Morgunblaðið - 15.02.2020, Blaðsíða 32

32 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 15. FEBRÚAR 2020
✝ Gerður Guð-björnsdóttir
fæddist 29. nóv-
ember 1931 að
Reykjum í Hrúta-
firði. Hún lést á
Dvalar- og hjúkr-
unarheimilinu
Fellaskjóli, Grund-
arfirði, 2. febrúar
2020.
Foreldrar henn-
ar voru Guðbjörn
Benediktsson, f. 29. ágúst
1898, d. 20. maí 1990, og Guð-
rún Björnsdóttir, f. 9. apríl
1906, d. 11.október 1997.
Systur Gerðar eru: 1) Ingi-
björg Þuríður, f. 20. júlí 1928,
d. 12. júní 2008, 2) Oddhildur
Benedikta, f. 1. október 1937,
3) Ingveldur Gunnars Guð-
björnsdóttir, f. 11. júní 1942.
Gerður giftist Bjarna Hlíð-
kvist Jóhannssyni, f. 14. apríl
1930, d. 20. apríl 2008. Þau
skildu. Dætur þeirra eru Guð-
rún Hlíðkvist, f. 8. október
Höllu Haraldsdóttur, dóttir
þeirra er Bylgja 4) Halldóra.
f. 18. apríl 1973, gift Eyleifi
Ísak Jóhannessyni, börn
þeirra eru Jóhannes Jón og
Gerður Ósk. Eyleifur á Krist-
ófer af fyrra hjónabandi.
Fyrstu tvö árin bjó Gerður
með foreldrum sínum og elstu
systur á Reykjum í Hrútafirði,
þar sem foreldrar hennar
voru í vinnumennsku. Þegar
Gerður er fimm ára flytur
fjölskyldan að Felli í Kolla-
firði, þar sem hún bjó til 14
ára aldurs. Þá flutti fjöl-
skyldan til Reykjavíkur. Gerð-
ur var tvo vetur í farskóla í
Broddanesi á Ströndum. Sem
unglingur vann Gerður í Kex-
verksmiðjunni Frón og síðar á
Saumastofu Andrésar. Gerður
flutti með elstu dætur sínar
tvær til Grundarfjarðar í
kringum 1960 þar sem hún
vann sem ráðskona á Grund í
tvö sumur. Fljótlega kynnist
hún Sverri og flytur í Gröf
þar sem hún bjó þar til hún
flutti á Fellaskjól árið 2014.
Gerður vann við fiskvinnslu
og umönnunarstörf. Útför
Gerðar fer fram frá Grund-
arfjarðarkirkju í dag, 15. febr-
úar 2020, klukkan 13.
1954, gift Þorgeiri
Má Reynissyni, og
Hjördís Hlíðkvist,
f. 14. mars 1956,
gift Inga Þór
Guðmundssyni.
Dóttir Guðrúnar
er Gerður Guð-
mundsdóttir og
ólst hún upp hjá
Gerði og Sverri til
fimm ára aldurs.
Dætur Guðrúnar
og Þorgeirs eru Berglind Hlíð-
kvist og Hulda Hlíðkvist. Börn
Hjördísar og Inga Þórs eru
Ingibjörg Hlíðkvist, Davíð
Hlíðkvist og Rebekka Hlíð-
kvist.
Gerður giftist Sverri Lár-
ussyni, f. 14. janúar 1931, d. 5.
apríl 2010. Börn þeirra eru 1)
Jón, f. 1. júlí 1963. 2)Sjöfn, f.
26.júní 1964, gift Sigurði Ólafi
Þorvarðarsyni, börn þeirra
eru Hlynur, Hafdís Dröfn og
Gréta. 3) Lárus. f. 30. október
1966, í sambúð með Kristínu
Nú hefur elsku mamma kvatt
okkur og hef ég alltaf kviðið
þessari stundu.
En mamma var orðin þreytt
og tilbúin að kveðja, þakklát og
sátt við allt og alla.
Mamma var einstök kona,
dugnaðarforkur, alltaf brosmild
og með einstaklega góða lund.
Ég man ekki oft eftir því að
hún hafi skipt skapi, við okkur
systkinin var hún ætíð góða og
þolinmóða mamma, einfaldlega
besta mamma í heimi.
Hugurinn reikar og margs er
að minnast.
Heima í Gröf fengum við
systkinin að leika okkur um allt
húsið, eins og t.d. í stofunni
notuðum við fallega brúna tekk-
borðið hennar fyrir rennibraut
og aldrei sagði mamma neitt.
Mamma þoldi aldrei neitt vol
né væl, ég minnist þess þegar
börnin mín voru búin að vera
veik og pabbi þeirra á sjó, þá
var hún alltaf mætt með mér á
vaktina. Margar andvökunæt-
urnar stóðum við saman og allt-
af stappaði hún í mig stálinu
þegar þolinmæði mín var á
þrotum.
