Morgunblaðið - 17.10.2020, Síða 33

MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 17. OKTÓBER 2020
Amma hafði afskaplega rólega
nærveru sem ég leitaði í þegar
ég var lítill og kunni virkilega
mikið að meta, hún kenndi mér
mikið um að beisla sköpunargáf-
una og leyfa höndunum að njóta
sín.
Ég gleymi aldrei minni fyrstu
baráttu við þolinmæði sem ég
háði hetjulega ungur að árum við
stofuborðið á Laugarveginum
með dyggri leiðsögn frá henni
ömmu þegar hún lagði á borðið
blað og blýant og lét mig teikna
mynd af leikfangabátnum mín-
um, frá fyrsta striki til þess síð-
asta.
Frá því ég man eftir mér hafði
hún alveg einstakt lag á því að fá
mann til að slaka á, hætta að
flýta sér og sjá fegurðina í því
sem var í kringum mann, enda
var ég einstaklega glysgjarn og
kunni mikið að meta fallega
hluti, sem gerði henni afskap-
lega auðvelt um vik að ná til mín.
Rólega fasið hennar einkenndi
hana í öllu sem hún gerði. Enda
fór það svo að í hvert einasta
skipti sem ég kom á Sigló þá var
eins og heimurinn væri bara í
pásu, engin vandamál eða æsing-
ur … bara hlaða batteríin á
Laugarveginum hjá ömmu og
afa.
Í dag sem fullorðinn maður
get ég ekki enn lýst því í orðum
hversu þakklátur og glaður ég er
að hafa átt hana að í minni barn-
æsku, einnig hversu þakklátur
ég er að fjölskyldan mín hafi
fengið að kynnast henni.
Strákarnir mínir hafi fengið
að sjá hverskonar hugljúfi hún
var og svo auðvitað öll þessi
endalausu blóm, fræ og jurtir
sem hún og Sigga gátu talað um
klukkutímum saman.
Það eru blendnar tilfinningar
sem brjótast um í mér í dag, að
kveðja hana ömmu með sorg í
hjarta en jafnframt að gleðjast
yfir því að loksins eru amma og
afi sameinuð á ný.
Takk fyrir allt, amma Ásdís.
Þórður Matthías Þórðarson.
Hvílík gæfa í lífsins happ-
drætti að hafa fengið hana Ásdísi
sem ömmu. Ég á erfitt með að
finna lýsingarorð yfir þessa konu
sem hefur reynst mér og mínum
ómetanleg stoð og stytta í gegn-
um lífið. Ég ætla samt að reyna.
Ég man fyrst eftir mér hjá
ömmu og afa á Siglufirði mjög
ungur og dvaldist þar mjög oft
og lengi. Laugarvegurinn var
mitt annað heimili og ég á gíf-
urlegt magn af yndislegum
minningum frá Siglufirði. Skíða-
ferðirnar í skarðinu, fyrsti bekk-
ur í grunnskóla, allar flugferð-
irnar á Sigló, sex tíma rútuferð í
gegnum snjóþyngsli aldarinnar
af Króknum inn á Sigló í kenn-
araverkfallinu ’94, úr bústaðnum
í Fljótum með afa við veiðar eða
tína ber í skriðunum með ömmu.
Hún vissi um alla bestu staðina
og svo var farið heim að búa til
sultu.
Hún amma mín var nefnilega
listamaður í eldhúsinu og það er
enginn sem getur eldað gæs eins
og amma gerði hana. Enda fékk
hún víst nóg af gæs úr að moða
og gæsaveislurnar urðu ófáar á
L15.
Hún tók öllu fólkinu sínu
fagnandi og skilyrðislaust, hvort
sem það var henni blóðskylt eður
ei. Hún var alltaf amma.
Ég vandi komur mínar á L15
mjög reglulega með hækkandi
aldri því það var mitt skjól. Ég
veit ekki töluna á því hversu oft
ég settist upp í bíl sem ungur
maður og keyrði norður á Siglu-
fjörð og kom mér fyrir á Laug-
arveginum því þar var bara svo
ofboðslega gott að vera.
Oft kom ég einn og seinna tók
ég strákana mína með mér í
þessi Siglóskrepp. Nærvera
ömmu og þessi skilyrðislausa
væntumþykja sem hún hafði fyr-
ir öllum sínum er eitthvað sem
við barnabörnin og seinna
barnabarnabörnin fengum að
njóta.
Hún amma mín var hand-
verkskona og listamaður af guðs
náð og ótrúlegt magn af fallegu
ámáluðu postulíni, sængurfötum
og öðrum dýrgripum liggur eftir
þessa kjarnakonu. Hún var ótrú-
lega glögg á margt og hún þurfti
ekkert endilega alltaf að segja
með orðum það sem henni fannst
um hlutina. Maður bara vissi.
