Morgunblaðið - 02.10.2021, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 2. OKTÓBER 2021
✝
Pálína Jóhanna
Helga Páls-
dóttir fæddist á Ísa-
firði 14. nóvember
1933. Hún andaðist
á Heilbrigðisstofn-
un Vestfjarða 22.
september 2021.
Foreldrar hennar
voru Guðmundur
Páll Kristjánsson, f.
1884, d. 1960, og
Guðmundína Þórð-
ardóttir, f. 1890, d. 1953. Heimili
þeirra var lengst af í Smiðju-
götu 8 á Ísafirði. Pálína var
yngst átta systkina. Þau voru:
Árni Ágúst, f. 1910, d. 1934,
Þórður Alfreð, f. 1911, d. 1921,
Guðmunda Pálína, f. 1912, d.
fjórar dætur og einn fósturson.
5) Ólafur Þór, f. 1960, hann á
tvær dætur. 6) Reynir, f. 1962,
hann á tvær dætur og eina fóst-
urdóttur.
Fyrstu búskaparárin bjuggu
þau Pálína og Sturla á Ísafirði.
Þau keyptu æskuheimili Pálínu,
Smiðjugötu 8, og bjuggu þar uns
þau fluttu á Suðureyri við Súg-
andafjörð 1958 og bjó hún þar
til ársins 1998. Þá var eig-
inmaður hennar látinn og flutti
hún þá aftur til Ísafjarðar og
keypti íbúð í Grundargötu 2 og
átti þar heima þar til fyrir einu
ári að hún flutti upp á Hlíf og
þar bjó hún síðasta árið.
Útför Pálínu verður gerð frá
Suðureyrarkirkju í dag, 2. októ-
ber 2021, og hefst athöfnin
klukkan 14. Jarðsett verður í
Staðarkirkjugarði að athöfn
lokinni.
1931, Gunnar, f.
1914, d. 1971,
Kristján, f. 1916, d.
1998, Þórður Guð-
mundur, f. 1924, d.
1987, og Björg, f.
1925, d. 2008.
Hinn 23. maí
1953 giftist Pálína
Sturlu Ólafssyni
rafvirkjameistara
frá Súgandafirði, f.
12.12. 1924, d.
22.12. 1996. Þau eignuðust sex
börn, þau eru: 1) Snorri, f. 1950.
Hann á þrjú börn (eitt er látið)
og fjögur fósturbörn. 2) Sóley, f.
1951, hún á þrjú börn. 3) Guð-
mundína, f. 1954, hún á einn son.
4) Sturla Páll, f. 1959, hann á
Nú hefur blessunin hún
mamma okkar fengið líkn frá
sínum þrautum og er nú komin á
annan stað í annarri tilveru.
Hún hafði átt við veikindi að
stríða um hríð og var baráttan
orðin ansi hörð undir lokin. En
hún bar sig vel og hélt í lífslöng-
unina fram undir það síðasta
þegar öllum var orðið ljóst að
ekki yrði við ráðið. Hún lést
södd lífdaga tæpra 88 ára. Bestu
þakkir færum við systkinin og
fjölskyldur okkar starfsfólki
sjúkrahússins á Ísafirði. Hún
var dokkupúki eins og það var
kallað, bjó í gamla bænum niðri
á eyrinni. Hún gekk í barna-og
gagnfræðaskóla á Ísafirði og
lauk þaðan prófi. Sund var ekki
hægt að kenna á Ísafirði, þar
sem engin var sundlaugin á
þessum árum. Mamma fór því til
Bolungarvíkur og lærði þar að
synda. Svo vel tókst til með
sundnámið að hún fór að keppa í
sundíþróttinni og komst svo
langt að verða Vestfjarðameist-
ari í baksundi á unglingsárum.
Hún hóf ung störf í Norska bak-
aríinu á Ísafirði og þar vann
einnig Björg systir hennar sem
síðar giftist Helga bakara. Þá
hafði hún einnig þann starfa að
afgreiða í bíósjoppunni. En al-
vara lífsins tók fljótt við og
tæpra 17 ára var hún búin að
eignast barn og mann. Um tíma
leigðu þau íbúð hjá Gumma og
Laugu á Aðalstræti 11 og
keyptu svo Smiðjugötu 8. Þá var
nú ekki um þægindi nútímans að
ræða og fullt starf að vera
heimavinnandi með börn.
