Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.1997, Blaðsíða 205

29
9 kórlum þikcia ful gist þar sem ek kem ath gardi. Enn ef ek nair þeim hinum
fulum godum er þu fadmar. þa skal ek briota j svndr hueria spik er j þeim er
ok hafa til eldi branda. Enn j(arl) bra eigi betr lunderni vid þetta mal med
12 þungum fortólum enn hann spratt vpp ok bregdr sverdino ok hógr til sonar
sins. enn þat var jafnskiot at M(irmann) sa ædi j(arls) ok setti hialmin a hofut
ser ok kom j hialmin ok skaut nidr aá hallsbior|gina ok beit hana jsundr svo at
i5 j beini stod sverdit enn Riddarar hlupu upp ok vildo stodua j(arl). enn eingi
gætti sv(eins). enn þar var þo eigi gott at erta jllt skaplyndi þui at hann var illa
beidr ok þa hefir Mir(mann) brugdit suerdi sino fyr enn þeir fyndi ok hio j(arl)
i8 bana hogg j hðndum þeim ok þrifr M(irmann) nu til Ylfings ok m(ælti). Ek
10.9 ful gist] interpreted as fvlgist in A2, but as fullgist in A3, Kölbing’s edition 158, and dic-
tionaries, ‘having afull number of guests’; otherwise unknown; cf. B and note. 12 spratt]
written sptt with horizontal stroke over p and partial erasure afterfinal t, and could be read as
63 ærid fiolgest þar sem eg kom ath garde. enn ef eg má ná þeim fulum godvm er
þv ferr med þa skal eg so hveria flis lata brióta j þeim. og þar skal eg lata
sióda mat minn med þeim spikvm er eg rif þar af. Enn jall bar eigi betra
66 skaplynde til med þungum fortólum. enn hann hliop og hóggr til sonar sins.
enn er M(irmant) sá tilrædi faudr sins. þá setti hann hiálm aa hofud sier. enn
sverdit kom j háls biorgina og beit hana j sundur. og so bryniuna so ath j beine
69 stód. enn riddararner hlupv vpp og villdv stodva reide hans enn eingi gade
sveinsins. Enn þar var þo eigi gott | ath erta illt skaplynde af þvi ath hellzti
vorv tilbrogdin haurd. og hefer hann brugdit sverdinv fyr enn þeir funduzt. og
72 hoggr iall banahogg og þrifur sverdit vr hendi honum og mællti þetta. Eg ætla
tion ofa part of the verb fjplgast, ‘become numerous’. 65 possibly rff. 67 possibly m.
72 possibly hóggr. possibly banahógg.
god og fulu er þu truer á þá skal eg briðta hverja spijk i þeim, og hafa þad til
420 elldebranda mjer þá eg læt sjðda mat fyrer mig og menn mijna. Jarl mátte nu
ecke bera adgjórda laust og spratt | upp og brá sverdenu Ylfinge og hjö til son-
ar sijns. Þad var miðg jafnskjott ad Mirmant sá reidena jarls. Þá sette hann
423 hjalmenn á hófud sjer og þokade frá jarle vid. Enn sverded kom i hjalmenn og
skautz *nidur i hálsb<j>órgena og beit hana i sundur og suo brynjuna suo ad i
bejne nam stadar. Enn riddarar hliöpu upp og villdu stódva reide jarls. Enn einge
426 gjætte til þar er Mirmant var. Enn þá kom *ad þvij sem mælltt er ad ei er gott
ad ertta illtt skap, fyrer þvij ad hann var illa beiddur, enn nu hefur han brugded
sverdenu nær *fyrr enn hann finnur og hóggur jarl bana hpgg i hóndum *þeim.
A',ch. 10
68 v
B, ch.9
3 v
C
112 r
424 midur.
426 ad] + ad in next line. 428 fyrr] + umm.
tveim.