Morgunblaðið - 06.06.2020, Blaðsíða 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 6. JÚNÍ 2020
✝ Pétur Einars-son fæddist 4.
nóvember 1947 í
Reykjavík. Hann
lést á heimili sínu,
Selá við Eyjafjörð,
20. maí 2020.
Foreldrar Pét-
urs voru hjónin
Einar Pétursson
húsasmíðameistari,
f. 2. nóv. 1923, d. 5.
okt. 2012, og Sig-
ríður Karlsdóttir versl-
unarmaður, f. 24. nóv. 1928, d.
8. okt. 2001.
Systkini Péturs eru Sigríður
Björg, f. 21. mars 1952, maki
Skúli Jónsson, f. 26. mars 1950,
Þórhalli, f. 12. ágúst 1961, maki
Guðný Tómasdóttir, f. 8. janúar
1957.
Pétur var kvæntur Arndísi
Björnsdóttur, f. 26. ágúst 1945.
Þau skildu 1982. Börn þeirra
eru: a) Signý Yrsa, f. 5. janúar
1969, maki Grétar Símonarson,
börn þeirra eru Pétur Geir
Grétarsson, f. 14. nóv. 1989,
Símon Brynjar Grétarsson, f. 6.
febrúar 1995, Birta Rún
Grétarsdóttir, f. 20. febrúar
2000, Sigursteinn Hrafn Grét-
arsson, f. 14. júní 2014. b) Sig-
ríður Hrund Pétursdóttir, f. 12.
janúar 1974. Maki Baldur Ingv-
arsson. Börn þeirra eru: Kol-
beinn Sturla Baldursson, f. 4.
okt. 2004, Starkaður Snorri
Baldursson, f. 4. okt. 2004,
Styrmir Snær Baldursson, f. 2.
júní 2010, Snæfríður Ísold Bald-
ursdóttir, f. 26. okt. 2014. c)
Einar Pétursson, f. 19. apríl
1974. Hans dóttir: Emelía Rós
Einarsdóttir, f. 11. okt. 2004. d)
Pétur var með réttindi hér-
aðsdómslögmanns, atvinnuflug-
manns, húsasmíðameistara og
með minni skipstjórnarréttindi.
Hann starfaði sem sjálfstæður
lögmaður og fasteignasali og
var stofnandi einnar elstu fast-
eignasölu Íslands, Eignaborgar
í Kópavogi. Hann var einnig
einn af stofnendum flugskólans
Flugtak. Árið 1978 hóf hann
störf hjá Flugmálastjórn Ís-
lands og starfaði þar sem vara-
flugmálastjóri og flugmálastjóri
frá 1983 til 1992. Þá starfaði
hann sem alþjóðlegur ráðgjafi í
Austur-Afríku 1989 til 1994 að
ýmsum verkefnum en aðallega
að flugmálum. Á þessum árum
var hann reglulega með út-
varpsþætti, skrifaði reglulega í
dagblað og hélt námskeið í
fundarstjórn og fundartækni.
Pétur endurbyggði Hótel
Tindastóll á Sauðárkróki og
Selá við Eyjafjörð þar sem hann
rak sjálfseignarstofnunina
Rannsóknarstofnun Hugans
ásamt konu sinni Svanfríði. Pét-
ur skrifaði m.a. Nýju loftferða-
lögin 1994, Ræktun skapgerðar,
Lífsorkan, Indverska ævintýrið,
Drangeyjarjarlinn segir frá,
Guðmundur Stóri Slökkvir seg-
ir frá, Caprice Syndrome, Deve-
lopment of Character, Meta-
sophy - Learning to Die, Dying
to learn og Reynslusporin.
Pétur var sæmdur orðunni
Commander of the British
Empire (CBE) af Elísabetu
Bretadrottningu 1990. Gull-
merki Flugbjörgunarsveit-
arinnar 1992. Gullmerki Flug-
málafélags Íslands 1992 og
Gullmerki Pósts og síma 1992.
Við fögnum lífi og brottför
Péturs í táknrænni athöfn við
Selárfossinn að hans ósk.
Meira: mbl.is/andlat
Arndís Péturs-
dóttir, f. 2. janúar
1982. Maki Hálfdán
Garðarsson, börn
þeirra eru: Garðar
Darri Hálfdánsson,
f. 4. febrúar 2002,
Arndís Magna Hálf-
dánsdóttir, f. 17.
sept. 2008, Bene-
dikt Orri Hálfdáns-
son, f. 22. mars
2014, Hrafnkell
Þorri Hálfdánsson, f. 31. mars
2011.
