Strandapósturinn - 01.06.1983, Page 148

jarðað í Tungu. Það er að sjá að Guðbrandur hafi viljað fá að
vera með félaga sínum, og fá leg í kirkjugarði. Því eins og fyrr er
sagt, þá fannst aldrei líkið af Guðbrandi heitnum.
Þann 5. apríl 1894 fórst Helluskipið með allri áhöfn, tíu manns.
Var í hákarlalegu norður á Gjögur-miðum. Það hefur oft verið
getið um þetta slys vel og greinilega, svo ég minnist ekki meira á
það hér.
Það var 1. september 1906 að bátur fórst úr Grímsey með
fjórum mönnum. Pétur Þórðarson hét formaðurinn, hann var úr
Reykjavík, og þeir sem með honum voru nema einn, Jóhannes
Jónsson. Hann var héðan frá Steingrímsfirði. Bátinn rak í
Breiðuvíkinni í Þorpum, og þrjá menn þar með. En formaðurinn
fannst aldrei. Þeir voru jarðaðir í einni gröf í Tungukirkjugarði,
að ég hef heyrt.
Einn af þeim félögum hét Jón Jónsson, og kona hans lét setja á
gröf hans marmaraminnismerki, sem sést þar enn, svo þar væri
hægt að sjá dánardægur þessara manna. Það er stutt frá sálu-
hliðinu til hægri handar, þegar komið er inn í garðinn. Einn af
hásetum Péturs hét Gils. Hann var veikur, svo hann gat ekki
farið á sjóinn i þetta sinn, en þó var ekki langt á milli þeirra
félaga. Þegar hann var að koma heim til sín í Reykjavík með dót
sitt varð hann bráðkvaddur, en var þó rétt búinn að segja frá
þessu, að ég hef heyrt.
5. október 1912 fórst Sigurður Kárason formaður frá Bolungar-
vík.
Á þeim árum var oft talsvert um menn vestan frá Djúpi, sem
réru hér yfir sumarið. Með Sigurði voru fjórir alls og voru þrír
hásetar hans þessir: Halldór Jónsson í Miðdalsgröf, Jón Eðvald
Magnússon frá Kirkjubóli og Sæmundur Benediktsson, sem átti
þá heima í Bolungarvík. Þá gerði eitt með allra mestu rokum,
sem kom hér, en þungavindur austan hafði verið þá um morg-
uninn. Þessvegna var ákaflega vondur sjór, þegar vestanrok kom
á úfna austanbáru, enda var margur hætt kominn, en þó fórst
ekki nema þessi eini bátur sem betur fór.
146