Morgunblaðið - 28.01.2021, Qupperneq 46

46 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 28. JANÚAR 2021
✝ HróbjarturHróbjartsson
arkitekt fæddist í
Reykjavík 18. ágúst
1938. Hann lést á
Droplaugarstöðum
17. janúar 2021.
Foreldrar hans
voru Evelyn Þóra
Hobbs, fv. deild-
arstj. hjá Pósti og
síma, f. 5.3. 1918 í
Reykjavík, d. 19.4.
2012, og Hróbjartur Bjarnason
stórkaupmaður, f. 1.1. 1913 á
Stokkseyri, d. 5.6. 1975. Kjör-
bróðir hans er Skúli, vélamaður,
f. 13.4. 1946.
Eftirlifandi maki Hróbjarts er
Karin Hróbjartsson Stuart fé-
lagsráðgjafi f. 24.12. 1937 í Berl-
ín. Foreldrar hennar voru El-
isabeth Stuart
hjúkrunarfræðingur, f. 28.12.
1902, d. 3.2. 1999, og prof. dr.
Herbert Arthur Stuart eðlis-
fræðiprófessor, f. 27.3. 1899, d.
8.4. 1974.
Hróbjartur og Karin kynntust
er þau voru í námi í Stuttgart í
Þýskalandi og giftust þar árið
1963. Sonur Hróbjarts og Kar-
ínar er Úlfur Helgi, f. 8.7. 1965,
kvæntur Sjöfn Evertsdóttur sál-
fræðingi, f. 22.9. 1969, og eiga
þau tvö börn, Ólaf Evert
stöðu arkitekts hjá skipulags-
skrifstofu Hannoverborgar í
Þýskalandi og 1992 dvaldi hann í
Cité des Artes í París og vann
þar að undirbúningi Errósafns á
Korpúlfsstöðum.
Helstu verkefni Hróbjarts eru
m.a. Seljahlíð, dvalarheimili fyr-
ir aldraða, Hjallakirkja í Kópa-
vogi, Ísafjarðarkirkja, Vitatorg,
hús aldraðra, SEM-húsið og
Hjúkrunarheimilið Sóltún ásamt
fjölda bygginga í Reykjavík og
víða um land og skipulagsverk-
efna.
Hann fékk Menningarverð-
laun DV ásamt samstarfsfólki
sínu fyrir Seljahlíð 1987, Ísa-
fjarðarkirkju 1996 og Bláa lónið
1999 og 2005 og byggingarlist-
arverðlaun Íslands árið 2007.
Hróbjartur hlaut einnig fjölda
verðlauna í samkeppnum um
byggingar og skipulagstillögur.
Hróbjartur og Karín hafa ver-
ið samstiga í áhugamálum sín-
um, ferðast mikið til fjarlægra
landa og notið menningar ann-
arra þjóða. Þau hafa stundað
skútusiglingar á Miðjarðarhaf-
inu og víðar með syni sínum og
vinum og á síðari árum golf,
bæði hér á landi og erlendis. Þau
nutu íslenskrar náttúru í sum-
arbústað sínum við Þingvalla-
vatn.
Streymt verður frá útförinni
hinn 28. janúar 2021 klukkan 15
á:
https://www.sonik.is/hrobjartur
Virkan hlekk á streymi má
finna á:
https://www.mbl.is/andlat
lögfræðing, f. 3.11.
1989, og Karín Sig-
ríði, f. 21.3. 2002,
menntaskólanema.
Maki Ólafs er Auð-
ur Ýr Jóhannsdóttir
viðskiptafræð-
ingur, f. 3.4. 1989,
og eiga þau synina
Evert Marinó, f.
