Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.1997, Blaðsíða 182

6
a’, ch. 3 þeim er þar hokra e(da) skrida at þiona þui. ok veitt ek þat vist ef ek væra sialf-
rædi at ek skylda hitta onnur forrædi fe mino. enn bera þangat ok taka ekci
jmot nema spott ok hegoma. Enn þeir Riddarar er þetta heyrdo m(ælto). Eigi
muntþu svo giora vilia þegar þu kant at at hyggia. Enn M(irmann) sv(aradi).
Ekci ætla ek ath vor vingann skuli vaxa vid þat. Ek ætla ef ek hefda þuilikt
Riki sem fadir minn a[t] eigi skyldo margir dagar lida adr ek skylda briota
jsundr hueria spik er j þeim er svo at ekci skyldi þrifaz j landino. Enn ollum
þottu vndarlig ord hans ok þordu eigi mart vm at hafa. Enn j(arl) fadir hans
ræddi ekki vm. huort sem honum þotti vel e(da) illa ok svo lett hann sem hann
vissi eigi huort hann var hans son e(da) eigi. Enn er rikis menn spurdu j(arl).
þa sv(aradi) hann þesso. Ekci syniz mer at hefi hans oss nyttsamlikt landz
monnum.
ch.4 Mirmann fer til Hloduis kongs
Nv sumrar ok batnar vedratta. Þa byr B(rigida) drott(ning) ferd sonar sins
ok fek honum iiij menn þa sem eptir skyldo vera med honum vndarliga uel
buna at hestum ok herklædum. Sa dagr er nu kominn er Mir(mann) j(arls) son
er buinn til ferdar. enn svo hagadi j(arl) til at Mir(mann) fann hann eigi adr
3.19 hegoma] a small space between g and o, and g largely erased.
c velar þeim món<n>um er þau heyra til ad þjona, og þad veit eg vijst ad ef eg
ætta fjarhlute ad eg skyllde fá 0nnur forræde enn bera þangad, og taka ecke i
98 v möt | nema spott og hjegöma. Enn þeir riddarar er heyrdu ord hans mællttu,
þetta muntt þu eige gjóra þegar þu kantt gjór ad sjá hvad hæfer tign goda vorra,
med þvij vjer hyggjum ad eige hlyde annad enn þiona þeim. Hann svarade
ecke hygg eg ad vor vinskapur battne vid þad. Helldur hygg eg ef eg hefde
slijktt rijke sem fader minn eda meira ad ei skylldu marger dagar lijda, adur
eg skyllde briota hverja spijku er j þeim være, so eckertt hof skyllde þrijfast
þad i landenu er. Enn ollum þottu ord hans undarleg og þordu þö ecke umm
ad ræda. Enn jarlenn rædde ecke umm adferd hans hvortt ed hun var vel eda
illa, og so ljet hann sem hann visse eige hvortt hann var hans son eda eige.
Enn ef rijkes menn spurdu jarlenn þvij hann gjórde so, þá sagde hann, ecke
synest mjer athæfe hans vera nytsamlegtt oss landsmónnum. Enn nu tekur
Brigida og byr ferd hans, og byr til þess fiöra menn ad þiöna honum tvo til
þiönustu, enn adra tuo þá er viskumenn voru mester og sidbester i hird jarls.
Enn 30 riddara ljet hun fylgja honum undarlega vel buna bæde ad vopnum og
99r klædum. Og nu kjemur sá dagur er Mir|mant jarlsson er albuenn ferdar
sinnar. Enn suo hagade jarl til um málsteffnur sijnar ad ei ljet Mirmant hitta
18
21
24
27
3
45
48
51
54
57
60
44 þau] accusative þau seems unlikely; read þar or þeim? 61 ljet] scil. hann (jarl).