Tengingin var slík.
Halla hafði oft haft orð á því
hversu vænt henni þótti um þig
og hve þakklát hún var alltaf yfir
því hve vel þú hefðir tekið henni
og Engli frá degi eitt.
Það er sárt og erfitt að vita til
þess að þessi klettur sem alltaf
hefur staðið keikur við bakið á
okkur í gegnum súrt og sætt er
ekki lengur til staðar. Ekki leng-
ur einu símtali eða facetime-
samtali frá, en á móti er maður
þakklátur fyrir að hafa haft hana
í sínu liði öll þessi ár. Hún var
nefnilega miklu meira en amma.
Hún var vinur, félagi, stoð og
stytta.
Nú kveðjum við þessa fallegu
konu í hinsta sinn og megi guðs
englar vaka yfir heiðurshjónun-
um Budda Jó og Ásdísi Gull, sem
nú eru sameinuð á ný.
Við allt viljum þakka amma mín,
indælu og blíðu faðmlög þín,
þú vafðir oss vina armi.
Hjá vanga þínum var frið að fá
þá féllu tárin af votri brá,
við brostum hjá þínum barmi.
Við kveðjum þig elsku amma mín,
í upphæðum blessuð sólin skín,
þar englar þér vaka yfir.
Með kærleika ert þú kvödd í dag,
því komið er undir sólarlag,
en minninga ljós þitt lifir.
(Halldór Jónsson frá Gili)
Takk fyrir allt.
Sigurjón Veigar Þórðarson,
Halla Guðbjörg Þórð-
ardóttir og börn.
Elsku amma, við vissum að
það færi að styttast í lokin hjá
þér en þetta kom mér samt svo í
opna skjöldu þegar ég fékk sím-
talið frá mömmu, bjóst ekki við
þessu á þessum tímapunkti.
Kannski var ég að vona að þú
myndir aldrei deyja.
Eftir símtalið helltust yfir mig
minningar um allar mínar ynd-
islegu stundir sem ég átti með
þér og afa í gegnum árin á Sigló.
Fótboltinn, veiðin í Fljótunum
og svo öll litlu hárgreiðslumó-
mentin okkar á baðinu, sem þú
hafðir einstaklega gaman af eins
og við ræddum reglulega um og
brostum svo að.
Ekki má gleyma veiðiskólan-
um hennar ömmu á pallinum við
bústaðinn. Þegar þú lést okkur
fá litlu stangirnar og kenndir
okkur að veiða plastfiskana á
grasinu áður en það var farið í
alvörugræjurnar. Þetta var upp-
hafið að mínum veiðiferli sem
hefur fylgt mér eins og skuggi
síðan.
Ég man að þú varst ansi hissa
þegar ég kom óvænt norður
ásamt fjölskyldunni minni og
honum Golíat eftir að ég hafði
farið í fljótið og sett í maríulax-
inn minn í fyrsta kasti. Það var
gjörsamlega magnað en það
hefði verið ennþá betra ef Golíat
hefði ekki laumað sér í burtu og
étið hinar þrjár sjóbleikjurnar
sem ég ætlaði að sjóða fyrir okk-
ur að hætti afa. En þú gast nú
ekki annað en hlegið að þessu
enda hefur þú örugglega skilið
hundaeðlið, enda hef ég aldrei
þekkt eins mikinn dýravin og
þig.
Elsku amma, þú mikla kjarna-
kona, fyrirmyndin mín og trún-
aðarvinur. Við Sara og strák-
arnir eigum eftir að sakna þín.
Ég veit að afi tekur á móti þér
með opnum faðmi og þið hjónin
hvílið loks saman og vakið yfir
okkur.
Ragnar Freyr Þórðarson.
Hún amma á Sigló er einn
bjartasti karakter sem ég hef
kynnst. Þegar ég hugsa um hana
sé ég bara þetta fallega bros sem
gerði allt betra. Hún var góð við
alla og sýndi mér og mínum skil-
yrðislausa ást bæði í orðum og
verki.
Það jafnast ekkert á við að
mæta til ömmu á Sigló eftir
langa keyrslu úr bænum og
finna út á götu lyktina af grjóna-
grautnum, sem var sá allra besti
í öllum heiminum. Við systkinin
erfðum öll hennar listrænu hæfi-
leika á einhvern hátt og gerði
hún allt sem hún gat til að miðla
sinni reynslu í bakstri, mat-
reiðslu, saumaskap og korta-
gerð.
Hún sagði mér alls konar
skemmtilegar sögur í gegnum
tíðina. Ein góð var þegar hún
ætlaði að gerast áskrifandi hjá
Wilton, kökugerðartímaritinu.
