Morgunblaðið - 20.08.2020, Blaðsíða 41

MINNINGAR 41
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 20. ÁGÚST 2020
ekki dult með, en Siggi hélt slíku
fyrir sig en afar umburðarlyndur
gagnvart henni og fylgdi henni í
þeim verkefnum sem hún tók sér
fyrir hendur.
Þannig yfirgáfu þau Selfoss og
fluttu á bernskustöðvar hennar á
Ásvallagötu, þaðan á Tómashaga,
þar sem ég hafði fæðst og svo
byggðu þau á Fálkagötu 29. Allt
innan áhrifasvæðis KR, annað
kom ekki til greina, og hefur Siggi
verið grjótharður KR-ingur síðan
og fastagestur á heimaleikjum
KR. Lóló lærði og starfaði sem
nuddari á Hótel Sögu, og Siggi
sýndi því mikinn áhuga. Lærði svo
sjálfur að nudda, og opnuðu þau
nuddstofu á Dunhaganum. Rekst-
urinn gekk vel á meðan beggja
naut við.
Það rofaði svo heldur betur til
hjá Sigga þegar hann skrapp í
banka til að framlengja víxil, og
fékk að tala við Guðnýju. Samtalið
hélt áfram, hún seldi íbúð sína í
vesturbænum og flutti á Fálkagöt-
una, þar sem þau hjónin hafa hald-
ið heimili síðan.
Guðný og Siggi eru búin að eiga
góð ár saman og hafa gert margt
skemtilegt innanlands og utan.
Góður drengur er farinn, sem
ég minnist með hlýhug.
Þröstur Guðmundsson.
Óvenju miklar framkvæmdir
hafa verið á mótum Fálkagötu og
Dunhaga síðan í vor, en engu að
síður hefur þögnin vegna fjarveru
Sigga undanfarna mánuði verið
allsráðandi. Ekki er þar með sagt
að hávaði og læti hafi einkennt
þennan dagfarsprúða mann, held-
ur þvert á móti voru vinnusemi og
dugnaður hans ær og kýr. Frá því
hann byggði húsið á horninu fyrir
yfir 30 árum var hann stöðugt að
dytta að því, halda því við, laga og
bæta enda mikill hagleiksmaður.
Eftir því var tekið.
Þegar Siggi og Guðný áttu
hundinn Buddu fórum við í ófáa
göngutúra saman með hundana
okkar. Hann var hafsjór af fróðleik
þegar íþróttir bar á góma og gott
var að leita í smiðju hans. Hann
þekkti til nánast allra íþrótta-
manna á Selfossi og í nágrenni
bæjarins og hafði ávallt svör á
reiðum höndum, þegar spurt var
um þennan eða hinn. Slíkir menn
eru vandfundnir og gott var að
hafa Sigga sem náinn nágranna í
yfir þrjá áratugi.
Ekki fór á milli mála að Siggi
var ekki heill heilsu frá því fyrir
áramót á liðnu ári, en hann kvart-
aði ekki fyrr en gengið var á hann
með hækkandi sólu. „Mér líður
djöfullega,“ sagði hann á vordög-
um, þegar hann gerði kerruna
góðu tilbúna fyrir sumarið. Fyrir
um tveimur mánuðum var aðeins
einn kostur í stöðunni, hann fór á
Landspítalann og kom ekki aftur
heim.
Í áratugi var Siggi fastagestur á
heimaleikjum KR í fótboltanum,
fagnaði síðast Íslandsmeistaratitl-
inum að hætti hússins í fyrra og
hlakkaði til keppninnar í sumar.
Hann var harður stuðningsmaður
Liverpool og þrátt fyrir veikindin
var hann léttstígur vegna vel-
gengni enska stórveldisins á ný-
liðnu tímabili og fylgdist með verð-
launaafhendingunni á Anfield í
beinni útsendingu sjónvarps á
spítalanum ekki alls fyrir löngu.
Það þótti honum ekki leiðinlegt, þó
hann hefði kosið að fagna Eng-
landsmeistaratitlinum hressari og
við aðrar aðstæður. Engu að síður
lyftist brúnin í gleðinni.
