Morgunblaðið - 19.02.2021, Síða 22

22 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 19. FEBRÚAR 2021
Páll Ragnarsson
félagsmálunum þar sem hann
sinnti formennsku í Tindastóli
til fjölda ára og tók einnig þátt í
bæjarmálapólitíkinni á Krókn-
um.
Palli var samviskusamur,
virkur og umfram allt jákvæður
dáðadrengur. Aldrei var hik
þegar þurfti að slá saman í eitt-
hvað til styrktar Val og hann
ræktaði vinskapinn og tengslin
vel og var farinn að taka
tengdasynina með á hið árlega
herrakvöld félagsins.
Að standa í öllu þessu kallaði
á sterkt bakland og þar var hon-
um til stuðnings hin trausta eig-
inkona Margrét Steingríms-
dóttir og börnin; Ragnar, Helga
Margrét og Anna Rósa. Fyrir
öll hans góðu störf var Páli
sýndur mikill sómi af ýmsum
aðilum og var það vel.
Valsmenn kveðja góðan félaga
og senda fjölskyldunni og vinum
innilegustu samúðarkveðjur.
F.h. fulltrúaráðs Vals,
Halldór Einarsson.
Fallinn er í valinn einn öflug-
asti og traustasti máttarstólpi
Sjálfstæðisflokksins í Skagafirði,
Páll Ragnarsson tannlæknir.
Páll skipaði sér þegar í sveit
okkar sjálfstæðisfólks þegar
hann hafði lokið námi og kom
aftur heim til að starfa við sér-
grein sína. Og þar sem hann
lagði hönd á plóg, þar munaði um
hann.
Ekki girntist Páll að taka sæti
á opinberum vettvangi, svo sem
á vettvangi sveitarstjórnarmála,
en lagði hverju því máli traust lið
sem hann taldi að horfði til heilla
og framfara fyrir bæ og hérað,
meðal annars í gegnum nefndir
og ráð.
En flestu ofar var ást hans og
metnaður fyrir framgangi Ung-
mennafélagsins Tindastóls og þá
sérstaklega knattspyrnudeilda
félagsins sem voru honum allt,
enda sjálfur afburðaleikmaður
sem minnst mun verða lengi eftir
frækna framgöngu með Val á
námsárum sínum.
Skagafjörður hefur nú séð á
bak afburðamanni á besta aldri
sem vissulega hefði að öllu jöfnu
átt að eiga eftir mörg góð ár til
að sinna fjölskyldu og hugðar-
efnum.
Við leiðarlok eru Páli þökkuð
frábær störf og traust vinátta,
um leið og fjölskyldu hans eru
sendar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Fyrir hönd Sjálfstæðisfélags
Skagfirðinga,
Jón Daníel Jónsson.
Að setjast niður og ætla að
setja minningarorð á blað um
Pál Ragnarsson er alveg ótíma-
bært og mér nær um megn. Páll
var enn að stunda sína vinnu og
var tannlæknir af guðs náð og
hjálpaði mörgum auralitlum
námsmanninum.
Minningarnar hrannast upp
við þessa andlátsfregn. Páll var
formaður UMF Tindastóls, ekki
aðeins á pappírum, hann fylgdist
með öllu og barðist fyrir íþrótta-
hreyfinguna, ég leyfi mér að
segja til hinstu stundar. Við fjöl-
skyldan misstum 15 ára son í
vinnuslysi og sonur okkar hafði
sótt mikið allar íþróttir og gekk
það vel, það fór ekki framhjá Páli
Ragnarssyni.
Ég leitaði til hans í sambandi
við útför Rúnars Inga og það var
auðsótt mál.
Síðan var stofnaður minning-
arsjóður við félagið sem hann að-
stoðaði við og var jafnframt for-
maður sjóðsins.
Mig langar að lýsa frá okkar
hlið fórnfýsi Páls. Í 20 ár kom
hann til okkar á afmælisdegi
Rúnars Inga og dvaldi út kvöld-
ið. Stundum kom séra Hjálmar
eða jafnvel konur þeirra beggja
og hafi hann ætíð þakkir fyrir.