Hún sendi skriflega beiðni og
pening í umslagi til Bandaríkj-
anna og beið eftir svari. Nokkru
seinna fékk hún peninginn send-
an til baka þar sem fyrirtækið
hafði lítið við íslenskan pening að
gera, hún fékk þó send nokkur
tímarit fyrir bréfið.
Við vorum oft í bústaðnum hjá
ömmu og afa í Fljótunum í
berjamó og að veiða. Það mátti
þó enginn fara að veiða með afa
fyrr en að hafa útskrifast úr
veiðiskóla ömmu. Skólahald fór
fram á pallinum fyrir framan bú-
staðinn þar sem handtökin voru
æfð. Amma komst þó ekki slysa-
laust í gegnum kennsluna þar
sem hún lenti oftar en einu sinni
í því að fá öngul annaðhvort í
kinnina eða öxlina.
Eins sárt og það er að kveðja
þessa yndislegu konu þá munu
þessar skondnu og hlýju minn-
ingar ávallt fylgja mér.
Amma mín, ég mun ávallt
bera nafn þitt með stolti og elska
þig af öllu hjarta.
Ásdís Magnea Erlendsdóttir.
Ásdís Magnea Gunnlaugsdótt-
ir, betur þekkt sem amma á
Sigló, var góðhjartaðasta mann-
eskja sem ég hef kynnst. Ég á
einungis minningar af henni
brosandi, hún veitti manni ótak-
markaða ást, hún var manns
besti vinur og alltaf var stutt í
grínið.
Þegar maður kom á Sigló var
alltaf grjónagrautur tilbúinn á
hellunni og oftar en ekki kaka í
eftirrétt. Sama hversu margar
kökur maður smakkar, þá jafn-
ast ekkert á við kökurnar hennar
ömmu.
Amma var ótrúleg manneskja
þegar kom að svefni. Hún var
nánast alltaf seinust að fara að
sofa en síðan var hún alltaf inni í
eldhúsi með morgunbollann þeg-
ar maður vaknaði, hún tók þó oft
smá kríu þegar hún horfði á
sjónvarpið.
Ég get ekki annað en minnst á
þá skemmtilegu tíma eftir að
amma fékk sér facebook. Hún
hlýtur að eiga heimsmet í að
deila myndum og myndböndum.
Það var oft hápunktur dagsins
að kíkja á facebook og sjá að
amma væri búin að deila krútt-
legu myndbandi af dýrum eða
mynd af blómaskreytingu.
Sú minning sem ég held mest
upp á er þegar sagði ömmu að ég
hefði áhuga á því að sauma, hún
varð virkilega glöð að við ættum
það sameiginlegt. Hún kenndi
mér mikið og leyfði mér að nota
saumavélarnar sínar. Það mun
ekkert jafnast á við það að sýna
ömmu eitthvað sem ég hafði
saumað og sjá hversu stolt hún
var af mér.
Amma varð ótrúlega glöð þeg-
ar ég sagði henni frá því að Gígja
kærasta mín væri frá Hrísey
eins og Gunnlaugur pabbi henn-
ar ömmu. Í sumar fór ég í heim-
sókn á Ystabæ, þar sem langafi
ólst upp, og fékk að skoða gömul
myndaalbúm. Ég tók myndir
fyrir ömmu og sýndi henni þegar
ég kíkti í heimsókn, þar sem hún
sagði mér gamlar sögur af lang-
afa og æskuárum sínum.
Eins ótrúlega vont og það er
að missa hana ömmu á Sigló, þá
er ég heppinn að eiga þessar
góðu minningar sem ég mun
varðveita alla tíð og minnast með
bros á vör í anda ömmu.
Sturla Sær Erlendsson.
Ásdís Magnea Gunnlaugsdótt-
ir, góð vinkona og fermingar-
systir, er látin. Ásdís ólst upp á
Siglufirði innan fagurra fjalla
ásamt Páli bróður sínum sem
var henni mjög kær. Ásdís var
einlæg, hress og kát og bjartsýn
á lífið og tilveruna, það sýndi
hún best síðustu mánuði sem
hún lifði. Ásdís var stálminnug,
fróð, skemmtileg og góð heim að
sækja.
Aldrei skorti okkur umræðu-
efni, alltaf nóg að tala um. Við
minntumst samverustundanna
frá því í gamla daga, óteljandi
margra. Við ræddum um sauma-
klúbbana, hve margt var þá
brallað, hlegið og spjallað. Núna
í seinni tíð var vinátta okkar ekki
minni, vorum jafnvel enn nánari
en oft áður og símtölin milli okk-
ar voru mörg. Við minntumst
einnig verslunarmannahelgar-
innar 1989 er við hittumst ár-
gangur 1939 á Siglufirði og
skemmtum okkur saman. Þar
voru Ásdís og Sigurjón eigin-
maður hennar hrókar alls fagn-
aðar. Við gleymum aldrei þegar
Sigurjón maður Ásdísar kom
með eina stærstu hákarlsbeitu
sem ég hef séð og gerði hákarl-
inn mikla lukku hjá hópnum.
