Heilsuvernd - 01.12.1993, Blaðsíða 24

Kulnun kemur ekki eins og þrama úr
heiðskíra lofti. Afallið sjálft, þ.e. þegar
okkur skilst að við séum kulnuð, getur
verið mjög átakanlegt. Við verðum
skyndilega veik, niðurbrotin, neitum að
fara til vinnu o.s.frv.. Ef við á hinn bóginn
hægjum aðeins á okkur og Ktum yfir farinn
veg komumst við að raun um að þetta ferli
hefur varað nokkuð lengi. Við höfum ekki
skilið, eða viljað skilja, hvert stefndi. Við,
sem verðum fyrir áfallinu, áttum okkur
jafnvel síðast á því. Vinir og samstarfs-
menn hafa þá e.t.v. velt því fyrir sér um
nokkurt skeið hve lengi við munum þola
álagið.
Myndin sýnir þau skeið sem einstakl-
ingur kann að fara í gegnum áður en hon-
um finnst hann vera kulnaður. Lengd
þeirra ræðst af vinnutilhögun, persónu-
gerð og einkalífi. Takið eftir að í upphafi
eldmóðsskeiðsins ræður ofrnat á eigin
getu ferðinni, þ.e. allt of mikill metnaður
og of háar kröfur. Brotlending við raun-
veraleikan gerist þá.
Eldmóðsskeiðið:
Starfið er örvandi. Það er gaman að
byija að vinna eftir nám eða í nýju starfi.
Starfið er kreíjandi en okkur finnst við
fá lítið út úr því.
Við tökum ekki svo mjög eftir mótlæt-
inu, við byrjum upp á nýtt og segjum sem
svo að allt batni um síðir.
Við aðlögum okkur að þeim sem við
vinnum með og/eða viðkomandi fyrirtæki.
Okkur finnst yfirvinna í lagi því vinnan er jú
svo skemmtileg. Eldri samstarfsmönnum
finnst sér oft ógnað af einstaklingi sem er á
þessu skeiði því hann getur verið svo
kreflandi. Á þessu skeiði eram við sjálf
hrekklaus og óraunsæ.
V onbrigðaskeiðið:
Við byijum að finna fyrir vonleysi og efa
í starfi en áttum okkur ekki á því. Við