Það sem Páll gaf var ómetanlegt
fyrir okkur og virðing við látinn
sem við þökkum af alhug alla tíð.
Við þökkum samleið á lífsins leið,
þar lýsandi stjörnur skína
og birtan himneska björt og heil
hún boðar náðina sína.
En alfaðir blessar hvert ævinnar skeið
og að eilífu minningu þína.
(VE)
Elsku Margrét, Ragnar,
Helga Margrét, Anna Rósa,
tengdasynir og afabörn.
Við vottum okkar dýpstu sam-
úð, megi algóður guð styrkja
ykkur og styðja.
Lilja Amalía og Björn.
Við Páll röktum ættir okkar til
Þorsteins Pálssonar frá Steins-
stöðum og Sjávarborgar-
hjónanna Guðrúnar, dóttur Þor-
steins, og Borgar-Bjarna. Þar
mátti víða reika um stóran
frændgarð sem skemmti okkur
ævinlega. Önnur ætt Páls kom
utan frá Siglufirði með viðkomu í
sveitunum inn með hlíðum
Skagafjarðar og þar varð okkur
líka skrafdrjúgt þó upphafleg er-
indi mín til hans væri einvörð-
ungu að njóta tannlækninga. Og
þær brugðust heldur ekki, stund-
irnar sem eru þó mjög afmark-
aðar eins og flestir þekkja.
Aukastund frammi á kaffi-
stofu gafst stundum fyrir litla
vísu eða sögu.
Við tilheyrðum sama stúd-
entaárgangi og hittumst þar á jú-
bilárum okkar.
Iðjumaðurinn Páll sinnti vel
sjúklingum sínum og glatt var
stundum á hjalla á biðstofunni
þeirra kolleganna Ingimundar
Guðjónssonar, gleði, mas og hlý-
legt tal.
Með vísu Stephans G. kveð ég
þennan ósérhlífna og ráðagóða
skólabróður minn og vin sem
stóð keikur eins og stálfjöður við
stólinn því nær til lokadægurs:
Þitt er menntað afl og önd
eigirðu fram að bjóða:
hvassan skilning, haga hönd
hjartað sanna og góða.
(St.G.St.)
Ingi Heiðmar Jónsson.
Við óvænt og ótímabært frá-
fall vinar setur okkur hljóð.
Minningar leita á hugann, og
tíma tekur að átta sig á raun-
veruleikanum. Vinur okkar Páll
Ragnarsson er allur.
Við sem þekktum Palla vissum
að þar fór hreinskiptinn maður
og vinur vina sinna. Með þeim
stóð hann, í blíðu og stríðu,
óþreytandi að leggja lið.
Fyrir um 35 árum mynduðum
við nokkrir félagar, áhugamenn
um knattspyrnu, félagsskap sem
við síðar kusum að nefna Mill-
jón. Vikulega yfir vetrartímann
hittumst við, skeggræddum
knattspyrnu og spreyttum okkur
á enska getraunaseðlinum, oft
með bærilegum árangri. Í tímans
rás hefur kvarnast úr hópnum og
með Palla fer ein styrkasta stoð-
in. Palli var áhugamaður um all-
ar íþróttir og þar var knatt-
spyrna í fyrirrúmi enda var hann
knattspyrnumaður í fremstu röð
á sínum yngri árum. Þessi litli
hópur hefur gefið okkur félögun-
um mikið og við bundist vina-
böndum. Með mökum okkar höf-
um við ferðast víða í þeim
tilgangi á fara á knattspyrnu-
leiki, skoða okkur um í leiðinni
og njóta lífsins. Þorrablótin okk-
ar hafa líka verið fastur liður og
þar dró Palli ekki af sér í söngn-
um, enda gekk hann heill að öllu
sem hann gerði.
Í starfi var Palli fagmaður og í
einkalífinu gæfumaður. Fjöl-
skyldan var í fyrirrúmi og grannt
fylgdist hann með sínu fólki.
