Hvöt - 16.03.1948, Síða 7

H V Ö T
5
I
ganga til viðar, — drykkjutízkuna,
slarkið og viljaleysið? — Og hver
vill ekki tigna liina nýju sól, sem er
að rísa, kröfurnar um heilbrigði,
skapfestu og reglusemi?“
Helgi Scheving talaði ekki langt
mál. En menn skildu, livert hann
fór. Og menn skildu, að hann flutti
sannan og athyglisverðan boðskap.
Þótt menn hefðu kannske ekki
áttað sig á upphafi þessa máls, —
hinum þrem meginatriðum hindind-
isins, skynsemi i lifnaðarháttum, á-
stundun heilhrigðis og því að fara
vel með fjármuni sína, — þá skildu
menn áframhaldið, — baráttuna fvi’-
ir því að gera mennina hetri, göfugri
og hamingjusamari.
Allar tillögur umsjónarmanns
Menntaskólans voru felldar, lika sú
síðasta, sem hann taldi sjálfsagða.
Svipuð barátta var liáð i öðrum
skólum bæjarins, og alls staðar
urðu bindindismennirnir sigurveg-
arar. —- Fleiri og fleiri gengu í þeirra
sveit, og meira og meira varð starf-
ið í skólunum.
Fundir voru haldnir, menningar-
mál rædd. Læknar voru fengnir til
þess að flytja fyrir nemendum skól-
anna fyrirlestra um heilbrigðismál,
heilsuvernd og hættur. Lögfræðing-
ar, dómara og lögreglumenn voru
fengnir til að ræða um afhrotamál,
orsakir glæpa, samband þeirra við
önnur vandamál þjóðfélagsins eins
og t. d. áfengisneyzlu og áfengismál.
Uppeldisfræðingar sögðu frá nvj-
ungum á sviði uppeldismála.
Ég man eftir, að einn þeirra sagði
frá ihúuin héraðs nokkurs í Sviss.
Það hafði komið í ljós eftir margar
endurteknar rannsóknir,. að íbúar
þessa liéraðs höfðu minnkað. Þeir
höfðu áður verið meðal liæslu Sviss-
lendinga, en náðu nú engan veginn
fyrra máli. Uppeldisfræðingar og
mannfræðingar glímdu lengi við að
leysa þetta mál og skýra, hvernig á
þessu stæði. Loksins komust þeir að
þeirri niðurstöðu, fullyrti uppeldis-
fræðingurinn, að ástæðan til þessar-
ar úrkynjunar væri áfengisneyzla,
sem mjög hefði aukizt í héraðinu.
Á þennan hátt var reynt með upp-
lýsingum og fræðslu að sveigja lífs-
venjur skólaæskunnar til meira
heilbrigðis. Reynt var að fræða nem-
endurna um þær hættur, sem ólijá-
kvæmilega lilytu að mæta þeim, þeg-
ar út í lífið kæmi, og hvernig hezt
mætti forðast þær.
Brátt sáu menn, að i öllu þessu
starfi var nauðsynlegt að liafa sam-
einuð átök, en ekki dreifð. Hvert fé-
lag átti auðvitað að vinna í sínum
skóla, en jafnframt ynnu þau <011
saman og hefðu sameiginlega yfir-
stjórn. Þannig varð Samhand bind-
indisfélaga i skólum til. Það var
stofnað 16. marz 1932 í Menntaskól-
anum í Reykjavík.
Félög risu einnig upp í skólunum
úti á landi. Þau gerðust meðlimir
S.B.S. — Sambands bindindisfélaga
í skólum. —
En andstaðan óx líka. Og and-
stæðingum hindindisfélaganna barst
óvænt lijálp.
Hér hafði ríkt aðflutningsbann á
áfengum drykkjum, — þ. e. a. s. það
mátti ekki flytja áfengi til landsins
né selja það í landi.
Þetta hafði verið samþykkt með