Við ræddum síðast í síma tveim-
ur dögum áður en hann féll frá.
Símtalið var á léttum nótum, þrátt
fyrir alvarleikann alltumlykjandi,
og að sjálfsögðu mest um fótbolta
og sunnlenska íþróttamenn. Ekki
fór á milli mála hvert stefndi og við
kvöddumst í síðasta sinn. Skarð er
fyrir skildi.
Við Gulla og Gunna sendum
Guðnýju, börnum og barnabörn-
um og stórfjölskyldunni allri inni-
legustu samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Sigurðar
Emils Ólafssonar.
Steinþór Guðbjartsson.
✝ Dagný Harð-ardóttir fædd-
ist á Siglufirði 5.
maí 1963. Hún lést
á krabbameins-
deild Landspít-
alans 10. ágúst
2020.
Foreldrar henn-
ar eru Gréta Guð-
mundsdóttir, f.
22.1. 1939 og Hörð-
ur Arnþórsson, f.
20.12. 1939 frá Siglufirði. Systur
hennar eru Arna, f. 1965 og
Ólafía, f. 1974. Maki Örnu er
Njáll Hákon Guðmundsson, f.
1964. Börn Örnu af fyrra hjóna-
bandi eru Gréta, f. 1996 og Vikt-
or, f. 1999. Börn Njáls af fyrra
hjónabandi eru Andrea, f. 1993
og Friðrik, f. 1997. Maki Ólafíu
er Hannes Viktor Birgisson, f.
1971. Synir þeirra eru Birgir
Viktor, f. 1994, Atli Hrafn, f.
2005 og Pétur Kári, f. 2007.
Fjölskylda Dagnýjar bjó á
Siglufirði til ársins 1970 en
fluttist þá til Reykjavíkur til að
Dagný kæmist í sérskóla. Hún
stundaði nám við
Höfðaskóla árin
1970-1975 og Öskju-
hlíðarskóla árin
1975-1981.
Dagný starfaði á
ýmsum virkni- og
vinnustöðum fyrir
fólk með fötlun,
m.a. Bjarkarási,
Örva og nú síðast á
Hæfingarstöðinni á
Dalvegi í Kópavogi.
Dagný bjó í foreldrahúsum til
ársins 1984 þegar hún flutti á
sambýli fyrir fatlaða í Kópavogi.
Frá árinu 2006 bjó hún á sam-
býlinu við Ægisgrund 19 í
Garðabæ.
Dagný var félagslynd og vildi
gjarnan hafa vini og fjölskyldu í
kringum sig. Hún hafði gaman
af tónlist og sótti marga tón-
leika. Hún hafði áhuga á hann-
yrðum og naut þess að ferðast
innanlands sem erlendis meðan
heilsan leyfði.
Útför Dagnýjar fer fram frá
Vídalínskirkju í Garðabæ í dag,
20. ágúst 2020, kl. 13.
Það hefur verið eftirvænting
hjá mömmu og pabba að fá sitt
fyrsta barn í fangið á Siglufirði
vorið 1963. Engan grunaði að líf
litlu prinsessunnar og foreldr-
anna ætti eftir að vera fullt af
krefjandi verkefnum ævina á
enda. Þegar Dagný var þriggja
ára kom í ljós að hún þroskaðist
ekki eðlilega. Ítarlegar rann-
sóknir á Barnaspítala Hringsins
og í Kaupmannahöfn skiluðu
engu, en árið 1968 kom Sævar
Halldórsson barnalæknir til
sögunnar og uppgötvaði arf-
gengan litningagalla, sem kom
fram hjá Dagnýju m.a. í skert-
um þroska og verulega skertri
sjón.