Kæri vinur, þessi fáu minning-
arorð fylgja þér úr hlaði. Starfs-
ferill var hér ekki rakinn, aðeins
rifjuð upp kynni við gegnheilan
vin.
Elsku Magga, þér og fjöl-
skyldunni allri sendum við Elín
hugheilar samúðarkveðjur. Það
er bjart yfir minningunni um
góðan dreng.
Jón Örn Berndsen.
Páll Ragnarsson kollegi minn
og vinnufélagi í meira en 30 ár er
fallinn frá eftir stutt stríð við ill-
vígan sjúkdóm.
Mín fyrstu kynni af Palla voru
þegar ég steig mín fyrstu skref á
fótboltaæfingum hér á Sauðár-
króki á sjöunda áratugnum. Palli
var þá þjálfari okkar litlu strák-
anna. Síðan vissi ég af honum að
spila fótbolta með Val í efstu
deild á Íslandi á þeim árum er
hann nam tannlækningar við Há-
skóla Íslands. Síðar flutti Palli
aftur á Krókinn og setti upp sína
tannlækningastofu sem hann
starfrækti allt til dauðadags.
Þegar ég ákvað að fara í tann-
læknanám var það alltaf mín ætl-
an að flytja aftur á Krókinn og
starfa þar. Þegar sá tími rann
upp hafði Palli flutt tannlækn-
ingastofu sína á Sæmundargöt-
una. Þar var pláss fyrir annan
tannlækni og það var fastmælum
bundið að ég fengi þar inni með
minn tannlæknastól. Þetta var
árið 1988 og þarna höfum við
verið síðan, í sameiginlegu hús-
næði, hvor með sinn rekstur.
Palli var alla tíð dugnaðar-
forkur til vinnu, vann oft langa
og þéttbókaða vinnudaga. Aldrei
heyrði ég hann kvarta undan
vinnuálagi og þeir voru örfáir
dagarnir í öll þessi ár sem hann
mætti ekki vegna veikinda. Oft-
ast fór hann gangandi í vinnuna
og var gjarnan búinn að sópa eða
moka snjó af stéttinni ef þurfti,
þegar ég mætti. Palli var fram-
úrskarandi í sínu fagi og sinnti
sínum sjúklingum vel. Ekki þarf
að fjölyrða um að það hefur verið
dýrmætt fyrir samfélagið hér í
Skagafirði og nágrannabyggðum
að hafa aðgang að þeirri þjón-
ustu sem hann veitti öll þessi ár.
Þó að ýmislegt væri ólíkt með
okkur Palla gekk okkur vel að
starfa saman að því sem sneri að
sameiginlegum hlutum í rekstri
okkar. Við vorum t.d. ekki sam-
stíga í pólitíkinni og höfðum oft
mismunandi skoðanir á mönnum
og málefnum og ekki áttum við
sama uppáhaldslið í enska bolt-
anum. Palli hafði mjög ákveðnar
og fastmótaðar skoðanir á flest-
um hlutum, lét þær heyrast ef
svo bar undir og kvikaði ekki frá
þeim. Hann var mjög minnugur,
hafði gaman af ættfræði og gat
oft frætt mig um frændgarð fólks
sem barst í tal okkar á milli.
Til hans á stofuna kíktu
stundum gamlir félagar úr Val.
Var þá oft nefnt hversu mikill
keppnismaður Palli hafði verið.
Eitt sinn sem oftar hringdi sím-
inn á stofunni hjá Palla og Ey-
rún aðstoðarkona hans svaraði.
Spurt var í símann: „Er Sigur-
páll við?“ Eyrún kváði og enn
var spurt: „Já er þetta ekki á
tannlækningastofunni hjá Sig-
urpáli?“ „Af hverju kallar þú
hann Sigurpál?“ spurði Eyrún á
móti. „Það er einfalt, hann þolir
ekki að tapa“ var svarað. Eyrún
fór þá til Palla og sagði honum
að það væri spurt eftir Sigurpáli
í símanum. Það kom glott á karl-
inn, hann fór í símann og þar
upphófust líflegar samræður
með miklum hlátrasköllum
drykklanga stund. Þá var þetta
gamall liðsfélagi Palla úr Val
sem hringdi, hinn þjóðþekkti og
hressi Hemmi Gunn.
