Morgunblaðið - 14.03.2020, Síða 30

30 UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 14. MARS 2020
Stærðir eru breytilegar og hægt að innrétta að vild. Umhverfið er í miðju fjölbreyttu miðborgarlífinu með mikla nálægð við
ferðamenn. Möguleikarnir eru endalausir en rýmin henta vel ýmiskonar rekstri s.s. gullsmiði, snyrtistofu, hárgreiðslustofu,
kaffihús, heilsubúð, mörkuðum af ýmsu tagi, listamönnum, einnig sem skrifstofur s.s lögfræðistofur, auglýsingastofur og
arkitektar svo fátt eitt sé nefnt. Einnig gefst kostur á að tengja saman rekstur og búsetu í sama húsnæðinu. Brynjureitur
afmarkast af Laugavegi 27 a og b og Hverfisgötu 40-44 og á milli þeirra liggur ný og skemmtileg göngugata sem getur
skapað sér sérstöðu í hringiðu miðbæjarins og hefur fengið nafnið Kasthúsastígur.
Við Laugaveg 27 a og b eru stærði í boði á bilinu 31 m² til 239 m² en við Hverfisgötu frá 60 m² til 255 m².
Nánari upplýsingar veitir Helgi Már Karlsson löggiltur fasteigna-
sali í s. 897 7086 hmk@jofur.is eða Ólafur Jóhannsson löggiltur
fasteignasali í s. 824 6703 olafur@jofur.is.
Nýtt og spennandi verslunar- og
þjónustuhúsnæði á Brynjureit
TIL LEIGU
Kórónuveiran CO-
VID-19 flæðir óneit-
anlega yfir heiminn
með miklum við-
brögðum og aðgerðum.
Markaðir falla og stórir
landshlutar eru settir í
einangrun.
En hversu alvarleg
eru veikindin? Dánar-
tölur eru áberandi í
fréttum en jafnframt
bent á veikindin séu yfirleitt væg.
Þeir sem deyja séu yfirleitt með und-
irliggjandi alvarlega sjúkdóma. Eng-
inn Íslendinganna með smit hefur
þurft sjúkrahúsvist.
Þessar umræður mátti nýlega sjá á
mbl.is. Norskur prófessor átelur Lýð-
heilsustofnun Noregs fyrir að draga
upp of dökka mynd og að veikin sé
ekki eins skæð og af er látið. Ungur
sérnámslæknir á LSH segir ummæli
prófessorsins vafasöm.
Ég er hræddur um að prófessorinn
hafi nokkuð til síns máls.
Skv. síðustu tölum á netinu hafa um
110.000 einstaklingar
verið formlega greindir
og um 3.800 dáið. Sam-
kvæmt hefðbundnum
prósentureikningi væri
það túlkað sem 3,8 pró-
sent dánartíðni.
Í þessum útreikningi
eru þó nokkrir veik-
leikar jafnvel skekkjur
sem afgerandi tölur um
dánartíðni þessa sjúk-
dóms. Almennt er viður-
kennt að sennilega séu
mun fleiri með veikina,
en án einkenna og ógreindir. Væri
fjöldinn t.d. um 200.000 með 3.800
látnum helmingaðist prósentan í tæp
2 prósent en getur samt ekki talist
afgerandi tala um dánartíðni CO-
VID-19 kórónufaraldurs.
Hin rétta dánartíðni faraldurs er í
raun sú aukning sem faraldurinn
veldur fram yfir þau mannslát sem
hefði annars orðið af náttúrulegum
orsökum vegna fyrirliggjandi sjúk-
dóma. Slíkt er flókið og vinnufrekt og
hefur enn ekki verið gert en verður
vonandi.
Fullyrða má samt að hin raunveru-
lega dánartíðni COVID-19 er mun
lægri en 3,8 prósent.
Höldum ró okkar.
Kórónuveiran
og dánartíðni
Eftir Birgi
Guðjónsson
Birgir Guðjónsson
» Fullyrða má að
dánartíðni CO-
VID-19 er lægri en
3,8 prósent.
Höfundur er fyrrverandi
aðstoðarprófessor við
læknadeild Yale-háskóla.
Þorsteinn Jónsson frá Hamri
fæddist 15. mars 1938 á Hamri
í Þverárhlíð. Foreldrar hans
voru hjónin Jón Leví Þor-
steinsson og Guðný Þorleifs-
dóttir, bændur á Hamri.
Hann lauk gagnfræðaprófi
og landsprófi við Héraðsskól-
ann í Reykholti 1954 og stund-
aði nám við KÍ 1955-1957.
