Strandapósturinn - 01.06.2006, Blaðsíða 88

Vorið 1860 tóku þau sig upp og fluttu norður í Árneshrepp
og settust að í Ófeigsfirði, en þar bjó þá góðu búi Þorkell Þor-
kelsson og Jensína Óladóttir systir Ragnheiðar. Í Ófeigsfirði bjó
Guðmundur í 6 ár en flutti vorið 1866 að Seljanesi. Tveim árum
seinna eða haustið 1868, þegar rósturnar á Gjögri gerðust, er
hann kominn að Munaðarnesi. Það ár er Guðmundur 51 árs og
hefur fyrir 6 manna heimili að sjá. Ragnheiður kona hans er þá
46 ára, Elísabet dóttir þeirra þriggja ára, auk þeirra eru þar 15
ára telpa sem er sveitarómagi, tvítugur vinnumaður og 37 ára
vinnukona. Guðmundur hafði auknefnið ,,Hrollur” og í sálna-
registri Árnessóknar árið 1868 fær hann þennan vitnisburð hjá
prófastinum í Árnesi, Sveinbirni Eyjólfssyni, sem var ekki beint
óðfús að slá mönnum gullhamra: ,,Hann er læs og nokkurn veg-
inn að sér, mjög skapstór og orðljótur.”
Hafi Guðmundur Jónsson sjálfur skrifað kærubréfið er ljóst
að hann hefur ekki aðeins verið listaskrifari, heldur einnig læs
á danska tungu, því að bréfritari hefur tilhneigingu til að rita
öll nafnorð með stórum staf, eins og tíðkaðist þá og lengi síð-
an í dönsku ritmáli. En ekkert er til vitnis um skrifarann nema
undirritað nafn hans sem að vísu er vel skrifað en með stærri
stafagerð. Orðfæri bréfsins er mergjað á köflum, lýsingar á við-
ureigninni magnaðar og stundum angistarfullar, en mest kemur
á óvart að rekast á stílbragð undir lokin sem nóbelsskáldið okkar
tamdi sér og hafði sérstakt dálæti á, og kröfur þær sem settar eru
fram í niðurlagi bréfsins bera vott um réttlætiskennd þess aðila
er meiðslin þoldu og traust hans á dómstólunum.
Þeir ákærðu:
1) Jón Pjetursson frá Dröngum var á 21. ári og elstur í 7 systk-
ina hópi. Meðal bræðra hans voru þeir Pétur í Hafnardal,og
Guðmudur í Ófeigsfirði. Jón fær þennan vitnisburð í sálnareg-
istri Árnessóknar árið 1868: ,,sæmilega vel að sér, stilltur og
dagfarsprúður.“ Hann var bráðger og kappsfullur og þegar orð-
inn formaður á hákarlaskipi. Skömmu eftir átökin á Gjögri hóf
hann búskap á Felli í Árneshreppi, en eftir að hann missti konu
sína flutti hann að Gnýsstöðum á Vatnsnesi og bjó þar um skeið.
86