Hlutirnir gerðust hratt í
kringum fráfall Palla. Þann 6.
janúar sagði hann mér frá ný-
greindum sjúkdómi og rúmum
þrem vikum síðar var þessi kappi
allur. Ég vil þakka Palla fyrir
samstarfið og samfylgdina þessi
rúmlega 30 ár sem við deildum
vinnustað.
Við Hulda sendum Möggu og
öllu fólkinu þeirra Palla okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Þeirra er missirinn mestur.
Ingimundur Kr. Guðjónsson
✝ Halldóra Kar-velsdóttir
fæddist á Ísafirði 5.
september 1939.
Hún lést á Hjúkr-
unarheimilinu Eir
12. febrúar 2021.
Foreldrar hennar
voru Halldóra S.G.
Veturliðadóttir, f.
24. mars 1910, d. 5.
des. 1994 og Karvel
Lindberg Olgeirs-
son, f. 18. janúar 1907, d. 12.
nóvember 1968. Systkini Hall-
dóru eru Sverrir, f. 20.2. 1938,
d. 10.4. 2018, Jónína, f. 23.7.
1943, Hafdís, f. 6.2. 1946, Júl-
íana, f. 8.7. 1947 og Karvel, f.
13.3. 1952.
Halldóra giftist 17. sept-
ember 1961 Brynjari Guðbirni
Ívarssyni, f. 8.7. 1932, d. 25.9.
2003 en foreldrar hans voru
Sigrún Hólmfríður Guðbjörns-
dóttir og Ívar Möwel Þórðarson.
Börn Halldóru og Brynjars
eru fimm: 1) Örn Ægir, f. 4.8.
1959. 2) Ómar Guðbjörn, f. 4.8.
1959. 3) Halldóra Berglind, f.
8.6. 1961, gift Andrési Einari
Einarssyni, þau eiga fjögur
börn, þau eru
Sandra Ösp, Krist-
ín Lind, Brynjar
Már og Einar Logi.
4) Sigurður Ívar, f.
1.8. 1962, kjör-
sonur Leifs Ívars-
sonar, kvæntur
Jenný Parimarn.
Úr fyrra hjóna-
bandi á Sigurður
þrjú börn, þau eru
Ása Laufey, Svan-
laug Nína og Ívar Karl. 5) Hlöð-
ver Már, f. 25.8. 1965, kvæntur
Sigrúnu Ingu Sigurgeirsdóttur,
þau eiga tvö börn, þau eru Þóra
Björk og Halldór Ingi. Hlöðver
á son, Ragnar Andra, úr fyrri
sambúð. Langömmubörnin eru
15.
Halldóra ólst upp á Ísafirði
en flutti svo suður rúmlega tví-
tug. Hún starfaði við umönnun
og afgreiðslu á yngri árum og
fór svo í nám í Sjúkraliðaskóla
Íslands. Þaðan útskrifaðist hún
1979 og starfaði sem sjúkraliði
til starfsloka.
Útför Halldóru fer fram frá
Fella- og Hólakirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.
Elsku mamma mín, það er
svo erfitt að kveðja þig, ég á
eftir að sakna þín svo oft og svo
mikið, þvílíkt æðruleysi og
styrkur sem þú sýndir í veik-
indum þínum í baráttu við
krabbameinið, uppgjöf var ekki
til í þínum orðaforða. Ég er svo
þakklát fyrir hvað þú bara ætl-
aðir þér að vera með okkur eins
lengi og mögulegt væri og jafn-
vel aðeins lengur en það. Guð
geymi þig, elsku mamma mín.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Halldór Jónsson frá Gili)
Ég elska þig.
Halldóra Berglind
(Dóra Lind).
Elsku amma það sárt er að kveðja,
við áttum saman svo indælar stund-
ir.
Minningarnar mig ávallt munu gleðja,
þó fáir verði í viðbót þessir fundir.