Þorsteinn vann almenn
sveitastörf til 1958 en fékkst
síðan við bókavörslu og vann
verkamannastörf í Reykjavík
samhliða ritstörfum. Frá 1967
fékkst hann eingöngu við rit-
störf og sinnti auk þess síðar
dagskrárgerð og prófarkalestri
og var mikilvirkur þýðandi.
Þorsteinn sat í stjórn Rithöf-
undafélags Íslands 1966-1968
og var meðstjórnandi í stjórn
Rithöfundasambands Íslands
1986-1988.
Eftir Þorstein liggur fjöldi
verka; ljóðabóka, skáldsagna,
þýðinga og fleira og hlaut hann
ótal viðurkenningar á sextíu
ára rithöfundarferli sínum.
Þorsteinn eignaðist fimm
börn með sambýliskonu sinni,
Ástu Sigurðardóttur rithöf-
undi, og eitt barn með fv. eigin-
konu sinni, Guðrúnu Svövu
Svavarsdóttur myndlistar-
manni. Sambýliskona Þor-
steins var Laufey Sigurðar-
dóttir fiðluleikari.
Þorsteinn lést 28.1. 2018.
Merkir Íslendingar
Þorsteinn
frá Hamri
Í sögu okkar hafa
eldgos, kuldaskeið og
drepsóttir gengið svo
nærri tilvist þjóð-
arinnar að minnstu
hefði mátt muna að
hún þurrkaðist út.
Spánska veikin 1918
var hinn versti vá-
gestur í Reykjavík en
landsbyggðinni var
að sögn verulega hlíft
með samgöngubanni.
Nú varð Kína uppspretta hins
gríðarlega heimsfaraldurs Co-
vid-19, kórónuveirunnar sem ekki
stóð á að bærist okkur. Að verki
voru skíðaiðkendur sér til hress-
ingar í sólinni í suðurhluta Alp-
anna í Ítalíu og Austurríki sem
samgöngubyltingin gerir að ná-
grönnum.
Ein nútímaútgáfa af þjóðarvá er
nýlegt bankahrun sem leit út verr
en varð og bjargað var að ein-
hverju leyti af tekjum vegna þess
ótrúlega fjölda kínverskra túrista
sem hingað sækja árlangt; í sama
skilningi nágrannar og Ítalir,
reyndar í nokkuð fleiri flug-
stundum en Veróna.
Þannig má segja að Ísland hafi
glatað sinni gömlu einangrun og
sogast í alþjóðvæðingu lífsstíls nú-
tímans. Við tökum fullan þátt í
Evrópusamstarfi um opnum
landamæra fyrir ferðir fólks, við-
skipti og efnahagstengsl. Því
fylgir velgengni íslensks nútíma-
þjóðfélags en einnig þær hættur,
sem við erum nú rækilega minnt
á. Til móts vegur í fyrsta lagi sú
frábæra heilsugæsla sem Íslend-
ingar búa við. Heilbrigðisyfirvöld
og allar viðkomandi stofnanir hafa
brugðist svo hratt og vel við vand-
anum að sætir miklu þakklæti
landsmanna.
Covid-19 er einnig verkefni og
ábyrgðarhluti WHO, Alþjóðaheil-
brigðisstofnunar Sameinuðu þjóð-
anna. Á þeim vettvangi hefur Ís-
land skilaði frábærum árangri. Því
kynntist höfundurinn á sínum
tíma sem fastafulltrúi við al-
þjóðastofnanirnar í Genf, þ.m.t.
WHO. Þá sýndi það sig að á Ís-
landi var ungbarnadauði við fæð-
ingu svo gott sem úr
sögunni og árum áður
hafði náðst hér útrým-
ing berkla. Baráttan
við Covid-19 er vafa-
laust mikil ögrun en
við mætum þar
ótrauðir, leyfir einn
leikmaður sér að
segja.
Það leiðir hugann
að þeirri staðreynd að
fámenni Íslendinga er
enginn mælikvarði á
getu okkar til þátt-
töku í samstarfi þjóða. Við erum
aðilar að efnahags- og viðskipta-
samstarfi Evrópu og Alþjóðagjald-
eyrissjóðnum sem láta sig það
varða ef á brestur hagstjórnar-
vandi vegna Covid-19-faraldursins.