Pétur var kvæntur Svanfríði
Ingvadóttur, f. 4. des. 1955.
Börn hennar og stjúpbörn Pét-
urs eru: Stefanía Tinna Er-
iksson-Warren, f. 16. sept. 1985.
Sambýlismaður Matthew
Bellay, börn þeirra: Baltasar
Ezra Bellay og Audrey Evía
Bellay. Sindri Steinarsson, f. 26.
sept. 1990, sambýliskona hans
er Viktoria Anhold.
Með Önnu Stefaníu Wolfram
á Pétur Þórunni Pétursdóttur,
f. 29. okt. 1967. Hennar börn
eru: Anna Hildur Björnsdóttir,
f. 1. júní 1985. Hennar börn
eru: Þórunn Gabríela Rodrigu-
es, f. 19. mars 2006, Sara Katr-
ín Gunnarsdóttir, f. 26. maí
2016, Atli Már Björnsson, f. 7.
feb. 1988. Hans sonur: er Steen-
björn Storm, Ólöf Rún Sigurð-
ardóttir, f. 15. sept. 1994, Jó-
hannes Torfi Torfason, f. 1.
apríl 2004.
Pétur á með Ragnhildi
Hjaltadóttur, f. 28, ágúst 1953,
þau Sigríði Theodóru Péturs-
dóttur, f. 8. ágúst 1985, og Jó-
hönnu Vigdísi Pétursdóttur, f.
29. janúar 1996.
„Pabbi þinn er eins og sögu-
hetja í ævintýrabók,“ sagði vin-
kona mín einu sinni við mig. Það
er nærri lagi. Hann var litríkur
karakter, heillandi, kröftugur, vel
máli farinn og oftast hrókur alls
fagnaðar. Það eru nær undan-
tekningarlaust skemmtilegar
sögur og minningar sem fólk get-
ur deilt af kynnum sínum af hon-
um. Hann var fróður og hvatti
mig í sífellu til að vera forvitin, um
allt og ekki síst það sem er ekki
áþreifanlegt eða sjáanlegt hinu
mennska auga. Þessu fróð-
leiksfræi hef ég notið góðs af og
borið áfram til barnanna minna,
mér og manninum mínum til mik-
illar ánægju og gleði.
Pabbi og ég áttum órjúfanleg
tengsl sem markaði samband
okkar alla tíð. Það þurfti ekki allt-
af að ræða allt, en við höfðum
óendanlega þörf fyrir að vita
hvort af öðru og vildum öllu frem-
ur að hinu liði sem best. Ég er
þakklát fyrir að hann gat notið
síðustu ára við gott yfirlæti á Selá
hjá Hauganesi, sínum yndisstað,
með konunni sinni og sálufélaga
Svanfríði. Því miður fór svo að
honum bættist erfiður samferða-
maður undir lokin, ólæknanlegt
hvítblæði, sem dró hann á endan-
um yfir í hina óáþreifanlegu og
ósjáanlegu æðri tilveru. Ég er
ekki frá því að honum hafi fundist
það innst inni spennandi ferðalag,
þrátt fyrir að hafa óskað sér meiri
tíma með Swany sinni og stórum
afkomendahópi.
Nokkur minningabrot: Þegar
hann bjargaði lífi mínu og ferjaði
mig heim með einkaflugi eftir
sprunginn botnlanga á Sardiníu,
þegar hann vaknaði í ofboði og
fann mig ekki – en ég hafði farið
út að hjóla fimm ára gömul …
hringinn … hvaða hring spurði
hann … nú sólarhringinn!, þegar
hann ljómaði af gleði yfir því að
tengdasonurinn væri vel ættaður
(eiginmaður minn er sonur eins
besta vinarins) og ekki skánaði
ástandið þegar við áttum barna-
láni að fagna, þegar hann rausaði
um hvern hól, þúfu, krók og kima
á ferðum um landið … „þetta er
Guðríðarstrá, Kolbeinshóll, Vig-
dísarþúfa og Guðmávita …“ (best
er að ég læt svona líka við börnin
mín og fræði þau endalaust um
landið, staði, víkingasögur
o.s.frv.), K1000 er frábær saga og
segist bara í návígi, þegar hann
bað mig að hringja í eitthvert fyr-
irmennið og spyrja eftir XX fyrir
Pétur Einarsson (ótrúlegur lær-
dómur í að vera kurteis, orða hlut-
ina rétt og framkvæma), þegar
hann sagði mátulega alvarlegur
og brúnaþungur „farðu í nám eins
langt og þú getur og þú skalt ekki
vera upp á karlmann komin“, þeg-
ar hann gaf mér tækifæri enda-
laust til að blómstra og þroskast,
þegar hann skammaði mig hressi-
lega og stillti mig af (örsjaldan en
af góðri ástæðu í hvert skipti),
þegar hann var alltaf með opið
hjarta gagnvart mér sama hvað
gekk á, þegar hann greip mig
hvenær sem er skilyrðislaust.