Að lýsa þér er kona af bestu gerð,
hlédræg en ákveðin, falleg og fróð.
En þó umfram allt mikilsverð,
yndisleg, ljúf og góð.
Þegar ég súkkulaðimola fæ mér,
mun ég hugsa um þig.
Og prjónaskapurinn af fingrum þér,
mun hlýja mér um mörg hitastig.
Ég minnist þín og í hjarta mínu
geymi,
allar góðu minningarnar í hjólhýsinu
og prjónakennslunni.
Vonandi hittumst við aftur í
draumaheimi,
og rifjum upp allt alveg frá grunni.
Að guðsvilja við lútum,
hann náði í hana ömmu mína.
En ég trúi því og treysti,
hann varðveiti sál þína.
Nú fylgjum við þér,
til stjarnanna þú svífur.
Mér er sagt,
þar verði maður eilífur.
Það hlýjar mér um hjarta,
og auk þess ég veit,
afi tekur á móti þér,
með sinni heiðurssveit.
Þín barnabörn,
Þóra Björk og Halldór Ingi.
Ég sit hér og hugsa um síð-
asta símtalið sem við áttum ör-
fáum dögum áður en þú kvaddir
okkur elsku Doja mín en þar
vorum við að hlæja og rifja upp
svo margt frá því í gamla daga.
Manstu að við ætluðum til Kína
þegar við yrðum níræðar gaml-
ar konur! Já, það er ófátt sem
kemur upp í hugann, við hlóg-
um og grínuðumst oft með svo
margt, leikfangið sem þú fékkst
þegar við vorum smástelpur og
þú þurftir að fara á sjúkrahús
og ég hafði víst eyðilagt fyrir
þér.
Minningar hlaðast upp nú
þegar ég sit og hugsa um öll
yndislegu árin okkar elsku
frænka og vinkona. Kappið í
okkur hver yrði fyrst að hringja
á afmælisdaginn, vera á undan
öllum öðrum.
Halldóra eða Doja eins og
hún var ávallt kölluð í daglegu
tali var ljúf og góð kona, ein-
staklega lagin hannyrðakona og
hafði fjölskyldu sína, börn og
barnabörn ávallt í fyrirrúmi.
Ég á mikið eftir að sakna sím-
tala okkar en held í ljúfar minn-
ingar. Ég bið guð að styrkja
börnin hennar og fjölskyldu og
votta þeim mína dýpstu samúð.
Þín frænka og vinkona,
Kristjana (Dúa).
Þetta verður víst síðasta
bréfið. Ég vildi að þau yrðu
miklu fleiri.
Það er svo stutt síðan ég sá
þig og sagði þér allt sem var að
frétta af mér og stelpunum, svo
ég hef litlu við það að bæta, en í
staðinn langar mig að tala um
þig, elsku amma, svona til til-
breytingar.
Mig langar að segja þér
hversu spenntur ég var alltaf á
leiðinni til Reykjavíkur í heim-
sókn til ykkar afa, tala nú ekki
um ef það var útileiga í kort-
unum. Galtalækur mun alltaf
eiga sérstakan stað hjá mér.
Ég held líka að ég hafi ekki
komið nægilega til skila hvað
mér þykir ótrúlega vænt um
uppáhaldslopapeysuna mína og
alla hina fjársjóðina sem þú
prjónaðir fyrir mig.
Ég var einmitt að sortera
veiðidótið mitt um daginn og
rakst á lopabjórhaldarann sem
þú hannaðir og prjónaðir handa
mér fyrir mína fyrstu þjóðhátíð.
Þú hefðir orðið milljónamær-
ingur hefðirðu deilt þessari
hönnun þá, en lést þér nægja að
gleðja barnabarnið.
Mig langar líka að segja þér
hvað mér leið alltaf vel eftir að
hafa kíkt í heimsókn til þín.