Evrópumál okkar voru reyndar
nokkuð á afturfótunum, þar til
deilurnar um fiskveiðiréttindi urðu
að fullu úr sögunni fyrir hartnær
hálfri öld. Það leiddi til EES-
samningsins með fríverslun fyrir
sjávarafurðir og umfram annað
sjálfbærs sjávarútvegs og fiski-
stofna. Ísland stendur því sterkari
fótum en fyrr til að mæta áföllum
Að lokum: Það hefur dofnað yfir
þeirri hefðbundnu sögusýn sem
sóttur var í áhugi og stolt á tímum
erfiðleika eða nýrra tækifæra.
Þaðan kom krafturinn, sem for-
ysta okkar í frelsisbaráttu 19. ald-
ar naut og skáldin bundu í ljóð.
Er ekki einmitt nú þörf sömu
hvatningar og þátttöku í samstarfi
um það markþætta markmið að
varðveita tungu og menningu
hvers og eins? Og yrði það ekki til
ávinnings að íslenskan, sem við
eigum til varðveislu, sé eitt af hin-
um opinberu málum Evrópu?
Fyrr og síðar
Eftir Einar
Benediktsson
Einar
Benediktsson
»Heilbrigðisyfirvöld
og allar viðkomandi
stofnanir hafa brugðist
svo hratt og vel við
vandanum að sætir
miklu þakklæti
landsmanna.
Höfundur er fyrrverandi
sendiherra.
Dómsmálaráðherra
hefur látið hafa eftir
sér að mannúð sé höfð
að leiðarljósi í mál-
efnum hælisleitenda.
Það eru ósannindi.
Starfandi stjórnandi
Útlendingastofnunar
segir að þar sé ein-
ungis farið eftir lögum
og reglum. Það eru
ósannindi.
Fólk sem flýr fótgangandi í ofboði
frá Afganistan, Írak eða Sýrlandi
getur ekki tekið undir sig stökk og
lent á Íslandi sem fyrsta landi. Það
fer flest um Tyrkland til Grikklands
þar sem sumir fá svokallaða „réttar-
stöðu flóttamanns“ eða „alþjóðlega
vernd“ (sem reynist svo ekki al-
þjóðleg). Samkvæmt Dyflinnar-
reglugerð er heimilt að endursenda
slíkt fólk, en hvergi segir að það
skuli gert. Það er því val Útlend-
ingastofnunar og ber vott um mis-
kunnarleysi, svo að ekki sé talað um
mannvonsku. Þegar börn eiga í hlut
sem hingað eru komin í leit að frið-
landi er það skýlaust brot á barna-
sáttmála Sameinuðu þjóðanna að
senda þau burt í skelfilega örbirgð í
Grikklandi, enda segir þar að hagur
barns skuli jafnan hafður að leiðar-
ljósi. Slík brottvísun barna er einnig
á ábyrgð íslenskra stjórnvalda.
Þetta er ljótt til frásagnar.
Börn eru framtíðarvon okkar
allra. Sá sem rekur saklaust barn frá
sér á vergang er ekki góður maður.
Enginn er eyland. Við erum
órjúfanlegur hluti mannkynsins og
berum okkar ábyrgð á lífi þeirra
sem til okkar leita í ráðaleysi sínu.
Við erum næsta mörg, held ég, sem
skömmumst okkar fyrir ómannúð-
lega starfshætti Útlendingastofn-
unar og þar með stjórnvalda.
Sú var tíð að íslensk
stjórnvöld sendu gyð-
inga í opinn dauða. Þau
virðast varla hafa
mannast mikið. Samt
ætla ég að biðja íslensk
stjórnvöld að lesa ein-
falt ljóð eftir Snorra
Hjartarson í þeirri von
að það geti vakið þó
ekki sé nema vott af
samkennd með þeim
sem hrekjast örvænt-
ingarfull á flótta um
heiminn:
Ég heyrði þau nálgast
í húminu, beið
á veginum rykgráum veginum.
Hann gengur með hestinum
höndin kreppt
um tauminn gróin við tauminn.
Hún hlúir að barninu
horfir föl
fram á nóttina stjarnlausa nóttina.
Og ég sagði: þið eruð
þá enn sem fyr
á veginum flóttamannsveginum,
en hvar er nú friðland
hvar fáið þið leynzt
með von ykkar von okkar allra?
Þau horfðu á mig þögul
og hurfu mér sýn
inn í nóttina myrkrið og nóttina.
Hvar er mannúðin?
Eftir Njörð P.
Njarðvík
» Börn eru framtíðar-
von okkar allra. Sá
sem rekur saklaust barn
frá sér á vergang er
ekki góður maður.
Njörður P. Njarðvík
Höfundur er prófessor emeritus og
rithöfundur.
Fasteignir