Haustið 1958 flutti fjölskyldan á
Suðureyri við Súgandafjörð, þá
með þrjú börn og það fjórða á
leiðinni. Þar bjó mamma næstu
40 árin. Flutti hún síðan aftur til
Ísafjarðar 1998, en þá var pabbi
látinn. Reyndar gantaðist hún
oft með það að hún hefði bara
gist 40 ár í Súgandafirði og flutt
svo aftur heim. Mamma var
söngvin og spilaði á gítar. Við
munum vel eftir því og mörg lög
lærðum við hjá henni. Hún hafði
einnig mjög gaman af því að
spila á spil. Og þær voru ófáar
spilavistirnar sem hún vann og í
barnsminni okkar var hún alltaf
að koma heim af spilakvöldunum
hlaðin verðlaunum. Hannyrða-
kona var hún góð og bera mörg
verk hennar því vitni. Þegar hún
hafði komið barnahópnum til
manns fór hún að vinna utan
heimilisins. Fyrst í Kaupfélag-
inu, svo í fiskvinnslu og síðast
vann hún hjá Pósti og síma í 14
ár þar til það félag var lagt nið-
ur árið 1996. Við munum það svo
vel að eftir að hún fór að vinna
utan heimilisins var hún alltaf
að safna fyrir einhverjum fal-
legum húsgögnum sem hún gat
svo keypt. Hún gekk snemma í
Kvenfélagið Ársól á Suðureyri
og starfaði með því alla sína tíð í
Súgandafirði. Mamma ólst upp á
Ísafirði þegar verkalýðsbaráttan
á Íslandi var hvað hörðust. Hún
kom úr verkamannafjölskyldu
og var grjótharður krati frá
blautu barnsbeini. Hún var ætíð
með sterkar skoðanir á stjórn-
málum og viðraði þær þegar
tækifæri gafst. Varð oft af þessu
pólitískur hiti í eldhúsinu hjá
henni, en allt endaði það nú yf-
irleitt í góðu, þótt tæpt stæði
stundum. Við systkinin þökkum
mömmu samfylgdina í gegnum
lífið. Blessuð sé minning hennar.
Snorri, Sóley,
Guðmundína (Ína),
Sturla Páll, Ólafur (Óli)
Þór og Reynir.
Með hlýju í hjarta minnist ég
tengdamóður minnar og þakka
fyrir samfylgdina í gegnum árin.
Við fyrstu kynni fann ég fyrir
hlýleika í minn garð og að ég
væri velkomin í fjölskylduna.
Alla tíð áttum við Reynir því
láni að fagna að eiga stuðning
tengdaforeldra minna vísan ef á
þurfti að halda.
Það var ætíð eftirminnilegt að
koma í heimsókn til Suðureyrar
en þangað fórum við Reynir á
hverju sumri með stelpurnar
okkar langt fram á þeirra ung-
lingsár. Ævintýraheimurinn í
litlu sjávarþorpi var tilhlökkun-
arefni fyrir stelpurnar, sem léku
við hvern sinn fingur með
frændsystkinum sínum í leikjum
hina björtu sumardaga og langt
fram á kvöld. Amma og afi tóku
gjarnan virkan þátt í leikjunum
og stutt var í keppnisskapið og
glettnina. Þetta voru góðar sam-
verustundir. Í minningunni var
alltaf gott veður og logn.
Pálína var jákvæð og bjartsýn
að eðlisfari. Hún var trygg sín-
um og umhyggjusöm en að sama
skapi mjög föst fyrir og trú
sannfæringu sinni. Hún fylgist
einkar vel með fréttum og þjóð-
málaumræðunni og var alls
óhrædd við að tjá skoðanir sínar
svo iðulega spunnust líflegar
umræður um menn og málefni í
eldhúskróknum í Grundargöt-
unni. Hún var sannur Ísfirðing-
ur, hjartað sló í takt við heima-
hagana.
Það var líka alltaf jafn nota-
legt að fá hana í heimsókn til
okkar í Kjarrhólmann þegar
hún brá undir sig betri fætinum
til Reykjavíkur. Stelpurnar nutu
samvista við ömmu sína og gátu
spjallað við hana um allt milli
himins og jarðar. Heimsóknir til
ættingja og vina og kaffihúsa-
og búðarölt var líka ómissandi
partur af borgarferðinni. Pálína
hafði unun af tónlist, sérstak-
lega karlakórum og sótti tón-
leika þegar tækifæri gafst og
leikhúsin sömuleiðis. Hún kunni
að staldra við og njóta.
Pálínu var mjög annt um af-
komendur sína og spurði ávallt
af áhuga frétta af barnabörn-
unum og þeirra fjölskyldum.