Áhugi þinn á því sem maður
sagði þér frá var eins og gæða-
stimpill, en það er eitt af því
sem þú gerðir svo vel. Að sýna
fólkinu í kringum þig áhuga,
spyrja hvernig það hefði það og
hvað væri að frétta, og hlusta á
hverju það svaraði, sem gerði
það að verkum að allir sóttu í
félagsskap þinn.
Elsku amma mín, ég sé ykk-
ur afa fyrir mér sólbrún og sæl,
örugglega strax komin í skíða-
gallana.
Ég mun sakna þín.
Brynjar Már Andrésson.
Elsku amma mín.
Ég á svo erfitt með að kveðja
þig. Ég skil ekki af hverju tím-
inn stoppar ekki svo ég geti
bara grátið og saknað þín þang-
að til ég hætti að finna svona
til. Tómarúmið er svo stórt. Í
öll mín ár hefur þú verið amma
mín, vinkona mín og klappstýr-
an mín. Þú hafðir alltaf ofurtrú
á mér og öllu sem ég tók mér
fyrir hendur.
Þú varst alltaf svo skemmti-
leg blanda af hefðarfrú og fjör-
kálfi. Ég var búin að gera þig
að langömmu þegar þú skellir
þér í sápubandí með mér á einu
ættarmótinu, mér fannst þú svo
flott og ég var svo stolt af því
að þú værir amma mín. Þú
hafðir líka alltaf svo gaman af
ferðalögum og ég fékk svo
sannarlega að njóta góðs af því.
Ég verð ævinlega þakklát fyrir
ferðalögin með þér og afa,
skíðaferðin í Kerlingarfjöll,
ferðin til Mallorka og útileg-
urnar um verslunarmannahelg-
ar standa þar ávallt upp úr. Þú
varst svo mikill klettur, aldrei
nokkurn tímann heyrði ég þig
kvarta og þú tókst öllu af svo
miklu æðruleysi. Alveg fram á
síðasta dag. Ég er svo þakklát
fyrir að hafa getað kvatt þig og
hvað þú kvaddir friðsæl og sátt.
Það er plástur á sálina þar til
sárið grær með minningum um
stórkostlega ömmu.
Ég bið að heilsa afa og veit
að nú dansið þið loksins aftur
línudansana og samkvæmis-
dansana saman inn í eilífðina.
Elsku amma, takk fyrir allt.
Ég elska þig.
Þín
Sandra Ösp.
Elsku amma mín.
Það er með trega í hjarta að
ég kveð þið í síðasta sinn. En
gangur lífsins ræður ríkjum og
nú var víst kominn tími til að
segja bless. Allt mitt minninga-
flóð um allar okkar stundir
saman ryðst nú fram og fram-
kallar bros á vanga. Við áttum
ótal margar stundir saman og
þú sýndir mér og kenndir mér
svo margt. Það sem einkennir
minningar mínar með þér eru
útilegur, náttúra, gleði, dans og
dillandi hlátur þinn. Og elsku
amma mín, ég get nú ekki talað
um þig án þess að minnast á
prjónaskap. Ég er svo þakklát
fyrir að þú hafir smitað mig
með prjónaáhuganum og við
áttum sannarlega góðar prjón-
astundir saman.
Við létum ekki fjarlægðina
koma í veg fyrir að þú gætir
kennt mér rétt handtök, heldur
sýndir þú mér þetta bara á
Skype þegar á því þurfti að
halda. Ég stærði mig ætíð af
þér, amma mín, og ég mun
halda því áfram alla mína daga.
Þú varst svo einstök, hlý,
skemmtileg, forvitin, dásamleg,
með svo góða nærveru og svo
var alltaf svo stutt í barnslegu
leikgleðina. Ég naut þess alltaf
að vera með þér og ég er svo
þakklát fyrir það að börnin mín
hafa fengið að kynnast þér.
Elsku amma, það er með tárvot
augu og sár í hjarta að ég kveð
þig nú en ég veit að minning-
arnar munu bæði þurrka tárin
og lækna hjartað.
Bless bless, amma mín, skil-
aðu ástarkveðju til afa.
Ég elska þig.
Kristín Lind.
Halldóra
Karvelsdóttir