Á þessum tíma, seint á sjö-
unda áratugnum, var fátt um
fína drætti í þjónustu við fólk
með þroskaskerðingu og for-
eldrum okkar var sagt að það
væri best fyrir alla ef hún yrði
tekin frá fjölskyldunni og komið
fyrir á stofnun. Sem betur fer
tóku þau það ekki í mál, seldu
fallega hæð sem þau höfðu ný-
lega byggt í Hafnartúni á Siglu-
firði, yfirgáfu fjölskyldu og vini
og fluttu til Reykjavíkur til að
Dagný gæti fengið þjónustu við
hæfi. Á þeim tíma var að byrja
sérskóli hluta úr degi í Höfð-
askóla og nokkrum árum seinna
kom svo Öskjuhlíðarskóli til
sögunnar.
Dagný naut þess að vera í
skóla og lærði margt, meðal
annars að lesa og skrifa.
Mamma fylgdi henni í strætó
nokkra mánuði þegar hún byrj-
aði í skóla 7 ára og lærði að fara
ein. Það kom reyndar fyrir einu
sinni að hún skilaði sér ekki
heim en fannst loksins seinni-
partinn. Þá kom í ljós að hún
hafði ferðast um bæinn endi-
langan og benti dauðskelkuðum
pabba sínum stolt á alla strætó-
bílana sem hún hafði náð að
ferðast með.
Dagný byrjaði að stama sjö
ára og það háði henni alltaf. En
þegar hún varð reið þá hvarf
stamið og hún gat sungið án
þess að stama, enda elskaði hún
söng og tónlist og naut þess að
fara á tónleika. Bjöggi var í
miklu uppáhaldi, hún fór á jóla-
tónleikana hans á hverju ári.
Dagný var mjög félagslynd
og vildi hafa líf og fjör í kring-
um sig. Henni þótti vænt um
fólkið sitt og eignaðist marga
góða vini.
Heilladísirnar voru með okk-
ur í liði þegar Dagný fluttist á
sambýlið á Ægisgrund. Þar er
einstakur andi, virðing, kærleik-
ur og heimilislegur bragur.
Heimilisfólkið er yndislegt og
starfsfólkið frábært. Við erum
ævinlega þakklát fyrir alla þá
alúð og væntumþykju sem um-
lukti Dagnýju þar.
Dagný hefur þurft að heyja
marga bardaga en hún var
sterk og náði alltaf að sigra, þar
til kom að þessari síðustu bar-
áttu. Hún greindist með
krabbamein fyrir fjórum árum,
sem ekki var hægt að lækna.
Þegar lítil börn koma í heim-
inn sjáum við fyrir okkur að
þau muni þroskast og dafna
undir okkar verndarvæng og
fljúgi síðan úr hreiðrinu einn
daginn á vit frelsis og ævintýra.
Dagný flutti að heiman um tví-
tugt en það hefur verið hlutverk
mömmu og pabba alla tíð að
vaka yfir velferð hennar og þau
hafa aldrei sleppt af henni
hendinni. Mamma var klettur-
inn hennar, hún var vakin og
sofin yfir stelpunni sinni öll 57
árin sem Dagný lifði.
Við erum þakklátar að hafa
átt elsku Dagnýju sem stóru
systur okkar og fyrir þá miklu
væntumþykju sem hún sýndi
okkur og frændsystkinum sín-
um alla tíð.
Arna og Ólafía.