Fyrir þetta er ég henni æv-
inlega þakklát og hef ég tekið
þetta sem gott veganesti út í
lífið.
Börnin mín voru mikið hjá
ömmu sinni og gaf hún þeim
allan sinn tíma, leyfði þeim
bara allt eins og þau hafa alltaf
sagt.
Mamma elskaði mest af öllu
að hafa allan barnahópinn sinn í
kringum sig, allt til síðasta
dags.
Við eldhúsborðið elskaði hún
að sitja og spjalla, og oft var
mannmargt í Gröf og tók
mamma alltaf vel á móti öllum
með drekkhlaðið borð af alls-
konar kræsingum.
Hún var gleðipinni og leið
best þegar hún var með fólkinu
sínu, og ekki skemmdi fyrir
þegar hún gat dansað og tjútt-
að.
Síðustu árin dvaldi hún á
Dvalarheimilinu Fellaskjóli og
þar leið henni vel, og fékk hún
þar alveg einstaka umönnun,
hlýju og umhyggju frá starfs-
fólki. Takk, elsku stelpur á
Fellaskjóli, þið eruð gullmolar.
Ég var einnig svo heppin að
fá að hlúa að henni þar síðustu
fjögur árin og fyrir það er ég
þakklát.
Mamma var ekki bara
mamma, hún var kletturinn
minn og mín besta vinkona.
Takk fyrir allt, elsku
mamma. Mikið á ég eftir að
sakna þín, en mun ylja mér við
góðu minningarnar.
Þín
Sjöfn.
Ef sérð þú gamla konu, þá minnstu
móður þinnar,
sem mildast átti hjartað og þyngstu
störfin vann
og fórnaði þér kröftum og fegurð
æsku sinnar
og fræddi þig um lífið og gerði úr
þér mann.
(Davíð Stefánsson)
Það eru forréttindi að hafa
átt góða móður, því það er ekki
sjálfgefið og nú er komið að
leiðarlokum hjá mömmu. Mér
fannst hún hvunndagshetja,
þrautseig sama á hverju gekk.
Hún lifði sín 88 ár og kvaddi
sína jarðvist sátt og þakklát.
Ég er líka þakklát fyrir allt
sem hún gerði fyrir mig og allt
mitt fólk. Hún tók þeim sem
hún tók en lét aðra vera, átti
góða vini og þeim ber að þakka.
Hún var afskaplega góðhjörtuð
og lagði ríka áherslu á í uppeld-
inu að við ættum að vera góð
við minni máttar og einstæð-
inga. Man eftir þegar hún sendi
mann með kæfu, sultu o.fl. til
ýmissa sem komu heim í kaffi-
sopa oft og iðulega. Hún hafði
ríka réttlætiskennd sem hún
reyndi að innprenta hjá okkur
en það gekk nú svona og svona.
Hún sagði mér margt um lífið í
„gamla daga“ alltaf jákvæð en
raunsæ. Þoldi enga sjálfsvor-
kunn og sagði; það eru svo
margir sem hafa haft það það
verr en ég. Mér er minnisstætt
þegar hún var að rifja upp liðna
tíð og sagði síðan; ja, ég hef nú
átt svo gott líf. Þetta fundust
mér stór orð og ógleymanleg og
lýsti hennar sterku persónu.
Mamma átti þrjár systur og
það var mikill kærleikur og ást
milli þeirra systra og það var
oft hlátur og dans í Gröfinni
þegar þær komu í Grundó í
heimsókn, túperingar, málun,
tjúttað o.fl. Þetta voru ógleym-
anlegar gleðistundir.
Í fyrsta sæti hjá mömmu
voru afkomendurnir og fjöl-
skyldan. Fimm ættliðir í beinan
kvenlegg og oft mikið fjör og
hávaði hjá ömmu í Gröf, alltaf
eitthvað með kaffinu og svo
kjöt í karrí eða fiskibuff. Hún
var alltumlykjandi hlý amma og
mamma alveg einstök sem við
syrgjum og söknum. Veit að
hún hefur farið inn í himnaríkið
dansandi létt á fæti og spilað á
gítar.
Kæra mamma, ljúfur Guð þig leiði,
um landið efra að Edens fögrum
lund,
og á þinn legstað blóm sín fögur
breiði,
svo blessi Drottinn þessa hinztu
stund.
Í okkar hjarta ljúf þín minning lifir,
þú leiddir okkur fyrstu bernsku spor.
Við biðjum Guð, sem ræður öllu yfir,
að enn þér skíni blessuð sól og vor.
Hjartans þakkir, elsku mæta móðir,
þér miskunn veiti Guð svo hvílist
rótt.
Þig verndi og gæti allir englar góðir,
ástarþakkir, mamma, góða nótt.
