Strandapósturinn - 01.06.1983, Page 75
Þá kættist hann Skeggi það segi e'g satt,
í sinm var Eggert og Jóm þá glatt.
En A Ifreð og Magnús þar aftur á mót
með alþekktri stillingu horfðu á snót.
Kaffi þeir drekka og kökur fá með,
kvöddu svofólkið er þetta var skeð.
Á klárana stigu og keyrðu á skeið,
á Kirkjubólshlaði þeir stöðvuðu reið.
Þar voru aðkomnir þorþarar tveir,
þeirra var lóngun að skemmta sér meir.
Þeir báðu því Guja, Bensa ogjón
að búast til ferðar og ríða um frón.
Sá hópurinn fjölmenni heldur á braut,
hart er nú riðið um grundu og laut.
Hjá Heiðarbœ allir þeir hrópa svo hátt,
að húsbóndinn vaknar en Jónsa varð brátt.
Grafarmenn vildu nú hraða sér heim
og hinir að sjálfsögðu fylgdust með þeim.
Hann Samúel gamli var sofnaður þá,
er seggir þar komu með glaðvœrri brá.
Hjá glugga hans úti þeir grípa upp spil
og gengur svo lengi að heyrist ei til,
uns Jón þrífur kónginn og kallar nú brátt,
ég klingi út með sóló, því spilið var hátt.
Sá aldraði vaknaði við þetta fljótt
og vindur sér karlinn að glugganum skjótt.
Hann kallar út til þeirra, hvað gengur á,
ég kem út og lemykkur, snautið þið frá. “
73