Hún gaf sér tíma til að setjast
niður og spjalla við stóra sem
smáa. Hún var félagsvera í eðli
sínu en átti samt svo auðvelt
með að vera sjálfri sér nóg,
dyggð sem er okkur hinum til
eftirbreytni. Mér leiðist aldrei,
sagði hún svo oft. Þessi orð sitja
í minningunni. Hún kunni að
vera í núinu.
Við Reynir og dætur geymum
í hjörtum okkar dýrmætar
minningar og samverustundir
og kveðjum þig með söknuði en
jafnframt þakklæti fyrir allt og
allt. Okkur þótti óendanlega
vænt um þig.
Hvíldu í friði, elsku Pálína.
Þín
Þórhildur.
Elsku amma. Núna er þá
komið að þessu, þú farin í hvíld-
ina þína. Ég viðurkenni að þó að
ég hafi vitað í hvað stefndi og
við meira að segja rætt dauðann
saman oftar en einu sinni þá er
það eitthvað svo ótrúlegt og
endanlegt að þú sért farin frá
okkur. Ég veit að þú vildir enga
lofræðu um þig, við ræddum
einu sinni saman um að ég ætl-
aði að skrifa niður orðin mín á
blað ef þú myndir kveðja á und-
an mér, annað kæmi ekki til
greina. Mig minnir að þú hafir
ekki svarað því neitt sérstaklega
en ég trúi því og veit, að þér
hefði þótt vænt um þessi orð, því
þau eru svo sannarlega frá
hjartanu.
Það er oft sagt að maður velji
sér ekki fjölskyldu. Í mínu til-
felli sem betur fer. Ég var svo
ótrúlega heppin að fæðast inn í
þessa stóru, skemmtilegu og
yndislegu fjölskyldu sem eru
börnin þín og barnabörn. Að fá
að eiga þig fyrir ömmu er eitt-
hvað sem ég verð ævinlega
þakklátur fyrir.
Þegar maður sest svona niður
og fer að hugsa til baka koma
fram minningar sem ég viður-
kenni að ég vissi ekki að ég ætti
þarna. En bara með því að byrja
þá kemur svo margt. Hjá mér
standa upp úr allar heimsókn-
irnar, fyrst á Túngötuna og
seinna meir á Grundargötuna á
Ísafirði, þær voru uppspretta
endalausra góðra stunda.
Allir leikirnir með frænkum
mínum, eggjasuðuklukkan sem
var sprengja að springa ef hún
fyndist ekki á réttum tíma (Est-
er manstu?), litla dótakarfan
sem þrátt fyrir að innihalda
sömu leikföngin ár eftir ár var
alltaf jafn spennandi og ekki má
gleyma Stellu í orlofi sem við
krakkarnir horfðum á hring eft-
ir hring í stofunni hjá þér.
Seinna meir þegar þú varst
flutt á Ísafjörð og maður var
sjálfur orðinn fullorðnari, var al-
veg sama hvenær maður kom í
heimsókn eða rak inn nefið, allt-
af fann maður að áhuginn þinn
var ekki á neinu öðru en gest-
inum sem þangað kom. Þú tíndir
til það sem þú áttir eða bakaðir
vöfflur og manni fannst maður
alltaf hjartanlega velkominn.
Alveg fram á það síðasta
ræddum við um heimsmálin,
pólitík og allt það sem brann á
hverju sinni. Það var aldrei
skortur á svörum eða skoðunum.
Við vorum nú oftast sammála
um flest en í þau skipti sem við
vorum ekki á sömu skoðun var
alltaf hægt að rökræða og pæla
fram og til baka. Við enduðum
það svo bara á góðri kleinu.
Eftir því sem árin líða hef ég
séð að það er svo margt í þess-
um heimi sem við skiljum ekki.
Það er einmitt út af þeirri trú
minni að við séum öll saman á
þessari ferð og við okkur taki
svo eitthvað annað og meira,
sem ég er viss um að þú sért nú
komin á betri stað og fáir þína
hvíld. Þess vegna finn ég frið og
sátt yfir að vita af þér á betri
stað.
Amma. Orð eru það eina sem
maður hefur þegar einhver jafn
stór í tilveru manns og þú ert er
farinn í hvíldina eilífu. Mig lang-
aði bara svo mikið að setja þau
niður á blað til þess að þakka
þér fyrir allt. Allar stundirnar,
knúsin og samræðurnar í gegn-
um árin. Orð lifa að eilífu. Þú
munt lifa að eilífu sem minning
okkar allra sem stóðum þér
næst. Mér þykir svo vænt um
þig amma, alltaf.
Helgi Þór Arason.
