Hvöt - 01.02.1939, Qupperneq 16

Áfengi -- Menning.
Eftir Signrð Jóhannessoii.
Eitt stærsta vandamál hverr-
ar þjóðar er uppeldi og fram-
tíð æskunnar. Alllar menningar-
þjóðir leggja sem mesti kapp á
að vanda til þess eins og hægt
er.
Við fslendingar höfum nú á
síðustu árum lagt, mikla vinnu
og fé fram í þessu sjónarmiði,
þótt mikið sé ennþá óunnið. Veg-
leg skólahús, hafa verið reist —
sundlaugar byggðar, skíðaskál- '
ar og íþróttahús. Allt þetta á
að miða að því að auka heil-
brigði og þrótt æskunnar, og
við eigum í dag við gjörólík
skilyrði að búa móts, við þá, sem
ólust upp fyrir bálfri öld síðan.
Hjá sumum hefur gætt nokk-
urs misskilnings á öllum þess-
um breytingum. Sumt af eldri
kynslóðinni kann ekki að meta
þes-sar framfarir, en það ber
ekki að dæma hart, því misjöfn
tjónarmið fæðast með nýjum
tímum og viðhorfið er ólíkt nú
og það var fyrir mannsaldri síð-
an. Þá var það méir trú fólks-
ins, sem mótaði eða setti svip
sinn á líf þess og lífsstefnu. Ég
vil sízt halda því fram, að trú-
hneigð okkar sé minni en, feðra
okkar, hún hefur aðeins tekið
aðra stefnu, beinst inn á aðra
Sigurður Jóhannesson.
farvegi — breytzt í dýrkun á
skemmtunum og íþróttum og þó
sérstaklega hinu fyrrnefnda, nú
er það álitið eins sjálfsagt að
fara á dansskemmtun, þegar tök
eru á, líkt og áður var álitio
sjálfsagt að hlusta á húslestur
eða ræðuna hjá sóknarprestin-
um.
Nú vitum við það, að hver og
einn veigamikill þáttur í athöfn-
um okkar, hlýtur að hafa áhrif
á líf okkar og skoðanir. Þar sem
skemmtanirnar skipa nú orðið
Öndvegi, þeim megin er frá snýr
okkar daglegu störfum, þá er
mikið undir því komið, að áhrif-
in frá þeim séu góð, en við vit-
um það einnig vel, að margar
þær skemmtanir, sem unga fólk-