Morgunblaðið - 19.03.2020, Side 14

14 DAGLEGT LÍF
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 19. MARS 2020
Kristín Heiða Kristinsdóttir
khk@mbl.is
Hér er ekki mikið við aðvera og lítið um félags-skap, því við búum áfyrrverandi bóndabæ
og það eru fimm kílómetrar til
næsta bæjar sem heitir Maribo. Þó
það sé frekar rólegt hjá okkur þá
upplifi ég mig ekkert einangraða
og ég hef haft það mjög gott frá því
skólanum mínum var lokað vegna
veirunnar,“ segir Ísabella Nótt
Svansdóttir, eða Isa
eins og hún er oftast
kölluð, en hún býr í
Danmörku á eyjunni
Lolland sem er á milli
Sjálands og Þýska-
lands. Isa býr ásamt
mömmu sinni Lóu Dís
Finnsdóttur og stjúp-
föðurnum Torfa Agnarssyni á býl-
inu sem þau hafa breytt í stúdíó
sem er þeirra vinnustaður. Þau eru
því alltaf heima þegar hún kemur
heim úr skólanum.
Isa er nýorðin 14 ára og hefur
þurft að halda sig alfarið heima frá
því öllum skólum í Danmörku var
lokað fyrir viku.
„Ég held mig heima af því að
það eru tilmæli frá yfirvöldum að
fólk sé sem minnst á ferðinni og
ekki í samneyti við aðra. Námið fer
núna fram á netinu, svo við nem-
endurnir missum sem minnst úr.
Kennararnir senda okkur verkefni
og við þurfum að vinna þau og
skila, en þeir sitja hinum megin við
tölvuna og eru reiðubúnir að að-
stoða okkur ef við þurfum. Við er-
um líka með Facebook-grúbbu þar
sem við krakkarnir hjálpumst öll
að. Þetta gengur vel og hjá mér fer
alveg hálfur dagurinn í að læra og
skila verkefnum,“ segir Isa sem er
líka í tónlistarskóla í gítarnámi og á
veirutímum fer tónlistarnámið
einnig fram á netinu.
„Ég er restina af deginum að
sinna gítarnáminu,
en ég er í tímum
með tónlistarkenn-
aranum í tölvunni á
skæpinu, í mynd-
spjalli. Svo það er
nóg að gera, mér
leiðist ekkert og við
vinirnir spjöllum
saman á Facetime, hringjumst á í
myndbandsspjalli og lærum stund-
um þannig saman.“
Skólinn tók vel á móti mér
Isa var ellefu ára þegar hún
fluttist til Danmerkur haustið 2017.
Hvernig var að flytjast frá vinum
sínum á Íslandi á þeim aldri?
„Þetta voru blendnar
tilfinningar. Mig hefur lengi langað
að flytja til Danmerkur, allir höfðu
talað vel um landið og það er
öruggt að búa þar. Þannig að mér
fannst það mjög spennandi, en ég
var líka með smá áhyggjur af því
hvernig þetta yrði allt saman. Auð-
vitað sakna ég rosa mikið fjöl-
skyldu og vina á Íslandi, pabbi
minn, konan hans og systkini mín
þeim megin búa til dæmis þar,“
segir Isa sem var alveg mállaus
þegar hún kom til Danmerkur.
„Ég kunni enga dönsku og
þagði því meira og minna tvo fyrstu
mánuðina. Ég reyndi ekki að tala
dönsku en bjargaði mér á ensku í
skólanum til að byrja með. Að þess-
um tveimur mánuðum liðnum lét ég
vaða, var greinilega búin að „fram-
kalla“ uppi í hausnum á mér og
byrjaði að tala, og þá reiprennandi
dönsku. Þetta tók bara sinn tíma,“
segir Isa og bætir við að mjög vel
hafi verið tekið á móti henni í skól-
anum.
„Þrír nemendur í mínum bekk
höfðu boðið sig fram til að passa
upp á mig fyrstu tvær vikurnar,
sýndu mér skólann, voru með mér í
frímínútum og annað slíkt. Fyrstu
önnina var ég helming af tímanum í
útlendingabekk og hinn helminginn
í mínum jafnaldrabekk. Eftir fyrsta
árið fékk ég 7 í einkunn í dönsku og
var því yfir meðallagi í bekknum,
sem ég var mjög sátt við.
„Þetta hefur verið mjög góður
tími og allt gengið svakalega vel, ég
hef eignast marga góða vini hér,
bæði í grunnskólanum og tónlistar-
skólanum. Mér fannst frábært þeg-
ar móðuramma mín og stjúpafi
fluttu hingað fyrir ári, þau búa
örfáa kílómetra frá býlinu, á Fugle-
kongevej, sem er sú gata sem ég
hjóla á leið minni í skólann. Mér
finnst huggulegt að hafa þau svona
nálægt mér og ég hjóla oft til
þeirra, en reyndar ekki núna þegar
við þurfum að umgangast sem
fæsta.“
Er í hljómsveitinni Hydrated
Isa er mjög ánægð með tón-
listarskólann þar sem hennar aðal-
hljóðfæri er gítar, en hún er líka að
læra á rafmagnsgítar og úkúlele.
„Ýmsar hliðargreinar eru í
boði, ég er til dæmis í samspili með
fimm öðrum krökkum og við mynd-
um saman hljómsveitina Hydrated.
Ég er líka í úkúlele-bandi, kór, tón-
fræði, í tímum þar sem við lærum
að semja lög og að „djamma“, en þá
spila allir á sitt hljóðfæri og mynda
stef og spila svo sóló, eitt í einu. Ég
finn að áhuginn á tónlistarnáminu
hefur aukist hjá mér við þetta allt
og ég hef þroskast í tónlistinni.“
Isu er margt til lista lagt, hún
hefur til dæmis gert þó nokkuð af
því að taka ljósmyndir.
„Mér finnst mjög gaman að
taka myndir. Torfi stjúppabbi minn
er ljósmyndari og hann hefur að-
eins verið að kenna mér. Mér finnst
líka innanhússarkitektúr mjög
spennandi og hef verið að skoða
það mikið. Kannski legg ég það fyr-
ir mig í framtíðinni, hver veit.“
Lætur sér
ekki leiðast á
veirutímum
Ísabella Nótt er nýorðin 14 ára og býr í Danmörku.
Hún hefur þurft að halda sig alfarið heima frá því öll-
um skólum þar í landi var lokað fyrir viku. Hún býr á
gömlu býli en upplifir sig ekki einangraða enda nóg
að gera í heimanámi og tónlistarnámi á netinu.
Ljósmynd/Torfi Agnarsson
Músíkölsk Isu er margt til lista lagt, hún er í tónlistarskóla þar sem hún lærir á gítar, rafmagnsgítar og úkúlele.
Ljósmynd/Torfi Agnarsson
Fjölskyldan Isa með móður sinni Lóu Dís og Torfa stjúppabba. Hún heldur
á heimilishundinum sem heitir Ronja og vill alltaf vera með í öllu.
Ljósmynd/Torfi Agnarsson
Danska heimilið Isa býr við Nørreskovvej ved Maribo, á gömlu býli sem
mamma hennar og Torfi breyttu í heimili og stúdíó, en þau vinna sjálfstætt.
„Ég kunni enga
dönsku og þagði
því meira og
minna tvo fyrstu
mánuðina.