Samband okkar átti fátt skylt við
uppeldi og einkenndist frekar af
óefnislegum og takmarkalausum
kærleika. Þetta var frábær sam-
fylgd elsku pabbi – ferðalagið
heldur áfram – og síðan hittumst
við aftur á miðri leið.
Þín ástkær dóttir,
Sigríður Hrund.
Elsku pabbi minn, stór og mik-
ill – glaðbeittur og opinn – óþol-
inmóður vinnuþjarkur – lausna-
miðaður og bóngóður – rökfastur
og ræðinn – með yfirþyrmandi
karisma og leiðtogahæfileika. Þú
fylltir herbergið af karakter og
sjarma – tókst yfir herbergið. Þú
fékkst fólk á þitt band og elskaðir
að eiga í rökræðum um allt og
ekkert. Þú varst forvitinn um fólk
og hluti og taldir sjálfur að for-
vitni væri merki um gáfur. Þú
sjálfur varst uppfullur af visku
um allt mögulegt. Á ferðalögum
um landið var óþarfi að hafa út-
varpið í gangi, þú varst á fullu að
segja okkur frá öllum mögulegum
lækjum og hólum hingað og þang-
að um landið. Í síðustu ökuferð-
inni frá Selá á leið á sjúkrahúsið á
Akureyri núna í aprílbyrjun tal-
aðir þú alla leiðina og fræddir
börnin mín um allt og ekkert á
leiðinni. Þú þekktir hvern einasta
krók og kima. Ég veit að þú varst
að farast úr verkjum alla leiðina
pabbi minn, en þetta var þér mik-
ilvægt. Að þekkja umhverfið sitt
og fólkið í kringum sig og þú vildir
koma því áfram til okkar.
Það var þér ekki síður mikil-
vægt að við fengjum góða mennt-
un og samþykktir heldur ekki ein-
kunnir sem voru ekki að þínu
skapi. Eitt skipti þegar ég fékk 5 í
sögu Reykjavíkurborgar hringdir
þú í kennarann og sagðir einfald-
lega: „Dóttir mín fær ekki 5 í
sögu, hún tekur prófið aftur.“ Þar
við sat og þú dröslaðir vandræða-
legum unglingnum um alla borg
og talaðir og talaðir og svo talaðir
þú aðeins meira. Ég fékk að sjálf-
sögðu 10 á þessu prófi.
Þú ferðaðist mikið til Afríku og
draumurinn okkar var að við
myndum fara saman þangað – ég
til að bjarga heiminum og þú til að
sanna fyrir mér að það væri ekki
hægt. Við ræddum þetta oft, en
nú verður sú ferð aldrei farin og
það þykir mér afar sorglegt.
Því nú er það svo að líkami þinn
hefur lokið hlutverki sínu hér í
þessari tilvist. Jarðnesku tilvist.
Þú hafðir engar efasemdir um að
jörðin væri bara eitt stopp á leið
þinni á næsta stað. Þroskastopp.
Með þér í þessari tilvist var þó
alltaf svartur, þungur draugur,
sem virtist fylgja þér hvert fót-
spor og gaf þér sjaldan grið.
Hann var þér afar harður hús-
bóndi og einnig okkur sem stóð-
um þér næst. Það reyndist mér
oft verulega erfitt að hafa hann
þarna og ég reiddist og særðist.
Ég skildi þetta betur þegar ég
fullorðnaðist, en það var þó ekki
fyrr en undir lokin að þú opnaðir
aðeins fyrir mér. Sagðir mér frá
innri sársaukanum sem hafði
fylgt þér svo lengi, sagðir mér
hversu erfitt þetta var. Ég veit,
elsku pabbi, að þú reyndir af öllu
afli að losa þig við drauginn og að
þú reyndir allt sem þér var fært
til þess að vaxa sem mannvera. Þú
ferðaðist um allan heim til að leita
lausna, fórst meðal annars í
munkaklaustur í Frakklandi til að
komast nær þínum innsta kjarna
og öðlast dýpri skilning á tilver-
unni.
