Strandapósturinn - 01.06.2006, Blaðsíða 36

verið við Húnaflóa: Hólanes á Skagaströnd í Húnavatnssýslu og
Kúvíkur við Reykjarfjörð í Strandasýslu. Að verslun kemur svo
snemma við Reykjarfjörð, stafar vitanlega af því, hvað Gjögur er
mikil útgerðarstöð á þeim tíma.
Borðeyri við Hrútafjörð er svo löggilt sem verslunarstaður
1946 fyrir atbeina áhugamanna í nærliggjandi hjeruðum, en
ekki gekk greiðlega að fá þangað vörur.
Árið 1848 gekst Jón kammerráð Jónsson á Melum í Hrútafirði
fyrir því, að Hans A. Clausen stórkaupmaður í Stykkishólmi,
sendi skip til Borðeyrar með vörur þá um vorið. En til þess að
það fengist, varð Jón kammerráð að veðsetja Clausen 40 hundr-
aða jörð til skaðabótalúkningar, ef eitthvað yrði að skipinu.
En ferðin gekk að óskum og með því hófst lausakaupmenska
á Borðeyri. Um svipað leyti fóru skip að koma á Skeljavík við
Steingrímsfjörð og lausakaupmenska að hefjast þar.
Það gefur að skilja, að uppi hefur verið fótur og fit, eins og
það var orðað, þegar siglingin kom, sem ekki var oft á þessum
árum, og margt hefur verið að sjá og skoða. En á þeim tíma
var mest hugsað um munn og maga, því fyrst á þeim árum var
aðeins um staðgreiðslu að ræða, og fólkið varð að neita sér um
margt, sem augað girntist.
Þar kom, er tímar liðu, að hjeraðsbúum þótti æskilegt að fasta-
verslun yrði sett á stofn í Skeljavík, og árið 1863 var þar löggiltur
verslunarstaður. Um þessar mundir verslaði danskur kaupmaður
að nafni Christensen nokkur sumur í Skeljavík. Hann var vinsæll
mjög og talinn sæmdarmaður. Árið 1866 afrjeð hann að byggja
hús og stofna fastaverslun þar á staðnum. Þá um vorið kom hann
til landsins á skipi sínu með tiltelgdan efnivið í húsin. En árið
1867 voru hafísar miklir fyrir öllu Norðurlandi og á fjörðum
norðanlands, þar með á Húnaflóa. – Hjer fór því ver en skyldi.
Skip Cristensens festist í ísnum á Húnaflóa, liðaðist í sundur og
fórst með öllum farmi, en menn björguðust nauðulega.
Fyrirkomulagið var því það sama og áður, að lausakaupmenn
versluðu á Skeljavík um mörg ár, án þess að af byggingu yrði.
Þó vakti altaf sú hugsun fyrir hjeraðsbúum, að nauðsynlegt væri
að stofna fastaverslun í hjeraðinu. Kom þá til orða, að Hólmavík
myndi öllu hagkvæmari staður fyrir fastaverslun en Skeljavík og
34