Margar af okkar dýrmætustu
bernskuminningum eiga sér
stað á Suðureyri, þeirri litlu
paradís á Vestfjörðum. Þær
allra fyrstu heima hjá ykkur,
Pálínu ömmu og Sturlu afa, yfir
Sæluhelgi. Þú varst yfirleitt eitt-
hvað að brasa fyrir alla gestina
sem heimsóttu bæinn á þessum
tíma á meðan afi tefldi hverja
stórskákina á fætur annarri við
rafmagnstaflborðið inni í stofu.
Við systur lékum lausum hala í
bænum, ýmist í leik við frænd-
systkini okkar á skemmtilegasta
róluvelli landsins eða sem þátt-
takendur í hinum ýmsu leikjum
og keppnum Sæluhelgarinnar,
þar sem marhnútaveiðikeppnin
var hápunkturinn. Þótt við höf-
um langoftast verið týndar í æv-
intýrum götunnar munum við
svo sterkt eftir notalegum
stundum inni í sjónvarpsher-
bergi heima á Túngötunni að
horfa á hinar klassísku ódauð-
legu kvikmyndir Stellu í orlofi
og Með allt á hreinu en á þær
gátum við horft aftur og aftur.
Elsku amma, við minnumst
þín með hlýju og gleði í hjarta.
Það var alltaf svo gaman að
koma í heimsókn í litlu íbúðina á
Ísó. Þar vöknuðum við oftast á
undan þér og biðum eftir því að
svefnhljóðin notalegu slokknuðu
en það fór sjaldnast á milli mála
þegar þú vaknaðir. Á boðstólum
voru oft heimsins bestu fiskiboll-
ur með rabarbarasultu og auð-
vitað brúna lagkakan fræga.
Eftir að við systur urðum aðeins
eldri og ferðunum vestur fækk-
aði, nutum við þess að spjalla við
þig í eldhúskróknum heima í
Kjarrhólmanum þegar þú komst
í þínar árlegu Hveragerðisferð-
ir. Þú varst alltaf með á hreinu
hvað við og öll önnur barnabörn
höfðum fyrir stafni. Þér þótti
vænt um þitt fólk og okkur þótti
óskaplega vænt um þig.
Hvíldu í friði elsku amma, við
munum alltaf sakna þín.
Þínar Reynisdætur,
Daníela Rún,
Stefanía Rut og Marta.
Í dag kveðjum við Pálínu
ömmu.
Það fyrsta sem kemur upp í
huga okkar þegar við minnumst
ömmu eru spilin á eldhúsborð-
inu og súkkulaðirúsínurnar í
hvítu skálinni. Alltaf tók hún
amma brosandi á móti okkur í
síðu pilsi og tátiljum. Það var
alltaf gott að tala við hana en við
létum það þó vera að tala um
pólitík, nema við værum til í
slaginn. Amma var alltaf með
puttann á púlsinum og vissi ná-
kvæmlega hvað var að gerast í
samfélaginu þá og þegar. Hún
mundi allt sem hún heyrði og las
alveg til síðasta dags. Þannig
var Pálína amma, það var alltaf
gott að setjast niður og spjalla
við hana með kaffibolla, snakk
og ídýfu eða nýbakaðar pönnu-
kökur.
Við vorum alltaf til í að að-
stoða ömmu við hin ýmsu verk-
efni þar sem amma var dugleg
að verðlauna sig og okkur eftir
á. Verðlaunin voru ekki af verri
endanum og enduðum við oftast
í Hamraborg, Thai koon eða á
Húsinu. Seinna meir fórum við
að finna fyrir því að verkefnum
fækkaði en verðlaunum fjölgaði.
Amma hafði mjög gaman af
því að spila og tók einnig reglu-
lega fram léttar spurningabæk-
ur og spurði fjölskylduna spjör-
unum úr. Einnig var hún mikil
bingókona og tók okkur oft með
sér í bingó. Ömmu fannst gaman
að syngja og tók vel undir í
fjöldasöng, enda var hún með
alla texta á hreinu.
Öll jól frá því að við munum
eftir okkur bar amma fram jarð-
arberjafrómas með möndlu og
þá hófst mikil átkeppni þar til
mandlan fannst. Önnur jólahefð
sem amma hélt mikið upp á var
þegar við komum til hennar á
aðfangadag með pakkana og
sungum vel valin jólalög fyrir
hana. Þá fór hún og bankaði upp
á hjá nágrönnum sínum til að
monta sig af okkur. Það verður
tómlegt þessi jólin án hennar og
skrítið að fá ekki að syngja fyrir
hana, en við vitum að hún verð-
ur með okkur í anda.