Núna ertu kominn með væng-
ina þína pabbi minn. Ég bið þig
um það sama og þú baðst mig um
á síðustu dögunum. Slepptu far-
angrinum. Andaðu og skildu hann
eftir. Farðu á vit nýrra ævintýra
og lærðu meira. Sjáumst aftur
seinna elsku pabbi – kannski í
Afríku.
Þín dóttir,
Arndís (Dísa).
Pétur Einarsson var maður
margra heima. Hann var einn
okkar mestu hugsuða, sérlega
frjór og frumlegur, eins og les-
endur stórmerkilegra bóka hans
verða án vafa áskynja. Þær eru
yndislestur en enn áhrifameira
var að eiga þess kost að sitja við
fótskör hins margslungna lífs-
glaða sagnamanns og upplifa
vangaveltur um hvaðeina frá
vöggu til grafar og raunar langt
út yfir gröf og dauða.
Hann fetaði ógjarnan troðna
slóð. Andleg ferðalög á borð við
hugleiðslu með munkum í Frakk-
landi, þar sem þeir þögðu saman
dágóðan tíma, og búseta hjá fjöl-
skyldu á Indlandi, þar sem hann
hugleiddi líka, eru skýr dæmi.
Ein bóka hans, Metasophy - Le-
arning to Die, Dying to learn, er
mikilvægt rit í þessu sambandi.
Pétur var húsasmíðameistari
og atvinnuflugmaður, einnig lög-
maður – praktíserandi til hinstu
stundar – og með skipstjórnar-
réttindi. Vegna margvíslegrar
reynslu fékk hann inni á nám-
skeiði um áhrif mannlegra þátta á
flugöryggi í Cranfield-háskóla í
Bretlandi og skrifaði þar Caprice
Syndrome, um síðasta augnablik-
ið í lífi flugmanns, áður en vél
hans brotlendir. Einnig sótti hann
námskeið um manngerðarþroska
í Frumspekiháskólanum í Ari-
zona.
Þrátt fyrir hrjúft yfirbragð á
stundum var Pétur sérstaklega
skemmtilegur maður. Hann var
stríðnispúki en meiddi aldrei.
Þvert á móti birti til þegar hann
tók til máls, jafnvel í svarta-
myrkri.
Ráðning Péturs í starf flug-
málastjóra var umdeild en hann
reyndist sérstaklega góður emb-
ættismaður. Stóð ekki upp frá
skrifborðinu þótt hefðbundnum
vinnutíma væri lokið, ef einhver
verkefni voru óleyst. Pétur var
óvenju skipulagður, harðdugleg-
ur og jákvæður. Hans hjartans
mál var að hlúa að flugi, frá gras-
rótinni upp í flugfélagarekstur.
Mottó Péturs í starfi var: Ég er
ekki lögregla, ég er hér til að
fóstra flug – allt flug. Það er falleg
arfleifð. Sú var tíð að maður leit-
aði til Flugmálastjórnar eftir að-
stoð.
Pétur og kona hans, Svanfríður
Ingvadóttir, keyptu fyrir nokkr-
um árum Selá á Árskógsströnd og
þar naut hagleiksmaðurinn sín,
gerði upp hús og útbjó gisti- og
eldhúsaðstöðu, og listræn hönd
Svanfríðar setti fallegan svip á
allt, innan dyra sem utan. Gaman
var og uppörvandi að koma að
Selá.
Þegar erfið veikindi ágerðust
hafnaði Pétur lyfjagjöf; vildi horf-
ast í augu við dauðann með fullri
rænu. Það gekk hins vegar ekki
upp og meðferð undir það síðasta
gerði honum tilveruna bærilegri
en ella. Pétur leit á skrokkinn sem
tímabundinn íverustað fyrir sál-
ina og ræddi dauðann opinskátt.
Síða sem hann hélt úti á netinu
nánast til hinsta dags, Dagbók
krabbameinssjúklings, vakti
verðskuldaða athygli.
Péturs Einarssonar verður af-
ar sárt saknað. Í sannleika sagt er
ólýsanlega erfitt að horfa á eftir
þessum snjalla, góða vini.
