Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.1997, Blaðsíða 221

45
i8 framm ad hallda en jall svarar. Ad þad *være gott ad giaura ef til godz kiæmi,
enn annad mvnvmm vier sanna vmm sijder. Enn med þui kongur truer hennar
ordumm og hvetr Mirmann jall, þa var hann fus ad freista og byr nv ferd sína
pp. xxxix-xli. 18 vare.
(son A4). Nu sagdi (síndi A4-5) Myrmant jall Hl0dvi kongi þessa ordsendijng (þetta rit A4-5), og
lejtadj rada (nú ráds A45) vid hann (kóng A4-5) huad honum syndest. Kongur sagdi, þad grunar
mig ad mödir þijn Tiyggi til annarz (muni vilia þier annat enn þat A4-5). Enn (Mírmann A4-5) jall
sagdi, ftad kann vera herra, ef göds væri audet, ad hiin siáe ed sanna umm sijdir (at verda mundi
betra ef góds yrdi audit A4-5), og væri gott ad skilja hana frá fiandanum ef (+ ec A4,5) mætti. Nu
latti kongur (+ ferd Mírmans A4, + Mírmann ferdar A5), enn hann var A3, A4,5.
kongi ordsending þessa og leitade rads vid hann. huad honum syndizt. enn
15 hann svarade þessv. Ef eg vissa ath henne væri þetta | j hug. þa villda eg vist
ath þú færer. Enn vm hitt er eg hræddur ath hun hyggi til annars. Enn iall
s(eger) þath kann ath vera ef góds væri audit ath hun hugleidi málit. enda væri
i8 allmikit under ath skilia hana fra fiandanvm. ef þvi mætti m leid koma. Hlod-
ver kongr latti hann ferdarennar. Enn M(irmant) var fuss at freista. og byrr
ferd sina. og ridur nu j brutt med .cc. riddara. og létti eigi fyrr enn hann kom
16 iall] il with something indistinct above, at line-end.
þess jnnehalld mællte hann til Mirmans hvort þad væri af honum alradid ad
6 draga heim til Saxlandss og hætta sva þi'nu life ad voga þier undir valld mðdur
þinnar og annara landz manna. Mirmant svarar og seigir ad hann vilie ad v'isu
fara. Þá mællte Hl0dver kongur: vissulega er þad á mðt-e m'fnum vilia rádum
9 og aeggiann ad þu farer ad finna mðdur þi'na, þvi mier seigir sva hugur umm,
ad hun munj vilja þig þángad ginna, sidann svikia og hefna harma sinna fyrir
þi'nss fddurss dauda. Mirmant svarar: fus em | eg þángad ad ferdast og knyr
12 mig þar til sú ords0k ad eg vil mina mðdir sem og annann landssins lid, draga
frá sinum heidindöm, og forvilltum godanna atrunade, og ummvennda þeim
til riettrar og sannrar Gudz þeckingar, ef m0gulegt er ad þeim verde aptur
15 snöid af si'num villta veige til sannrar Gudz kynni'ngar. Þá svarar Hl0dver
kóngur er þad þinn asetningur, seigir hann og kunnir þu þui til leidar ad koma
ad þeir kaste si'num vonda atrunade og upp byrie nya tru á Gud almáttugann,
i8 þá vil eg ecki hier i mðti standa ad þu þangad ferdist. |
XV. Cap: Koma Mirmans i Saxland og huorsu ad hann er
svikinn af fru Birgida modur sinne.
3 Nu er þar til máls ad taka, ad Mirmant kvedur fðstra sinn Hlpdver kðng, og
ridur hann nu ut af Reinis borg med hundrad riddara sem ad köngurinn fieck
h0num til fylgdar. Nu rida þeir sinn veg og lietta eigi fyrr enn þeir komu i
A2, ch. 12
A3
B, ch. 11
8 v
D,ch.14
82
ch. 15, 83