Sigurjón var farsæll skipstjóri
og vinmargur og voru Kjartan
maðurinn minn heitinn og hann
miklir mátar. Síðustu æviár
þeirra beggja áttu þeir við mikil
veikindi að stríða og dóu með
nokkurra daga millibili. Hvíla
þeir nú saman hlið við hlið í nýja
kirkjugarðinum á Siglufirði.
Ásdís var mikil blómakona og
bar mikla umhyggju fyrir blóm-
um og garðinum sínum. Bar
garðurinn þess glöggt merki hve
miklum tíma hún eyddi þar.
Minningar um Ásdísi eru
margar og góðar og verða ekki
frá okkur teknar. Þrátt fyrir
heilsuleysi síðustu ár heyrði ég
hana aldrei kvarta og stutt var í
brosið, einkum ef börnin hennar
og barnabörn bar á góma.
Með hryggð í huga kveð ég
kæra vinkonu mína með þakk-
læti fyrir allar góðu stundirnar.
Börnum hennar og fjölskyldunni
allri sendi ég mínar innilegustu
samúðarkveðjur. Hvíl í friði
elsku Ásdís.
Brynja Stefánsdóttir.
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
HJARTAVERND
Minningarkort
535 1800
www.hjarta.is
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir og
amma,
ERLA FANNEY SIGURBERGSDÓTTIR,
Hringbraut 48, Keflavík,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja
fimmtudaginn 8. október. Útförin fer fram
frá Safnaðarheimili Keflavíkurkirkju,
Kirkjulundi, þriðjudaginn 27. október klukkan 13.
Í ljósi aðstæðna munu einungis nánustu aðstandendur vera
viðstaddir athöfnina.
Oddný Indíana Jónsdóttir
Bryndís Jónsdóttir Hilmir Snær Guðnason
Brynjar Steinn Jónsson Bylgja Dís Erlingsdóttir
Inger Linda Jónsdóttir Davíð Baldursson
og barnabörn
Ástkær sambýlismaður minn, faðir,
tengdafaðir, afi og langafi,
JÓHANNES STEFÁNSSON
frá Grund í Svarfaðardal,
til heimilis á Þjóðbraut 1, Akranesi,
lést mánudaginn 12. október.
Útför hans fer fram frá Akraneskirkju fimmtudaginn 22. október
klukkan 13 að viðstöddum nánustu aðstandendum. Streymt
verður frá athöfninni á vef Akraneskirkju: www.akraneskirkja.is
Erla Björk Karlsdóttir
Stefán Jóhannesson Júlía Linda Ómarsdóttir
barnabörn, barnabarnabörn og fjölskyldur
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ARNHEIÐUR JÓNSDÓTTIR,
Edda,
Þóroddsstöðum, Ölfusi,
lést á hjúkrunarheimilinu Ási, Hveragerði,
laugardaginn 10. október.
Útförin fer fram frá Hjallakirkju í Ölfusi fimmtudaginn 22.
október. Í ljósi aðstæðna í þjóðfélaginu verða aðeins nánustu
ættingjar og vinir viðstaddir.
Guðmundur Antonsson Ragnheiður Jónsdóttir
María Antonsdóttir Rúnar Óskarsson
Sigurður Jón Antonsson Geirlaug Nada Róbertsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
EYGLÓ OLSEN,
Bólstaðarhlíð 41, Reykjavík,
lést á Landspítalanum miðvikudaginn
7. október. Útförin fer fram í kyrrþey
mánudaginn 19. október, að ósk hinnar látnu.
Valgerður Anna Guðmundsd. Steinþór Óskarsson
Marta Elísabet Guðmundsd. Þórður Vilberg Oddsson
Jarþrúður Hallsson
Gróa S.Æ. Sigurbjörnsdóttir Alexander Polson
barnabörn og barnabarnabörn
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
amma, langamma og langalangamma,
HERDÍS GUNNLAUGSDÓTTIR HOLM,
Helgadal, Mosfellsbæ,
lést á líknardeild Landspítalans þriðju-
daginn 13. október.
Útförin fer fram í Mosfellskirkju föstudaginn 23. október klukkan
15. Í ljósi aðstæðna verður aðeins nánasta fjölskylda viðstödd
útförina. Streymi frá útförinni verður tilkynnt síðar.
Hreinn Ólafsson
Gunnlaugur Jón Hreinsson Lára Marelsdóttir
Svanhvít Hreinsdóttir Ingólfur Þór Baldvinsson
Garðar Hreinsson Hulda Jónasdóttir
Jóhanna Hreinsdóttir Guðmundur Magnússon