Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.1997, Blaðsíða 190

14
Ai,ch.6 kæppa. Nu *fanz Kat(rino) drot(ningo) vm þetta allt samann framar enn hofi
gegndi. ok er svo sagt at heldr mundi mega vikum telia enn mannudum ath
hon skipti skapi sino ok vilia ok ast ok þo eigi retliga. af þui at hon sneri allri
vpp ai hann jarlsson. enn þar feldi hon nidr sem hon atti upp at taka er kongrin
var. enn hon hafdi list til at giora skiol ok yfirdrepskap fyrir alþydo. enn hon
var opinber fyrir sialfum honum. þui at þegar kongr var eigi nær. þa gaf hon
honum mórg eyrendi bædi vm klæda bunat ok veizlur ok marga skemtann
adra. ok hafdi slikar gildrur fram til osæmiligra veida enn Mir(mann) lez eigi
vilia vita ast hennar. ok virdi alla blido hennar ok þydu sem hann nyti kongs
at þui enn hon gaf eigi þui minna kost til at væla hann þott hon sæi at hann
fordadiz ok fek hon eigi svo buit þui at hann virdi meira gæzsku þa er hann
hafdi af konginum enn skamsyni hennar. ok taladi hann vm fyrir kongi huerso
65 v mikla vingan hann reyndi af drott(ningo). Ja son minn | sagdi kongr. allt skalt
þu þat vel af henni þiggia er henni samir vel at veita. Enn hann kuatt þui eigi
framar ai at hann saa at Mir(mann) var stadfastr ok sa vid framarligha. enn
hann vissi þo giorla huatt fram for þui at eigi var gott at dylia vitran kong vm
breviated but clear; ei A2, edur A3, S47, + A4 5. 10 kæppa] dependent mss have kieppa or
keppa. fanz] + hann.
c var þð lijktt ed sama umm enar smærre ad hver fylgde annare. Nu fanst Catrinu
meira um þetta enn eg hygg ad hofenu gjegnde, og er suo sagtt ad þad mune
helldur mega vikum telja enn mánudum er hun skipte vilja sijnum og ást, og
104r þo eige maklega nje rjettelega þvij hun snere allre uppa Mir|mant jarls son,
enn þar fellde hun nidur sem hun átte med rjettu uppe ad hallda sem könguren
var. Enn þo hafde hun list til þess ad gjóra yferdrep fyrer alþydu. Enn þð vard
hun openber ad vilja sijnum fyrer sjálfum Mirmant, þviad þegar kðngur fðr
nockut heimann þá fann hun mórg erende bæde um klæde og um veislur og
margskonar skjemtan og hafde hun slijkar gilldrur vid hann til ösæmelegra
reida. Enn hann ljest ei finna ást hennar ne ðvisku og virdtte alla b<l)ijdu
hennar suo sem hann nyte kðngs ad um þá vingan er hun lagde til hanns. Enn
hun gaf sjer og þvij meira kost til <ad> vela þau bæde i þvij male er hun fann
upp á, og helldur hann þð vid og feck hun þð eige yfer þau stiged, þvijad hann
virdte meira vingan kðngs enn skamsyne hennar, og munud. Enn þð hjellt
hann sig mannliga i þessare freiste, og rædde þö optt um fyrer kðnge hvorsu
myckla vingan hann hefde af drottningu. Kongur svarar honum suo. Son
minn þigg þu alltt af henne er henne sæmer sæmelega ad veita þjer. Enn hann
qvad ei framar á þetta mál, þvij ad hann fann ad Mirmant var styrkur og stad-
104 v fastur og sá vid pllum lytum. | Enn hann visse þð gjðrla hvad framm fðr, þvij
ad eige var hægtt ad dylja so vitrann kðng slijkra hluta, þð ad hann villde fátt
12
15
18
21
24
198
201
204
207
210
213
an errorfor slijkt. 205 reida] probably an errorfor veida. 207-8 þau bæde...þau] hann