12.4. 2015, og Emil
Óla, f. 14.7. 2019
Hróbjartur lauk
stúdentsprófi frá VÍ 1958 og
lokaprófi í arkitektúr frá Techn-
ische Hochschule Stuttgart
Þýskalandi 1965. Að loknu námi
starfaði hann sem arkitekt í
Þýskalandi, síðan tóku við störf
hjá Húsameistara Reykjavíkur
árið 1966 og svo Framkvæmda-
nefnd byggingaráætlunar
Reykjavíkur til 1968. Það ár
stofnaði hann teiknistofu með
Geirharði Þorsteinssyni. Árið
1983 stofnuðu þeir svo Vinnu-
stofu arkitekta ásamt þeim Rich-
ard Ó. Briem, Sigurði Björgúlfs-
syni og Sigríði Sigþórsdóttur.
Geirharður yfirgaf fyrirtækið
fljótlega. Árið 2000 stofnaði
Hróbjartur VA arkitekta ásamt
félögum sínum sem síðar sam-
einaðist arkitektastofu Manfreðs
Vilhjálmssonar árið 2004.
Árið 1971 fekk hann gesta-
Við kveðjum með miklum sökn-
uði frænda og góðan vin, heiðurs-
manninn Hróbjart Hróbjartsson.
Hrói frændi var sérstaklega vel
gerður, góðlyndur og greindur
höfðingi.
Við í ættinni nutum alla tíð
dugnaðar og handleiðslu hans í
mörgum sameiginlegum málum.
Það má segja að Hrói og eigin-
kona hans Karin hafi verið örlaga-
valdar í lífi mínu. Á þeim tíma var
Hrói við nám í arkitektúr í Stutt-
gart. Þau hjónin komu heim í frí
og við hittumst. Ég viðraði við þau
þá hugmynd að ég hefði löngun til
að kynnast vélfræði og komast ut-
an til þess. Þau tóku strax vel í að
kanna málið í Stuttgart og stuttu
seinna var ég kominn með hálfs-
árs samning við Daimler Benz-
verksmiðjurnar í Stuttgart sem
Karin tókst að útvega mér. Hálfa
árið varð eitt ár og á ég margar
skemmtilegar minningar frá þeim
tíma með þessum frábæru hjón-
um. Seinna lágu leiðir okkar aftur
saman í Þýskalandi. Ég var þá bú-
settur í Hannover. Hrói hafði ráð-
ið sig í vinnu til borgarskipulags
Hannover. Þar sem þau voru ekki
með húsnæði í byrjun, gat ég í
stuttan tíma skotið yfir þau skjóls-
húsi. Þetta var skemmtilegur tími
og margt brallað. Minnisstæðust
er mér sólarlandaferð sem við fór-
um saman til Ibiza. Við Hrói sát-
um þá gjarna tveir einir í skjóli
pálma, spiluðum á spil og dreypt-
um á smá rauðvíni. Þá gafst góður
tími til að skrafa og leysa heims-
málin. Dvöl þeirra í Hannover var
aðeins um eitt ár og skildi þá leiðir
aftur. Þegar ég síðan eftir tíu ára
dvöl í Þýskalandi flutti heim var
þráðurinn tekinn upp aftur og við
ætíð í miklum samskiptum. Eig-
inlega fyrir tilviljun varð samband
okkar aftur náið, þegar við vorum
báðir kjörnir í stjórn sumarhúsa-
félags í Svínahlíð á Þingvöllum.
Hrói var formaður og að mínu
mati endurreisti hann félagið sem
hafði verið í dvala í nokkra tíð.
Þarna sátum við saman í stjórn
allmörg ár þangað til Hróa fannst
nóg komið og dró sig í hlé. Ég kom
að því áður að Hrói hafði unnið
mikið og gott starf fyrir hina mjög
samheldnu fjölskyldu okkar síð-
ustu árin. Fjölskyldan á sumarhús
á bökkum Litlu-Laxár við Flúðir.
Þar höfum við öll átt yndislegar
stundir í gegnum árin og sum
dvalið þar sumarlangt hér áður
fyrr. Þarna hittist öll fjölskyldan
árlega. Hólmanum, sem sumar-
húsið stendur á í landi Grafar-
bakka, fylgdu hitaréttindi þeirrar
jarðar. Hrói var í broddi fylkingar
okkar við að stofna félag um hita-
réttindin með aðliggjandi bæjum.
