Rit Búvísindadeildar - 01.07.1992, Síða 10

Undirbúmngur
Þegar Guðmundur kemur heim frá námi hefur hann mestan áhuga á því
að heiga sig tilraunastarfsemi. Örlögin haga því þó þannig að hann er beðinn að
taka að sér skólastjóm á Hólum í Hjaltadal í íjarveru Páls Zophóníassonar sem
fór í námsleyfi. Guðmundur var þar til vors 1926 en tekst þá á hendur ýmis störf
m.a. fyrir Búnaðarfélag íslands og önnur samtök landbúnaðarins og sinnti ýmsum
trúnaðarstörfum. Á Búnaðarþingi 1927 flutti erindi um tilaunamálefhi og lagði
fram erindi þar sem hann býðst til þess að taka að sér að gera yfírlit um alla
tilraunastarfsemi og efnarannsóknir og gefa út um það heildarskýrslu. Búnaðarþing
samþykkti málaleitun þessa og var Guðmundur ráðinn til Búnaðarfélagsins að
sinna þessu verkefni síðari hluta vetrar 1927 og lýkur því á árinu 1928 og flytur
Búnaðarþingi skýrslu um málið á þinginu 1929. Sama ár þ.e. 1927 flytur Guð-
mundur ftarlegt erindi á aðalfundi Búnaðarfélags íslands sem haldinn var í Þjórs-
ártúni um tilraunamálefni og gerir þar að tillögu sinni að stofnsett verði til-
raunastöð á Suðurlandi. Meðan Guðmundur er að störfúm fyrir Búnaðarfélag
íslands ferðaðist hann haustið 1927 og veturinn 1928 ásamt öðrum ráðunautum
og kenndi á búnaðamámskeiðum. Á þessum árum skrifar Guðmundur allmargar
greinar í Búnaðaritið og Frey sem aðallega fjalla um tilraunamálefni og voru þau
honum greinilega hugleikin.
Kennari á Hvanneyri
Vorið 1928 ræðst Guðmundur kennari að Hvanneyri og þá hefst sá kafli
í starfssögu hans sem mest tengist fræðistörfum og rannsóknum hverskonar.
Kennsla Guðmundar var einkum á sviði jarðræktar og búnaðarhagfræði en
jafnframt var hann verknámskennari um skeið. Á fyrstu árum sínum á Hvanneyri
vann Guðmundur einnig að útektum jarðabóta og mælingum á sumrum. Veturinn
1928 kennir Guðmundur m.a. Jarðræktarfræði og að þeirra tíma hætti var ekki
kennslubók í faginu svo nemendur skrifuðu upp eftir fræðara sínum. Jarðræktar-
fræði Guðnaundar frá árinu 1928 hefst á þessum orðum í inngangi:
Það er aðalhlutverk jarðrœktatfræðimar er að kenna á hvem hátt
hægt sjé að fá sem mesta og besta uppskeru af flatarmálseiningu með
sem minnstum tilkostnaði. Bættar ræktunaraðferðir betri geymsla og
notkun áburðar o.s.frv. miðar þannig allt að því að auka og bæta
uppskeruna af hverri flatannálseiningu. Hinsvegar ber þess vandlega
að gæta að uppskeruaukinn verði ekki of dýrkeyptur. Tii þess að
jarðrœktarfræðin geti rækt þetta hlutverk sitt vel af hendi þarfhún að
styðjast við jarðræktartilraunir. Þær einar geta gefið ábyggilegar upp-
lýsingar um uppskeruaukann, vöxt hans og gæði og hversu dýrkeyptur
hann er.
4