Sólin sest í vestri sem alkunna
Pétur Einarsson
Elsku mamma
mín. Á stundum
sem þessum kemur
margt upp í hugann
sem gaman væri að rifja upp. Þú
varst alltaf til staðar þegar eitt-
hvað bjátaði á. Tókst á vanda-
málum með þínum hætti og sam-
an leystum við flestar krísur.
Hlutirnir gengu fyrir sig með
talsvert öðrum hætti í gamla
daga.
Ég man … þegar við fórum svo
oft í strætó til Dísu systur þinnar
út í Skerjafjörð, það var nú gam-
an … ég man líka þegar þú sendir
mig út í Bertasjoppu að kaupa
fimm Camel fyrir túkall. Ég man
líka yndislegu sumrin þegar við
fórum öll fjölskyldan í berjamó á
Þingvelli … eftir að ég kom úr
sveitinni … ó, hvað ég saknaði
þín þegar þú sendir mig fyrst í
sveitina … sveitina sem ég elska
nú meira en nokkuð annað …
sveitina þína … Mýrdalinn fagra.
Ég man þegar við fórum með
Badda bróður þínum í Mýrdalinn
og flotti bíllinn hans þurfti að
bakka upp Sniðin … ég man líka
eftir öllum pökkunum sem þú
sendir mér í sveitina … það voru
góðir pakkar, fullir af ást og góð-
gæti. Við áttum margar góðar
stundir saman þó að þeim hefði
nokkuð fækkað eftir því sem ald-
urinn færðist yfir, en flestar voru
þær ánægjulegar og eftirminni-
legar.
Takk fyrir ást og alúð sem þú
sýndir mér og fjölskyldu minni,
öll heimboðin, kaffisamsætin og
Sigurbjörg
Jóhannesdóttir
✝ Sigurbjörg Jó-hannesdóttir
fæddist 20. febrúar
1932. Hún lést 19.
maí 2020.
Útför fór fram í
kyrrþey 2. júní
2020.
hátíðahlaðborðin.
Síðustu árin þín
voru ekki eins og ég
hefði óskað. Enginn
skyldi þurfa að um-
bera þennan hræði-
lega sjúkdóm sem
þú veiktist af. Nú
ertu frjáls og ég bið
þig fyrir kveðju til
Óla Helga. Guð
blessi þig, elsku
mamma mín.
Adolf Örn Kristjánsson.
Ég heyri þig hlæja, ég veit
ekki hvað það er sem gleður þig
svona en ég heyri þig hlæja.
Með hárið nýlagað horfir þú
fram á við og hlærð.
Ég sakna þín, ég hef saknað
þín lengi elsku amma mín, nú
sakna ég þín enn heitar.
Ég sakna þess að sjá þig raula
með góðu lagi, ég sakna þess að
sjá þig brosa, ég sakna þessa að
fikta í handarbakinu þínu, ég
sakna þín.
Ég sakna þín en í sorginni finn
ég hve þakklát ég er, þakklát fyr-
ir að hafa átt þig að, þakklát fyrir
að eiga minningar, þakklát fyrir
allan tímann sem við áttum,
þakklát fyrir friðinn.
Nú þegar ég sit og hugsa til
þín rifjast upp svo margar minn-
ingar sem ég var búin að gleyma,
ég vermi mér við þessar gleymdu
minningar elsku amma. Góða
nótt.
Hvíldin veitir lúinni sálinni frið.
Með mjúkri slæðu minninganna
strýkur hún mér um vangann.
En öðru hvoru rispa þyrni vanga minn
og er blóðdropinn vætlar niður eftir sál
minni
opnast gleymdar minningar.
(Menza)
Ólöf Helga Adolfsdóttir.
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Minningarkort á
hjartaheill.is
eða í síma 552 5744
Okkar elskulega
HELGA FRÍÐA HAUKSDÓTTIR
lést á Landspítalanum 29. maí.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju
mánudaginn 8. júní klukkan 11.
Ástvinir
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÁSTA KRISTINSDÓTTIR,
Ástjörn 7,
Selfossi,
lést á Fossheimum Selfossi 30. maí.
Hún verður jarðsungin frá Selfosskirkju miðvikudaginn 10. júní
klukkan 14.
Sigurður Ingvar Grímsson, Kristinn Ómar Grímsson,
Sveinn Grímsson og fjölskyldur