Félagið sem stofnað var réðst síð-
an í borun holu til nýtingar á hita-
orkunni. Félaginu Hitaveitu Graf-
arhverfis stýrði Hrói frá stofnun.
Ég vil fullyrða að honum hafi tek-
ist það einkar vel.
Hann átti mjög gott með að
stjóra og sætta menn með sinni
yfirveguðu og róandi framkomu.
Rökfastur var hann þó alltaf og
stóð á sínu. Þegar kraftinn fór að
þverra hjá Hróa bað hann mig að
koma inn í stjórn félagsins. Við
sátum þar saman í nokkur ár
þangað til að ég tók við af honum.
Góður vinur og frændi er fall-
inn frá. Guð blessi minningu hans.
Karen, Úlfi Helga og öðrum að-
standendum sendum við Ásta
okkar dýpstu samúðarkveðjur.
Ásta og Bjarni
Thoroddsen.
Elskulegur frændi minn og
vinur Hróbjartur Hróbjartsson
arkitekt er látinn. Með andláti
hans er lokið ákveðnu tímabili í
lífi mínu. Tímabili sem varði 75
ár, því ég var tveggja ára gamall
þegar ég varð fyrst meðvitaður
um þennan góða frænda minn.
Hann var 6 árum eldri en ég og á
þessum fyrstu árum var þetta
ekki svo lítill aldursmunur. Síðar
varð þessi aldursmunur ekki
merkjanlegur. Samgangur milli
heimila okkar var mikill því mæð-
ur okkar voru systur. Hróbjartur
ólst upp á æskuheimili sínu á Há-
vallagötu 47, ásamt yngri bróður
sínum Skúla. Að koma þangað í
heimsókn var ætíð mikið tilhlökk-
unarefni. Heimilið var sérlega
fallegt og hlýlegt enda voru for-
eldrar þeirra bræðra, Evelyn
Hobbs og Hróbjartur Bjarnason
stórkaupmaður, annáluð fyrir
gestrisni, frændsemi og mann-
gæsku. Þessir eiginleikar voru
alla tíð mjög einkennandi fyrir
Hróbjart eða Hróa frænda eins
og hann var einatt kallaður í fjöl-
skyldunni.
Að loknu stúdentsprófi hélt
hann utan til náms í arkitektúr í
borginni fögru Stuttgart í Þýska-
landi. Á námsárum sínum þar
kynntist hann núlifandi eigin-
konu sinni, Karin Stuart fé-
lagsráðgjafa. Eftir námið unnu
þau um tíma í Þýskalandi og þar
eignuðust þau soninn Úlf Helga.
Árið 1966 fluttu þau heim til Ís-
lands og settust hér að. Fljótlega
stofnaði Hróbjartur sína eigin
teiknistofu ásamt Geirharði Þor-
steinssyni arkitekt. Nokkrum ár-
um síðar tók hann þátt í stofnun
annars fyrirtækis sem í dag er
þekkt undir nafninu VA Arki-
tektar. Hróbjartur naut alla tíð
mikillar velgengni í starfi enda
var hann þekktur fyrir fag-
mennsku, nákvæmni og sam-
viskusemi. Hann teiknaði fjölda
bygginga og margar þeirra höfða
ætíð sterkt til mín. Vil ég í þessu
samhengi einungis nefna örfáar
þeirra, Hjallakirkju í Kópavogi,
Ísafjarðarkirkju, Hjúkrunar-
heimilið Sóltún og einbýlishús
hjónanna Bryndísar Sigurðar-
dóttur og Eiríks Smiths listmál-
ara. Allar þessar byggingar og
margar fleiri bera honum fagurt
vitni sem listamanni.
Þau hjónin Karin og Hróbjart-
ur voru alla tíð mjög samrýmd og
falleg hjón. Þau ferðuðust víða
um heim þau 60 ár sem þau áttu
saman. Ávallt fylgdust þau mjög
vel með öllu menningarlífi, bæði
hér heima og erlendis og nutu
þess saman. Að leiðarlokum vil ég
þakka af hjarta þeim hjónum fyr-
ir ómetanlegan stuðning og
hjálpsemi við mig og fjölskyldu
mína í blíðu og stríðu. Þeirra vin-
átta hefur ætíð verið djúp, hrein
og einlæg. Við hjónin vottum fjöl-
skyldunni okkar dýpstu samúð.
