinn, Akur-
eyri og ég veit ekki hvað.
Landafræðin í skólanum var
svo miklu auðveldari og
skemmtilegri.
Allar skemmtilegu stundirn-
ar á Stokkseyri og afa- og lang-
ömmubörnin að dunda í skúrn-
um, eða í garðinum og alltaf
fannst þú þeim eitthvað til
dundurs. Alltaf boðinn og búin
að rétta hjálparhönd. Og harm-
onikkan átti stóran þátt hjá þér
og ekki leiddust manni þessi
skipti sem farið var með ykkur
mömmu, þá með fellihýsi og
nikkan tekin fram og spilað.
Natni þín við allt sem þú tókst
þér fyrir hendur og vandvirkni
skein í gegnum allt. Kirkjurnar
sem þið mamma smíðuðuð og
við gengum svo í hús og seld-
um.
Fyrst og fremst var það fjöl-
skyldan þín sem skipti þig
mestu máli. Þrátt fyrir erfið
veikindi mömmu síðustu árin
hennar veigraðir þú ekki fyrir
þér að hugsa um hana og
hjúkra heima við þrátt fyrir að
vera orðinn mikill sjúklingur
sjálfur.
Nú tekur mamma fagnandi á
móti þér í sumarlandinu. Það
held ég að verði gaman hjá
ykkur. Og þú færð kannski
tækifæri til að hitta pabba
þinn, bróður og elsku afastelp-
una þína hana Kristínu. Sendu
mér endilega skilaboð um
hvernig öllum vegnar þarna
hinum megin.
Takk fyrir allt, elsku besti
pabbi minn.
Í minningarflóði,
ég græt þig í hljóði,
elsku pabbi minn góði.
Þín elskandi dóttir
Katrín Helga Reynisdóttir.
Frá afastrákum og langafa-
stelpum.
Gráttu ekki
yfir góðum
liðnum tíma.
Njóttu þess heldur
að ylja þér við minningarnar,
gleðjast yfir þeim
og þakka fyrir þær
með tár í augum,
en hlýju í hjarta
og brosi á vör.
Því brosið
færir birtu bjarta,
og minningarnar
geyma fegurð og yl
þakklætis í hjarta.
(Sigurbjörn Þorkelsson)
Takk fyrir allar skemmtilegu
og góðu stundirnar, hvort sem
var hjá ykkur ömmu á Stokks-
eyri, sumarbústaðaferðir,
ferðalög eða heima á Kársnes-
brautinni - takk fyrir allt.
Kristinn Þór, Hlynur
Þór, Sumarrós Lilja og
Hólmfríður Katla.
Kristinn Jón
Reynir Kristinsson
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Ástkær frænka okkar og vinur,
ELLA TRYGGVÍNA
GUÐMUNDSDÓTTIR,
áður til heimilis á Ljósvallagötu 18,
en bjó síðustu ár á elliheimilinu Grund,
Hringbraut 50, Reykjavík,
lést laugardaginn 25. janúar.
Útför hefur þegar farið fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Við aðstandendur viljum koma til skila einlægu þakklæti til
starfsfólks Grundar fyrir þá einstöku velvild og umhyggju sem
þau sýndu henni!
Ættingjar og vinir
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
JÓNÍNA GUNNARSDÓTTIR
frá Tobbakoti,
Þykkvabæ,
sem lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð
mánudaginn 10. febrúar, verður jarðsungin frá Kópavogskirkju
miðvikudaginn 19. febrúar klukkan 13.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Sunnuhlíðar fyrir hlýja og
góða umönnun.
Kolbrún, Björn, Unnur, Hafdís
makar, barnabörn og barnabarnabörn