Strandapósturinn - 01.06.1983, Page 97

en hún var ekki í meiri fjarlægð en svo að hún fylgdist vel með
hvenær hann lagði á stað heim, og hann var oft ekki kominn
nema hálfa leið þegar tófan var komin í agnið. Þetta skeði oft og
mörgum sinnum, að eiga við svona dýr var enginn leikur.
Eitt sinn þegar Betúel kom heim úr skothúsinu segir hann við
konu sína að ef hann eigi að vinna þessa tófu, (sem hann um
getur), verði hún að hjálpa sér til, hann sagðist skyldi borga
henni vel fyrir, og ræðst þetta nú af.
Seinnipart næsta dags nokkru fyrir myrkur segir Betúel við
konu sína að nú verði hún að koma uppeftir með sér og spyr hana
hvort hún eigi ekki stóra og síða kápu, hún kvaðst eiga gamla
stóra kápu sem hún væri hætt að nota. Fær nú Betúel kápuna og
segir konu sinni að þau verði bæði að vera innanundir kápunni
uppeftir. Þau fóru þannig að því, hann var með hægri hendi í
ermi kápunnar en hún með vinstri hendi í kápu og með því að
þrýsta sér vel saman gátu þau látið kápuna ná utan um þau
bæði, en kápan var allstór. Til að sjá var þarna eins og færi einn
maður að vísu nokkuð bústinn en fæstir hefðu haldið að um
tvennt væri að ræða.
Seint gekk ferðin upp hlíðina, aðstaða til gangs óþægileg og þó
nokkur snjór á jörð, þau reyndu að haga sporum sínum þannig
að sem einn maður væri, en það var stundum ansi óþægilegt, en
áfram gekk og í skothúsið komust þau og eru þar drykklanga
stund. Að þessari stund liðinni segir Betúel við konu sína að nú
skuli hún fara heim, en hún skuli láta fara sem mest fyrir sér í
kápunni á leiðinni niður og láta hana vingsast sem mest hún geti.
Nú gerði hún eins og fvrir hana var lagt og gengur ferðin vel
heim en Betúel fylgist vel með öllu.
Bíður nú Betúel i skothúsinu átekta, en það var ekki löngu
eftir að kona hans var komin heim i bæinn að hann sér hvar
tófan kemur hlaupandi niður hlíðina og grandalaus fer hún
beint í ætið við skothúsið. Fumlaust sendir Betúel henni kveðju
sína og tófan liggur steindauð, varð þarna að láta í minni pok-
ann fyrir mannsvitinu. Ég spurði Betúel hvort hann hefði borgað
konu sinni hjálpina, hann hélt nú það, hann hefði keypt nýja
kápu og gefið henni. Það hefði ekki verið of mikið fyrir hjálpina.
95