Fallin er frá yndisleg frænka,
Dagný Harðardóttir, eftir löng
og ströng veikindi. Með nokkr-
um fátæklegum orðum langar
okkur að minnast Dagnýjar og
þakka fyrir ást hennar og hlýju
í okkar garð. Hlýju sem hvað
sýnilegust var með orðinu „mín“
sem ætíð fylgdi þegar hún tal-
aði til okkar: „Já, já, Auður
mín“ eða „takk, Dagmar mín“,
með fallegu brosi sem náði svo
vel til augna hennar og með
hlýlegum strokum yfir hár okk-
ar og hendur. Dagný var elsta
dóttir Harðar, föðurbróður okk-
ar, og konu hans Grétu. Þau eru
yndislegir og ástríkir foreldrar,
vakin og sofin yfir þörfum Dag-
nýjar og börðust ötullega fyrir
réttindum hennar sem fatlaðs
einstaklings. Fjölskylda Dag-
nýjar er mjög samheldin og
andinn á bernskuheimilinu að
Lyngbrekku einstakur. Þangað
er alltaf yndislegt að koma og
þar átti Dagný góð uppvaxtarár
í faðmi foreldra og ástríkra
systra. Dagný var mikill fag-
urkeri, elskaði fallega hluti, föt
og skart. Hún var líka mikill
tónlistarunnandi og það var
gaman að heyra Dagnýju
syngja. Hún kunni alla texta og
þegar hún söng rann textinn
hindrunarlaust frá henni, mál-
helti hvarf líkt og hendi væri
veifað. Á sama hátt var mjög
dýrmætt að fá frá Dagnýju
bréf, þegar hún eða við vorum
staddar utan landsteinanna. Í
bréfunum kom hún hugsunum
sínum vel frá sér, greindi frá
því hvað hefði á daga hennar
drifið og svo enduðu bréfin iðu-
lega á óskalista yfir fallega hluti
sem hún gæti vel hugsað sér að
fá í næstu afmælis- eða jólagjöf.
Við systur erum svo heppnar að
hafa eytt með Dagnýju og fjöl-
skyldu hennar óteljandi gæða-
stundum. Við laufabrauðsgerð í
upphafi aðventu, við spilaborðið
á jóladag, á pallinum á Betri bæ
og í árlegri veiðiferð í Miðá, svo
eitthvað sé nefnt. Dagný
frænka var virkur þátttakandi á
þessum fjölskyldufundum eins
lengi og heilsan leyfði og fyrir
það erum við þakklátar. Dagný
frænka mun lifa í hjörtum okk-
ar. Við sjáum hana skýrt fyrir
okkur í sínu fínasta pússi, með
fallegt hárskraut og hálsmen,
asalaust að klæða, púkka og
rekja. Elsku Gréta, Hörður,
Arna, Ólafía og fjölskyldur, við
vottum ykkur okkar dýpstu
samúð. Blessuð sé minning okk-
ar kæru Dagnýjar.
Auður Arna og Dagmar
Arnardætur.
Dagný, vinkona okkar, flutti
með fjölskyldu sinni í Lyng-
brekkuna þegar hún var 13 ára.
Þar sem þetta er parhús var ná-
lægðin mikil og mynduðust
strax góð tengsl milli íbúanna.
Þrjár stelpur voru í hvorum
enda og var Dagný elst. Á þess-
um tíma voru mömmur heima-
vinnandi og allt fullt af börnum
í götunni. Dagný var fædd með
þroskahömlun en í okkar huga
var hún nákvæmlega eins og
hún átti að vera og gerði lífið
fjölbreyttara. Dagný var fé-
lagslynd og skottaðist milli húsa
með stelpunum. Systa var í sér-
stöku uppáhaldi og það var ekki
gaman fyrir okkur hin seinna
meir að heimsækja Dagnýju
með Systu því hún horfði bara á
hana aðdáunaraugum og sagði
svo kannski í lokin: „Kemurðu
ekki aftur á miðvikudaginn,
Systa mín?“
Fljótt kom í ljós að Dagný
var hið mesta partíljón. Fátt
vissi hún skemmtilegra en grill-
veislur með nágrönnunum, þar
lék hún við hvern sinn fingur,
söng og dansaði. Í seinni tíð
voru oft skoðaðar myndir frá
þeim tíma sem vöktu jafnan
hlátur og gleði. Dagný hafði
góðan húmor, hún var alltaf til í
að gantast og svaraði oft á fynd-
inn og beinskeyttan hátt. Dagný
hlustaði mikið á tónlist og söng
þá gjarnan með, langa texta
sem hún kunni reiprennandi ut-
anbókar. Einnig fór hún mikið á
tónleika. Síðustu árin átti
Dagný við mikla vanheilsu að
stríða og undir það síðasta var
blikið sem kom í augun þegar
eitthvað skemmtilegt var í
vændum horfið.