Blessuð sé minning Hróbjarts
Hróbjartssonar.
Gunnar Kvaran.
Ég kynntist Hróbjarti og konu
hans Karin í Stuttgart í Þýska-
landi. Hróbjartur var einn af
mörgum Íslendingum sem stund-
uðu nám í arkitektúr við
Tækniháskólann í Stuttgart, sem
þá var einn af virtustu háskólum í
arkitektúr í Þýskalandi.
Að námi loknu var ég oft á ferð
og flugi víða um lönd. Ég dáðist
að seglbátafólki sem snæddi á
eftirsóttum stöðum við hafnar-
bryggju á seglbátum sínum. Fyr-
ir nokkrum árum var mér boðið í
slíka siglingu á snekkju þeirra
Hróa og Karin frá Malljorku til
Menorku á Miðjarðarhafi. Sú
ferð er mér mjög minnisstæð.
Hróbjartur var einn af þekkt-
ari arkitektum á Íslandi. Þótt við
ynnum aldrei saman á arkitekta-
stofu töluðum við oft um sameig-
inlegt áhugamál okkar, arkitekt-
úr.
Hróbjartur var hæverskur, lít-
illátur maður með þægilega nær-
veru. Nú er hann horfinn á braut
og hans er sárt saknað af okkur
öllum.
Eftirlifandi konu, Karin, og
syni þeirra Úlfi vottum við okkar
innilegustu samúð.
Úlrik, Snædís og Rósa Björg.
Í dag verður til grafar borinn
vinur okkar til margra ára, Hró-
bjartur Hróbjartsson arkitekt.
Okkar fyrstu kynni voru þau að
hann tók að sér að teikna bygg-
ingu blokkarinnar í Eskihlíð 26.
Það vakti strax athygli okkar
hversu samstarfsfús hann var og
hve gott var að leita til hans við
margs konar útfærslu á ýmsu því
sem ágreiningi gat valdið. Hann
var einn af þeim sem undantekn-
ingarlaust eru tilbúnir til að leið-
beina og hlusta. Hann var þó ekki
þannig að hann væri gagnrýnis-
laus fylgjandi alls þess sem manni
datt í hug. Hann var skapandi
bæði í hugsun og verkum enda
naut hann óskiptrar virðingar á
sínu sviði.
Nokkru síðar tók hann að sér
að teikna einbýlishús okkar í
Trönuhólum og fórst honum það
afburðavel úr hendi eins og flest
sem hann lagði hönd að. Nokkuð
oft nutum við gestrisni þeirra
hjóna og einnig fórum við með
þeim í margar sumarbústaðar-
ferðir.
Allmargar veiði- og hálendis-
ferðir tókumst við á hendur ásamt
siglingaferðum á skútu um Mið-
jarðarhaf og síðar Indlandshaf.
Ferðir þessar eru með öllu
ógleymanlegar bæði vegna vin-
áttu þeirra Hróa og Karinar og
einnig vegna fræðslu þeirra og
óborganlegrar vinsemdar gegn-
um tíðina, svo ekki sé minnst á
ótal matarboð sem þau buðu til
sem Karin annaðist af stakri
snilld.
Síðustu árin hafa verið Hró-
bjarti erfið. Það hefur verið okkur
vinum hans afar erfitt að horfa á
þennan mann, sem við töldum
nánast óbugandi, sligast smám
saman undan veikindum.
En eins og Jóhann S. Hannes-
son segir:
Viðstaddan furðar að vinir deyi
þótt venjulega sé tíminn nógur.
Að sjá þeim smástolið dag frá degi
dauðinn í fjarska er næturþjófur.
Eftirlifendum sendum við okk-
ar einlægustu samúðarkveðjur.
