Strandapósturinn - 01.06.1983, Side 17

á jólakertin loga í stjökum úr rekaviði sem sjórinn hafði komið
með frá fjarlægum löndum og fleytt þarna upp á ströndina.
A hillu yfir rúmi bóndans voru nokkrar guðsorðabækur. Þar
var Jónsbók með gamla letrinu, húslestrabók Jóns Vídalíns
biskups yfir tvö hundruð ára gömul. í þessari bók las húsbónd-
inn alla helga daga og nú var hún tekin ofan af hillunni ásamt
sálmabók og fyrst sunginn sálmur og stjórnaði Guðmundur
bóndi því vel. Hann söng vel enn þó gamall væri og síðan las
hann í Jónsbók snjallt og áheyrilega. Allir hlustuðu grafkyrrir og
þöglir á meistara Jón og þó hann væri stundum nokkuð orðljótur
í prédikunum sínum og nefndi tæpitungulaust andskotann og
djöfulinn, var það ekki áberandi í jólalestrinum. Aldrei heyrði ég
Guðmund bónda fara með blótsyrði nema þegar meistari Jón
neyddi hann til þess. En orðum biskupsins vildi hann ekki
breyta.
Aðfangadagskvöldið var einstaklega hátíðlegt og guðdómlegt,
enda var hér um sannkristið fólk að ræða.
Allir sváfu út á jóladaginn og þó fór húsfreyjan fyrst á fætur
sem venjulega og kveikti upp eld og lét vatn í pott svo morgun-
kaffið yrði fljótt til. Það mun hafa verið vani Sigríðar húsfreyju
að fara ávallt fyrst á fætur og síðast til hvílu. Hún var mikil
þrekmanneskja eins og synir hennar og vildi alls staðar standa
fyrir sínu.
Allan jóladaginn var sami hátíðablærinn yfir öllu og öllum.
Ekkert var unnið annað en að matbúa og gefa skepnum sitt
úrvalsfóður. A annan dag jóla fór að lifna yfir fólkinu. Þá var
spilað og ég tók upp fyrstu skáldsöguna og las stutta stund fyrir
alla.
Milli jóla og nýárs var mikið lesið og spilað og bóndinn
spjallaði við alla í léttum tón og sagði frá löngu liðnum atburð-
um. Hann var alinn upp þar í héraði og hafði stundum þurft að
leggja hart að sér. Hann sagði mér oft sögur frá liðinni ævi og við
áttum marga stund saman. Hann var umburðarlyndur við
flysjunga og æskumenn og virtist skilja breytta tíma og nýjar
aðstæður. Eg á honum margt upp að unna og mér líður hann
seint úr minni.
15