Elsku amma, við söknum þín
og erum svo glaðar að hafa átt
þig að svona lengi. Þú munt allt-
af eiga stað í hjarta okkar og við
munum alltaf hugsa til þín þegar
við fáum okkur súkkulaðirúsínur
og pizzu með pepperóní og
aukaosti.
Þínar ömmustelpur,
Sara, Ester, Elma og Sunna
Sturludætur.
Störin á flánni
er fölnuð og nú
fer enginn um veginn
annar en þú.
Í dimmunni greinirðu
daufan nið
og veizt þú ert kominn
að vaðinu á ánni …
(Hannes Pétursson)
Svarthvít mynd stendur mér
ljóslifandi fyrir sjónum, Pálína
sautján ára með frumburðinn,
svo falleg, ábyrg ung móðir.
Þarna ímyndaði ég mér hvernig
hún væri þessi fallega kona sem
ég átti síðar eftir að tengjast og
þekkja í næstum hálfa öld. Ég
varð ekki fyrir vonbrigðum þeg-
ar ég hitti hana og kynntist og
eignaðist vináttu hennar. Pálína
var falleg ytra sem innra með
hlýja og góða nærveru.
Fljótlega kynntist ég æðru-
leysi hennar og umhyggju þegar
við vöktum saman eina bjarta
vornótt og hún svo hughreyst-
andi. Þá var hún orðin sex barna
móðir sem hafði reynt ýmislegt
og fátt kom henni úr jafnvægi.
Hún var afkastamanneskja og
hélt öllu heimilinu saman þótt
hún gengi aldrei um með hávaða
né látum.
Matartímarnir á Aðalgötu 17
á Suðureyri með strákunum
ungum voru ævintýralegir. Þá
hljóp Pálína heim úr frystihús-
inu í hádeginu og töfraði fram
mat, hrærði skyr og smurði
brauð ofan í allan mannskapinn,
ekki man ég eftir að hún settist
mikið sjálf. Húsbóndinn, Sturla,
kenndi sonum sínum lífsleikni
við borðhaldið, þeir lærðu
mælsku- og frásagnarlist og
sýndu ýmsa leikræna tilburði
sem áttu eftir að nýtast þeim
síðar meir.
Þótt Pálína tæki ekki mikinn
þátt í umræðum við eldhúsborð-
ið á þessum árum var hún ald-
eilis ekki skoðanalaus og hafði
margt til málanna að leggja.
Okkur skorti ekki umræðuefni í
símtölunum, hún var inni í öllum
málum, fylgdist með þjóðmála-
umræðunni, las dagblöðin og
varð pólitískari með árunum.
Við ræddum líka tísku, húsbún-
að og uppskriftir og hún hafði
skoðanir á flestu.
Stutt er síðan hún nefndi það
að hún hefði heimsótt mig alls
staðar sem ég hefði búið og ætti
bara eftir að koma á Akranes
sem varð því miður ekki.
Síðustu mánuðir voru henni
erfiðir heilsufarslega og þá er
gott að fá hvíld eftir langt, far-
sælt líf.
Nú blása kaldir haustvindar
af fjöllum en minningin um hana
er sólrík, hlý og björt.
Eins og hún sagði sjálf var
hún eins manns kona og nú hitt-
ir hún Sturlu eftir langan að-
skilnað. Gott að hugsa til þess að
þau geti nú dansað saman á Silf-
urtorgi sumarlandsins.
Innilegar samúðarkveðjur til
fólksins hennar.
Arnheiður Guðlaugsdóttir.
Pálína Pálsdóttir
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGURVEIG GUÐJÓNSDÓTTIR,
Hjúkrunar- og dvalarheimilinu Höfða,
Akranesi,
lést laugardaginn 25. september á
Hjúkrunar- og dvalarheimilinu Höfða.
Útför hennar fer fram frá Akraneskirkju fimmtudaginn 7. október
klukkan 13 með nánustu fjölskyldu og vinum. Streymt verður frá
athöfninni á vef Akraneskirkju, www.akraneskirkja.is.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Höfða fyrir hlýhug og góða
umönnun.
Sigríður Helga Sigfúsdóttir Jóhann Albert Finnbogason
Árni Sigfússon Ásta Huld Jónsdóttir
Guðjón Trausti Sigfússon Svandís Heiða Pálmadóttir
Björn Sigfússon Berglind Þorsteinsdóttir
Sigurður Ellert Sigfússon Ásdís Björg Björgvinsdóttir
og ömmubörnin