Við söknum Dagnýjar, hún
var stór hluti af æsku okkar
systranna og hinu góða sam-
félagi í Lyngbrekkunni.
Drottinn blessi minningu
Dagnýjar.
Svana, Ásgeir, Inga, Hanna
og Guðmunda (Systa).
Elsku yndislega Dagný. Þá
er komið að kveðjustund, stund
sem enginn er tilbúinn að upp-
lifa því hún er svo sár. Ég
kynntist henni þegar hún flutti
á heimilið að Ægisgrund í
Garðabæ en þá var ég við störf
þar. Strax myndaðist mikil og
góð vinátta á milli okkar. Það
eru svo margar minningarnar
sem koma upp í hugan á svona
stundu og ef ég ætti að rita þær
allar niður á blað væri það efni í
heila bók, svo margar minngar
áttum við saman. Allar Kringlu-
ferðirnar, kaffíhúsaferðirnar,
ferðirnar í miðbæ Reykjavíkur,
aðventustundirnar í Vídalíns-
kirkju, Daðahús á Flúðum.
Minningarnar eru endalausar.
Ein minning kemur upp í huga
mér er ég sit og rita þessi minn-
ingarorð en það er ferð í miðbæ
Reykjavíkur. Þegar við komum
á Ingólfstorg var að hefjast
hjólastólakappakstur. Við
Sandra María, starfsmaður á
Ægisgrund, vorum beðnar um
að taka þátt með Dagnýju og
Tobbu. Ég var ekki alveg tilbú-
in í það (komin af léttasta
skeiði) en ég lét tilleiðast og
komu þær Tobba með bikara
heim eftir kappaksturinn.
Dagný í 2. sæti og Tobba í 3.
sæti. Dagnýju þótti alltaf gam-
an að halda afmæli og var hún
alltaf með góðan óskalista yfir
þær tertur sem hún vildi bjóða
upp á sem og lista yfir þá gesti
sem hún vildi bjóða og oftast
var þessi listi til löngu fyrir af-
mælið sjálft.
Farðu í friði vinur minn kær
faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér
nær
aldrei skal ég þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að
morgni.
(Bubbi Morthens)
Elsku Gréta, Hörður, Arna,
Óla og fjölskyldur. Guð styrki
ykkur í sorginni.
Sigurbjörg Magnúsdóttir.
Í dag kveðjum við elskulegu
Dagnýju okkar. Dagný flutti að
Ægisgrund 19 í mars 2006, hér
eignaðist hún góða vini og í
raun sína aðra fjölskyldu.
Dagný var sterkur karakter
sem snerti alla sem á vegi henn-
ar urðu og hafði hún mjög gam-
an af því að fræðast um fólk í
hennar nærumhverfi.
Tónlist var henni hugleikin
ásamt prjónaskap og skriftum.
Það voru margir tónleikarnir og
margar leiksýningar sem hún
hafði gaman af og það var ótrú-
legt hvað hún mundi mikið af
textum við íslensk dægurlög.
Dagný var mikil félagsvera
og leið best að hafa eitthvað
fyrir stafni.
Hún elskaði að halda upp á
afmælið sitt, var iðulega búin að
plana það mörgum mánuðum
áður og gera gestalistann í
tíma.
Þau eru ærin verkefnin sem
við fáum í lífinu og miserfið. Því
fékk Dagný okkar að kynnast á
síðustu árum en með æðruleysi
og styrk tókst hún á við þau og
gerði vel.
Mikill er söknuðurinn og
stórt skarð skilið eftir hér hjá
okkur á Ægisgrundinni.
Elsku Gréta, Hörður, Arna,
Ólafía og fjölskyldur, vottum
ykkur okkar dýpstu samúð og
takk fyrir samfylgdina á liðnum
árum.
Fegurðin er frá þér barst,
fullvel þótti sanna,
að yndið okkar allra varst,
engill meðal manna.
Hlutverk þitt í heimi hér,
þú hafðir leyst af hendi.
Af þeim sökum eftir þér,
Guð englahópa sendi.