(HJ)
Hjördís Hlíðkvist
Bjarnadóttir.
Það er stórt skarð höggvið í
okkar stóru og samheldnu fjöl-
skyldu, elsku mamma og amma
í Gröf er farin frá okkur.
Mamma stóð svo sannarlega
undir nafninu „ættmóðirin“ eins
og einn góður vinur minn kall-
aði hana eftir að hafa komið í
Gröf og kynnst gestrisni henn-
ar, glaðværð og góðmennsku.
Mamma var mikið fyrir börnin
sín og afkomendur og leituðum
við öll mikið í hennar fé-
lagsskap. Hún var alltaf kát og
glöð að sjá okkur og sagði
stundum við mig hvað hún
skildi nú ekkert í því hvað ég
nennti að heimsækja hana. Lét
ég hana vita af því að það væri
vegna þess að hún væri jákvæð
og skemmtileg og það væri
mjög gaman að vera í kringum
hana. Það væri ekki séns ég
myndi nenna því ef hún væri
leiðinleg. Þá hló hún bara.
Ekki var hún mamma alltaf
ekki sátt við sjálfstæðisbröltið í
mér hér í denn og fannst henni
hún alltaf vera að kveðja mig í
síðasta sinn þegar ég var að
fara til útlanda. Ég lét það nú
ekki stoppa mig og tvíefldist við
þessar mótbárur í henni. Svo
hringdi Inga frænka á Selfossi
og stappaði í mig stálinu og
hvatti mig til að skoða heiminn.
Mamma skildi aldrei í því hvers
vegna ég vildi eitthvað annað
en Ísland því það væri best í
heimi.
Mamma var mér afar kær og
þrátt fyrir fjarlægðina hin síð-
ari ár þá áttum alltaf gott sam-
band. Hún var farin að sjá og
skilja að maður gæti líka haft
það gott utan Íslands.
Ég naut þess að koma heim í
fríum með börnin mín og vera
hjá henni í Gröf og seinna á
Fellaskjóli og náðum við oft
mjög góðu spjalli um lífið og til-
veruna. Verð ég ævinlega þakk-
lát fyrir það og einnig það góða
og einlæga samband sem hún
átti við bæði börnin mín sem
elskuðu ömmu sína afar heitt.
Mamma kenndi mér umburð-
arlyndi, allir voru velkomnir í
Gröf og sérstaklega tók
mamma vel á móti þeim sem
minna máttu sín. Mamma
kenndi mér snemma að taka
ábyrgð og einnig að setja mig í
spor annarra.
Það þýddi ekkert að kvarta
en þegar eitthvað bjátaði á var
mamma alltaf minn klettur. Á
erfiðum tímabilum í minni
bernsku kenndi hún mér líka að
sjá hlutina í stóra samhenginu,
að kannski ég hefði það nú ekki
svo slæmt miðað við marga
aðra.
Góðu gildin sem mamma
kenndi mér hafa hjálpað mér í
lífinu og hef ég reynt að til-
einka mér þau eins vel og ég
get og ætla að gera áfram.
Elsku mamma mín, takk fyr-
ir allt.
Þín
Halldóra.
Elsku besta amma hefur nú
kvatt okkur. Minningarnar eru
margar og er hver einasta svo
dýrmæt.
Amma var einstök kona. Hún
elskaði að hafa fólkið sitt í
kringum sig og þá sérstaklega
börnin. Amma hafði gaman af
því að hlusta á tónlist, dansa,
borða nóg af pulsum og fylgjast
með fíflalátunum í okkur fjöl-
skyldunni. Það var gott að eiga
ömmu sem maður gat spjallað
við um allt og ekkert. Maður
vissi að minnsta kosti að maður
fengi hreinskilnislegt svar.
Það eru forréttindi að hafa
fengið að alast upp með ömmu í
næsta húsi. Hoppa inn í hlýjuna
til hennar á leiðinni heim eftir
langan dag, pissa, kíkja í ís-
skápinn og segja ömmu aðeins
frá deginum.
Hjá ömmu var alltaf opið hús
og við máttum allt. Þegar
mamma og pabbi fóru að
skemmta sér eða til útlanda
gisti ég oft hjá ömmu. Aldrei
datt mér neitt annað í hug en
að sofa við hliðina á henni. Það
var svo notalegt og ég fann allt-
af fyrir því hvað henni þótti
gaman að hafa mig. Þegar ég
fór varð unglingur og langaði
að gista hjá vinkonum var
amma yfirleitt ekki mjög hrifin
af því og sagði: „Æi, Gréta mín,
viltu ekki bara vera hjá mér?“
Ég reyndi því að skipta þessu,
gisti t.d. tvær nætur hjá vin-
konu minni og tvær nætur hjá
ömmu o.s.frv. Ég vissi að amma
vildi hafa mig og fannst mér ég
þurfa að hafa þetta sanngjarnt.
