Strandapósturinn - 01.06.1983, Qupperneq 134

Gísli Jónatansson
í Naustavík
Ameríku-
farinn
(Kristján
Halldórsson)
Eins og allir vita var mikið um Ameríkuferðir víða um landið
og mest mun það hafa verið eftir 1882. Þá gengu voðaharðindi
yfir landið og mátti heita að fellir yrði á skepnum og fiskveiði lítil
með mikilli ótíð og erfiðleikum á margan hátt ásamt mislingum
sem gengu þá víða um landið eða jafnvel um allt landið. Svo hélt
hafísinn öllu í helgreipum sínum fram eftir öllu sumri og á
tímabili kom hafísinn hér á hverju ári og þar af leiðandi harðindi
árlega. Þá varð það svo að mörgum fannst ekki lífvænlegt að búa
hér og hugðu til Ameríkuferðar. Mörgu ungu fólki fannst sér
engin framtíð búin hér eins og þá horfði við, og þeir sem höfðu
farið til Ameríku og skrifað heim, létu vel af sér og eggjuðu fleiri
að koma. Svo byrjaði straumurinn til Ameríku. Flestum gekk
þar vel að komast áfram og námu þar land. Þó sumir næmu ekki
þar neinar landspildur voru þeir við eina og aðra vinnu sem til
féll. Yfirleitt fengu íslensku landnemarnir gott orð, þóttu dug-
legir og heiðarlegir landnemar og með þeim bestu. Börn þeirra
voru dugleg að læra og síðan sem fullorðið fólk ágætir þjóðfé-
lagsþegnar sem reynslan hefur sýnt. Ég ætla að minnast hér
lítillega á einn góðkunningja pabba míns og eiginlega foreldra
132