Það er gott góðs að minnast. Hrói
var einn slíkur.
Haraldur (Halli) og Auður.
Góður vinur og félagi, Hró-
bjartur Hróbjartsson, er fallinn
frá. Við Hrói, eins og hann var
kallaður af vinum og vandamönn-
um, kynntumst ungir að árum í
störfum okkar fyrir Bandalag há-
skólamanna.
Okkur varð strax vel til vina og
þar sem við áttum það sameigin-
legt að vera nýkomnir frá námi í
Þýskalandi og kvæntir þýskum
konum myndaðist fljótlega góður
vinskapur meðal fjölskyldna okk-
ar. Ótal minningar tengjast sam-
verustundum okkar hvort sem
það var á heimilum okkar, á ferða-
lögum innanlands og utan, eða í
sumarbústöðum þeirra hjóna.
Hrói hafði einstaklega góða
nærveru, var íhugull og hæversk-
ur, víðlesinn og hafði gaman af að
ræða það sem efst var á baugi
heima og erlendis. Hann var sér-
lega bóngóður þegar leita þurfti
aðstoðar hans við margvíslegar
framkvæmdir.
Alltaf gaf hann sér tíma þrátt
fyrir það að vera störfum hlaðinn
enda einn af færustu arkitektum
landsins sem m.a. hefur sett mark
sitt á margar opinberar bygging-
ar.
Áhugamál Hróa voru fjölmörg.
Meðal annars stundaði hann sigl-
ingar á sínum yngri árum og golf
þegar árin færðust yfir og þau
hjón höfðu yndi af að ferðast víða
um heim. Nokkrar ferðir fórum
við saman og eru þær allar
ógleymanlegar.
Á síðustu árum hrakaði heilsu
Hróa og hann gat ekki notið sín
lengur sem skyldi. Þó hvarflaði
ekki að okkur þegar við hittum
hann í kringum afmælið hans að
það mundi vera síðasta samveru-
stund okkar.
Að leiðarlokum þökkum við
vináttuna og alla greiðasemina í
gegnum tíðina og sendum Karinu,
Úlfi og fjölskyldu okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Þórir og Renate.
Í dag kveðjum við vin okkar, fé-
laga og læriföður Hróbjart Hró-
bjartsson arkitekt sem hafði
næmi fyrir listinni að skapa og
lifa. Eftir nám og störf í Stuttgart
í Þýskalandi sneri Hróbjartur
heim árið 1966. Alla tíð rak hann
sína eigin teiknistofu í samstarfi
með fleirum. Lengst af var Vinnu-
stofa arkitekta hans metnaðarfulli
vettvangur sem með enn fleiri
hluthöfum varð síðar VA arkitekt-
ar.
Hróbjartur leiddi hópinn ára-
tugum saman af þolinmæði og
ástríðu fyrir starfinu og laðaði
fram það besta í félögum sínum.
Hann tók á móti hverju okkar með
hlýju og alúð, var faglegur læri-
faðir en jafnframt fyrirmynd í víð-
tækari skilningi. Að starfa með
Hróbjarti voru forréttindi. Hann
kenndi okkur að lifa og starfa af
vandvirkni og sóma; að góð sam-
skipti við samstarfsmenn og við-
skiptavini eru ekki síður mikilvæg
en efnislegur árangur. Alltaf var
takmarkið að leysa verkefnin sem
best úr hendi til hagsbóta fyrir
verkkaupann með gæði byggingar-
listarinnar í fyrirrúmi. Sú vinnu- og
viðskiptamenning sem Hróbjartur
leiddi með fordæmi sínu er enn í
dag afgerandi leiðarljós okkar á
VA. Sanngirni, þolinmæði og um-
hyggja einkenndu vin okkar.
