Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.1997, Page 216
40
a\ ch. ii, 5 rb hóndina og biarg þa Gud ád ej tok lijkam hanz. M(irmant) lagdj þá spiotj sijnu
til j(allz) enn spiotsk(aptid) brast j sundur. Þáá verdur jallin fejginn og verdur 90
hradmæll(tur) og s(eigir). Þess gat eg ad þu mundir ej kunna þig sialfur, og
var sem eg vonadj, ad þier mundj ej til takast vid mig, og rejd á spioted og
hugdest hafa lagt hann j gegnum. M(irmant) m(ællti). se þu fyrir ad þu verdur 93
ej ofbrádfejgin, og erum vid enn varla skildir, og tok þá Ylfijng og hiö til jallz
og tok suerdet first hialmjnn og rendj sijdan ofan á hálzbjprgina, og tök hana
j sundr og hpndena med pxlinne, og fiell allt samann til jardar. 96
93 hafa] f alteredfrom d. 96 med] + punctuation.
A4,s The text 1189 hóndina-7i% jardar is from A3. Variants are from A4 and A5, which agree with
each other unless otherwise specified. 89 hóndina] phrase wanting in A4, hamd Mirmanns
A5. biarg (sic A3, repeated in two dependent mss)] biargadi A4, biarg A5. þá] + sijnu]
+ 90 til] í skiölld. enn ... brast] oc gieck. fejginn] gladur. 90-1 verdur-seigir]
mællti. 91-4 gat-þá] var von at þú mundir bædi slisinn oc sleppifeingur. Þá (Nú A5) reiddist
Mírmann oc kastadi skilldinum, enn greip sverdit. 95 fírst] + í sundur A4. sijdan ofan]
nidur. 96 h0ndena med 0xlinne] 0xlina med. fiell allt samann] fór þat allt.
B.ch. 10 þá Gud med sinne myskunn er eigi tok likama hans. M(irmant) lagde spióti 72
sinu j skiolld iallz. Enn hann var þúngr fyrer og sterkur. og geingr svndur
spiótskaptid j skilldenum. Bæringr iall vard gladr vid og mællti. þess var þier
þegar vón er þu kunner þig eigi siálfur. ath þier mundi eigi vel til takazt. og 75
reid fast aa spiótz skaptid og þóttizt hafa lagt j gegnum hann. Siá þu fyrer
seiger M(irmant) ath þu verder eigi of brad feginn. Vid ervm enn eigi skilder.
og tekur til Ylfings. og hoggr til jallz. og tók hoggit fyst hiálmenn. enn sidan 78
rende nidr og tók háls biórgina. og j gegnum og so brynivna. og fylgdi hond-
in auxTinne. og fór þath allt til iardar. Jall sotti þá blodrás og ómegin. og steig
d, ch. 12 mant mi'kid sár. Nu er Bæring sá þad gladdist hann glotti vid og mællte:
skamt skal þier verda til ann<a>rar skeinu verrj. Mi'rmant svarar, hyrtu ecke ad
hælast sva mikid hier umm þu heidne hundur, þui ad ecki skulum vid ennnu 24
73 ad skiptum skildir vera. Og nú leggur Mirmant | sinu spiote i giegnum skiplld-
inn og jnn i lifid á hpnum, enn sva sat hann fast á si'num hesti ad hann bifadist
huorgi i spdulinum. Nu bregdur Mirmant sinu goda sverdi og h0gg<ur> til 21
Bærings jarls og sneid af hónum fotinn i knies lid sva, ad sinn veg fiell huor
hlutur fóturinn og bolurinn af hestinum. Þá mællte Bæring jarl, þar hann lá:
22 hann] + og cancelled.