Hvöt - 16.03.1948, Síða 13

H V ö T
11
fyrirlítum ofdrykkjumanninn, er
enn fjær því að vera rétt en noklcnr
hinna.
Yið hötum áfengisbölið, en höf-
uin samúð með drykkjumönnunum,
og gerum allt, sem i okkar valdi
stendur, til þess að lijálpa þeim.
En það er ákveðinn hópur manna,
sem fyrirlíta ofdrykkjumennina, er
liggja hjálparvana við hrunn Bakk-
usar, og berjast við ógæfu sina.
Það eru 11 óf drykkj umenn i rn ir
með fariseasvipinn,sem ætið þykjast
fara hinn gullna meðalveg. Þeir
benda fullir vandlætingar á flísarn-
ar í augum bræðra sinna, en sjá ekki
bjálkana í sínum eigin augum.
Þeir ættu að minnast þessara orða
meistarans: „Sá ykkar, sem er synd-
laus kasti fyrsta steininum.“
Mörgum mun nú ef til vill finnast,
að hér sé lieldur hart veitzt að hóf-
drykkjumönnunum, en svo er þó
vissulega ekki, og mun ég nú leitast
við að færa rök fyrir því.
Það má segja að ofdrykkjumað-
urinn sé sjálfum sér og sínum verst-
ur, en hófdrykkjumaðurinn er góð-
ur fyrir sig, áfengisneyzla lians er
lítil, hún sakar hann ekki mjög
mikið sjálfan, en hún sakar aðra
ýmist beint eða óbeint. Þeir gefa
öðrum, sem veikari eru á svellinu,
hið hættulega fordæmi.
Þetta fordæmi hefur orðið mörg-
um unglingnum að falli.
Þeir hafa hugsað sem svo: Það
gerir ekkert til, þótt ég dreypi á
áfengi við og við, ég drekk bara í
hófi eins og hr. N. N.
En reynslaii sýnir, að þeir hafa
langtum oftast ofmetið styrk vilja
síns og þar af leiðandi flækzt inn i
hringiðu drykkjuskaparins.
Hófdrykkjumennirnir tala mikið
um frelsið, þeir segjast vilja vera
„frjálsir“ gerða sinna í þessum efn-
uin sem og í öðrum.
Þetta er vissulega mjög lieimsku-
legt tal.
Hvernig færi, ef allir þegnar þjóð-
félagsins væru, eins og þeir nefna
það, „algjörlega frjálsir“?
Það ætti öllum að vera ljóst, að
enginn, sem í mannlegu samfélagi
lifir, getur gert livað sem honum
þóknast, án þess að taka tillit til
annarra, til heildarinnar.
Enginn maður, sem lifir í nútíma-
menningarþjóðfélagi getur verið al-
gjörlega frjáls, hann verður að
beygja sig undir lög, og hið sanna
siðgæði, með heill og velferð allra
að markmiði.
Enda þótt honum finnist eitthvað
þægilegt og notalegt fyrir sig, ber
honum lagaleg cða siðferðileg
skylda til að hafna því, ef það
skaðar fjölda annarra manna. Af
þessúm orsökum ber hófdrykkju-
manninum ekki síður en öllum öðr-
um að hafna áfenginu.
Þessum mönnum væri sæmra að
berjast við hlið bindindismannanna
gegn áfenginu en að nota livert tæki-
færi, til þess að sýkja almennings-
álitið með þessum villukcnningum,
sem ég hef lauslega drepið á. Hvort
mega þessir menn ekki sjá, að
reynsla undanfarinna ára talar
sterkast gegn þeim, livað getur
sannfæi't þá betur en hún, sem ætíð
hefur reynzt ólýgnust?
Minnumst þess, lilustendur góðir,