Hróbjartur átti gæfuríkan feril
sem arkitekt. Hann kunni vel við
að vinna í hópi og stýrði þá gjarnan
hópnum en alltaf á jafnréttis-
grundvelli. Áskorunum mætti
hann af yfirvegun og með jafnaðar-
geði. Þegar lausnir voru ræddar
greip hann til blýantsins og átti
auðvelt með að myndgera hug-
myndir sínar. Hróbjartur vann
jöfnum höndum að borgarskipu-
lagi og hönnun bygginga. Hann
kom að hönnun margra áberandi
mannvirkja víða um land og hlaut
fjölda verðlauna og viðurkenninga.
Hróbjartur kynntist eftirlifandi
eiginkonu sinni, Karin, á námsár-
unum í Þýskalandi og hafa þau
samstillt gengið lífsins veg. Þau
eignuðust soninn Úlf Helga, mik-
inn gleðigjafa. Stuttu eftir heim-
komu hannaði Hróbjartur fjöl-
skylduhúsið. Húsið við
Bergstaðastræti þótti falla vel að
umhverfi sínu og hlaut viðurkenn-
ingu Umhverfismálaráðs Reykja-
víkur. Þegar Hróbjartur og Karin
vildu minnka við sig tók sonurinn
Úlfur og hans fjölskylda við hús-
inu og fluttu hjónin í fallega íbúð í
fjölbýli sem Hróbjartur hafði
sömuleiðis sett sín hönnunarspor
á. Við Þingvallavatn nutu þau frið-
sældar og náttúru í sumarbú-
staðnum sem Hróbjartur hafði
hannað af natni með næmi sínu
fyrir umhverfi og efnum. Í lengri
fríum veittu iðulega fjarlægir
staðir innblástur og nýja orku.
Hróbjartur var félagslyndur og
tók virkan þátt í félagsmálum.
Hann sat bæði í stjórn og nefnd-
um fyrir Arkitektafélagið ásamt
því að sinna siglingaklúbbi sínum
og samtökunum Lífi og landi.
Hann lagði ríka áherslu á mikil-
vægi félagsandans á vinnustaðn-
um og minningar ylja okkur nú frá
lærdómsríkum ferðalögum innan-
lands og utan sem og öðrum líf-
legum gleðskap innan stofunnar.
Hróbjartur var hófstilltur mað-
ur. Ögun og yfirvegun einkenndu
vinnubrögð hans og framgöngu.
Hann bjó yfir mikilli reisn og nær-
vera hans var í senn hlý og til-
komumikil. Í návist hans leið öll-
um vel.
Við samstarfsfélagar Hró-
bjarts á VA vottum Karin, Úlfi og
fjölskyldu okkar dýpstu samúð og
minnumst okkar kæra vinar með
söknuði og þakklæti.
Fyrir hönd VA arkitekta,
Richard Ólafur Briem.
Hróbjartur
Hróbjartsson
Okkar ástkæra
SÓLEY GESTSDÓTTIR
frá Ísafirði
lést á Droplaugarstöðum 7. janúar.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
F. h. ástvina,
Eyjólfur Vestmann Ingólfsson
Ástkær móðir mín, tengdamóðir og amma,
HRÖNN GEIRLAUGSDÓTTIR,
flugfreyja og fiðluleikari,
varð bráðkvödd miðvikudaginn 20. janúar.
Útför tilkynnt síðar.
Freyr Ómarsson Sigrún Ásta Einarsdóttir
Katrín María Freysdóttir
Okkar elskulegi
SVAVAR GESTSSON
sem lést á Landspítalanum 18. janúar
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni
2. febrúar klukkan 13.
Vegna aðstæðna í þjóðfélaginu verða
aðeins nánustu ættingjar og vinir viðstaddir athöfnina. Útförinni
verður streymt á slóðinni http://beint.is/streymi/svavar.
Guðrún Ágústsdóttir
Svandís Svavarsdóttir Torfi Hjartarson
Benedikt Svavarsson María Ingibjörg Jónsdóttir
Gestur Svavarsson Halldóra Bergþórsdóttir
Ragnheiður Kristjánsdóttir Svavar Hrafn Svavarsson
Árni Kristjánsson Anna María Hauksdóttir
Gunnhildur Kristjánsdóttir Sigurður Ólafsson
og fjölskyldur