Sú besta gjöf er gafst þú mér,
var gleðisólin bjarta,
sem skína skal til heiðurs þér,
skært í mínu hjarta.
(B.H.)
Ólafur, Torfhildur og
starfsfólk Ægisgrund 19.
Elsku stelpan hún Dagný er
fallin frá eftir áralöng erfið
veikindi, núna hefur hún fengið
hvíldina, trúlega komin í sum-
arlandið og laus við allar þær
hömlur sem hún hefur mátt lifa
með. Stundum getur lífið verið
svo ósanngjarnt og ekki er farið
þar í manngreinarálit. Hún fékk
beiskan bikar sem endaði
barmafullur.
Dagný tók hlutskipti sínu
með einstöku æðruleysi. Þessi
elska var ansi oft nokkuð uppá-
tækjasöm á sínum yngri árum,
en lífið rann áfram, það komu
slæmir dagar og líka góðir
svona eins og gengur. Hún hafði
sinn húmor og átti það meira að
segja til að vera meinfyndin.
Hennar lán var sá sterki bak-
hjallur sem hélt vel utan um
hana, foreldrar og systur, sem
hafa staðið þétt saman og sinnt
hennar þörfum, móðir sem sá
um að pjattrófan hennar væri
alltaf vel klædd, henni fannst
svo gaman að vera fín. Hún bjó
á sambýli í Garðabæ hjá ein-
staklega hugulsömu og góðu
starfsfólki. Góða ferð í sumar-
landið, elsku Dagný mín.
Elsku Gréta, Hörður og fjöl-
skylda, alla mína samúð.
Anna Dýrfjörð.
Elsku Dagný mín er fallin
frá. Ég kynntist henni fljótlega
eftir að hún flutti á Ægisgrund-
ina þar sem móðir mín var að
vinna. Við hittumst fyrst í
Kringlunni þar sem hún var í
verslunarferð með mömmu
minni. Upp frá því hófst með
okkur vinátta og bauð hún mér
oft í heimsókn til sín. Alltaf
þegar ég kom að heimsækja
hana þá brosti hún og varð glöð
að sjá mig. Dagnýju þótti alltaf
vænt um að ég hefði þegið boð
hennar um að koma í afmælin
til sín og ekki leiddist henni það
þegar ég rétti henni pakka. 50
ára afmæli Dagnýjar er mér
sérstaklega minnisstætt en þar
naut hún sín í góðra vina hópi
og söng með öllum lögum sem
sungin voru og textana kunni
hún sko utanbókar. Á aðvent-
unni bauð Dagný mér alltaf að
koma í heimsókn því það var
verið að fara að skera út og
steikja laufabrauð ásamt því að
fá sér hangikjöt og meðlæti.
Þessar minningar eru minning-
ar sem ég mun geyma í hjarta
mér. Hvíldu í friði, elsku Dagný
mín. Fjölskyldu Dagnýjar sendi
ég mínar dýpstu samúðarkveðj-
ur og bið Drottin Guð að
styrkja hana á þessum erfiðu
tímum.
Anna Helga.
Dagný Harðardóttir
Minningarkort á
hjartaheill.is
eða í síma 552 5744
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
GUÐBERGUR I. GUÐBERGSSON
verslunarmaður,
lést á Hrafnistu í Hafnarfirði sunnudaginn
2. ágúst. Útförin fer fram frá Seljakirkju
miðvikudaginn 26. ágúst klukkan 13.
Í ljósi aðstæðna er athöfnin aðeins fyrir nánustu aðstandendur
og boðsgesti. Athöfninni verður streymt frá:
https://www.facebook.com/groups/782516325829598/
Guðbergur Guðbergsson Kristín Birna Garðarsdóttir
Ástvaldur Eydal Guðbergss. Anna Maria Hansen
Linda Dís Guðbergsdóttir Jón Árni Jónsson
Lilja Dís Guðbergsdóttir Þorsteinn Þór Guðjónsson
Anna Dís Guðbergsdóttir
Rósa Björg Andrésdóttir
barnabörn og barnabarnabörn