Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.1997, Blaðsíða 338

162
f, ch. 6 sem hiin mundi hans ord a hlijdast. Vil eg nii son minn, seigir hiin, þu gangir
65 med mier j dag og skodir þaug audæfi og rijkdöm sem hier er samjann kom-
inn. Mijrm(ant) bad hana rada. Ganga þaug sijdann j eirn sal, og var þar jnni
mikid gull og margs konar dijrgripir. Mijrm(ant) spyr hvprt hann hafe þá sied
011 hennar audæfi. Hún qvad þad satt vera, fyrir utann' olfaung vor, og mun
eg nú sijna þier þaug. Tekur hún sijdann hlemm upp úr gölfinu. Var þar stijgi
undir og gánga þaug þar nidur. Þetta hús var vel vandad, og giprt med hinum
mesta hagleik. Allslags 0lfaung og dijrmætir drickier voru þar. Mijrm(ant)
geingur ad einu kieri. Sijndist honum sem ein hv0r ökirr leiki væri j þvj, þvj
0lid hrærdist til og frá, og gieck upp og nidur. Hann spir mödir sijna hvpriu
þad sætti, enn hún svarar, þennann drick hef eg látid meistara mijna til búa
med diúp fundinni vitsku til heilsubötar þeim mpnnumm, sem kránkir eru, og
fa allir þar af of mikinn stirk leika. Þienari eirn var hiá drottningu sem ættadur
var úr Ungaria. Hún talar til hans j ökiendu máli sem Mijrm(ant) skildi ej.
Sveirninn skeinkir strax á eina skál, úr þessu kieri, og riettir ad Mijrm(ant).
Hann tekur vid, og giprir kross fyrir sier, sem sidur hans var, og dreckur sijd-
ann af skálinni. Strax finnur hann ad honum bregdur 0llum vid þennann drick,
og þvjlijkt þökti honum sem kalt vatn rinni umm allann hans lijkama. Þá -
66 mælti Mij(rmant), of mi0g truda eg nú mödur minni. Þess var|stu af mier
verdugur, seigir hún, fyrir þad nijdingsverk, er þii vanst á Geirm(anni) j(arli)
f0dur þijnum, og hef eg nú hefnt hans ad nockru. Hlæir mig þad ad þier muni
hiedann ij frá hrumult gánga, og skal Katrijn drottnijng ej hafa leingur augna
gamann af þier. Gud skifti med ockur seigir Mijr(mant) eftir mála vpxtum.
Jeg hugdi ad leida þig á riettann veg, til eilijfrar sælu, enn þu tökst frá mier
mijna heilsu, med svikum og fiplkijngi. Geingur drottning nú frá honum
snúdugt, enn Mijrm(ant) veik til manna sinna. Stigu þeir sijdann á hesta og
ridu af borginni. Allur lijkami Mijrm(ants) var lijkþrár ordinn, og elnadi dag-
lega þessi kránkleiki, þvj meir sem leingra frá leid. Rijdur hann vid þad heim
j Frackl(and) og hittir föstra sinn. Köngur liet samann safna 0llum vijsinda
m0nnum i Frackl(andi) og bad þá ad lækna Mijrm(ant), enn þeir feingu aungva
böt rádid á hans meinsemd. Au'n'gvu ad sijdur hafdi köngur hann ij störum
virdingum, og liet hann ætijd næstann sier sitia. Katrijn á vijtadi köng ad hann
lieti Mijrm(ant) vera sier so nær gaungulann, þvj verda má seigir hún, ad hans
vondi veikleiki kunni þar fyrir á þig ad koma. K(öngur) mælti, man eg þær
stundir, ad þú þöktist ej of nærri vera Mijrm(ant) og hefdir þö giamann nær
honum komid, ef hann hefdi viliad samþickia, og lát hann nú niöta þess, allur
hugur þinn var hiá honum þá þegar hann var heil brigdur. Drottning rodnadi
vid og þagdi. Mijrm(ant) var eirninn vidstaddur og svaradi aungvu. Ein hv0m
67 dag | gieck Mijrm(ant) á eintal vid kong, og mælti, miklar þackir seigi eg
48
51
54
57
60
63
66
69
72
75
78
81
84
59 of] may be an errorfor ofa (ófamikinn), or a mistaken repetition of af; 2146 omits.