Það var alltaf svo gaman að
gera eitthvað fyrir ömmu. Ég
minnist þess þegar ég rúntaði
oft og mörgum sinnum á vesp-
unni í búðina fyrir hana. Þegar
ég kom til baka lét amma við
mann eins og maður væri ein-
hver hetja: „Gréta mín, ertu
bara komin, þú ert svo snögg
og hvernig gastu ferðast með
þetta allt saman?“ Amma þakk-
aði manni alla tíð svo vel fyrir
allt að maður labbaði út frá
henni á bleiku skýi.
Amma var mikill sælkeri og
naut þess að borða góðan mat.
Lambalæri og skyndimatur.
Þetta elskaði amma mest. Þau
voru ófá hamborgaratilboðin
sem við borðuðum saman í Gröf
á föstudagskvöldum, ég, amma
og mamma. Þetta var alveg
toppurinn. Þegar amma flutti
upp á Dvalarheimili tóku við
pulsurúntar og notalegar
stundir í fína herberginu henn-
ar þar.
Amma talaði mikið um hvað
hún væri dekruð af starfsfólki
dvalarheimilisins. Það var hún
svo sannarlega og á starfsfólkið
þar mikið hrós skilið fyrir góða
umönnum.
Síðustu tvö ár hefur það ver-
ið nærveran sem skiptir máli.
Við í sama herberginu, ég að
læra í tölvunni, mála mig eða í
símanum. Ég fór til hennar
þegar mér fannst ég ekki hafa
neinn til þess að fara til. Amma
tók alltaf hlýlega á móti mér.
Það var svo gott að vita af
henni í nágrenninu. Ég hefði
aldrei verið í jafn góðu sam-
Gerður
Guðbjörnsdóttir
Sálm. 17.5-6
biblian.is
Skref mín eru örugg
á vegum þínum,
mér skrikar ekki
fótur. Ég hrópa til
þín því að þú svarar
mér, Guð,...
Ástkær móðir mín, tengdamóðir og amma,
ÞÓRUNN ÁRNADÓTTIR,
Tjörn, Álftanesi,
lést á Litlu-Grund mánudaginn 3. febrúar.
Útförin fer fram frá Bessastaðakirkju
mánudaginn 17. febrúar klukkan 13.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþökkuð en þeim er vildu
minnast hennar er bent á að láta dvalar-og hjúkrunarheimilið
Grund njóta þess.
Anna Ólafsdóttir Björnsson Ari Sigurðsson
Jóhanna Aradóttir Hörður Bragason
Ólafur Arason Shui Kay Ma
Ástkær eiginkona mín, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÁSTA KRISTJÁNSDÓTTIR,
lést á Landspítalanum í Fossvogi
mánudaginn 10. febrúar.
Útför hennar fer fram frá Lindakirkju í
Kópavogi fimmtudaginn 20. febrúar klukkan 11.
Hákon Torfason
Hallgrímur Þór Ingólfsson
Hákon Hallgrímsson Hrefna Guðmundsdóttir
Unnur Hallgrímsdóttir
Þór Hallgrímsson Sandra Heimisdóttir
og barnabarnabörn
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
LILJA ÞÓRÐARDÓTTIR,
Njarðarvöllum 2,
Njarðvík,
lést á Hrafnistu, Nesvöllum, föstudaginn
7. febrúar.
Útförin fer fram frá Keflavíkurkirkju, fimmtudaginn 20. febrúar
klukkan 13.
Hrafnhildur Jónsdóttir Karl Antonsson
Númi Jónsson Ásdís Gunnlaugsdóttir
Sigurveig Una Jónsdóttir Jónas Pétursson
Sif Jónsdóttir
ömmubörn og langömmubörn
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi
og langafi,
GÍSLI RAGNAR SIGURÐSSON,
Vallarási 5,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
sunnudaginn 9. febrúar.
Hann verður borinn til grafar frá Fríkirkjunni í Reykjavík
föstudaginn 21. febrúar klukkan 13.
Guðmundur Stefán Gíslason Elín María Thayer
Sigurður Ragnar Gíslason Valgerður Steindórsd. Briem
Róbert Örn Diego Halldóra Guðrún Jóhannsd.
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir,
afi og langafi,
ÓSKAR VETURLIÐI GRÍMSSON
Núpalind 8, Kópavogi,
áður Njarðvíkurbraut 12,
Innri Njarðvík,
lést þriðjudaginn 12. febrúar.
Útför fer fram frá Hjallakirkju í Kópavogi föstudaginn 21. febrúar
klukkan 15.
Margrét Gestsdóttir
Atli Már Óskarsson Steinunn Árnadóttir
Gestur Pétursson Bjarney María Hallmannsd.
Olga Alexandersdóttir
barnabörn og barnabarnabörn