Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.1997, Blaðsíða 193

17
samþykt yrdi med oss vm kristnina. Huert er þat rad s(agdi) Mir(mann).
33 Kongr sv(aradi) at vid fengim til þa menn er vittrazstir ero jFrakclandi ok færi
þeir til j(arls) ok teldi fyrir honum. huatt postolar Guds ok papar kenna monn-
um. eda | jarteinir þær er Gud gerdi. Mir(mann) m(ælti) þat veitt ek at <þu>
36 hefir sied j(arl) ok bædi þau hionn enn kant þau eigi. Myklo ero þau hardari j
sino lyndi enn þeim megi koma af sinni forneskiu enn þo mattþu *freista. enn
litit munt þu hafa erendit. Reyna vil ek sagdi kongr. Nu var svo giort. Foro
39 þeir ok komo a fund j(arls) ok kuedia hann vel ok tiguliga. enn j(arl) tok illa
quedio þeirra. Þar voro þeir þa not. Vm morgonin geingo þeir til motz vid
j(arl) ok drott(ning) ok s(ogdo) erendi þau er kongr hafdi bodit þeim. enn
42 j(arl) þagdi langa stund ok sv(aradi) sidann. spurt hefi ek þat at Romueriar
hafa viltann Hlodui kong ok þikci mer þat illa at þeir skulo hafa gabbat svo
godann hofdingia ok med svo myklo fari at hann hefir latit hylli goda vorra ok
45 margra vina sinna þeirra er lif sitt vildo leggia vid hans naudsyn ok fyrir þat er
37 freista] 4- enn þo mattþu freista.
um christnena. Hversu þá sagde Mirmant. Kongur svarar med þui mote ad vid
feingum til þá bestu menn, er vitraster eru j Fracklande og þeim á fund, og
255 telde fyrer þeim bádum hvad pavin eda postular Guds hafa | boded mðnnum,
eda hverjar jardteikner sjalfur Guds son gjórde, medann hann var hjer i
heime, og læresveinar hans sijdann, og mætte þá skaplynde vid þad skipast ef
258 þau heyrde fortðlur. Mirmant seiger, veit eg ad þu hefur *sjet *jarl, og þau
bæde. Enn þad se eg at ögjórla kant þu þeirra skaplynde, þvij mycklu eru þau
grimmare enn eg ætla þeim brátt viked frá aflógum sijnum og fyrnsku. Enn
26i þö má freista ef þu villtt. Enn þad hygg eg ad lijted verde erended. Enn kong-
ur bad freista. Og suo var gjort ad menn voru til ferdar feingner bæde vitrer og
snjaller og fðru á fund jarls, og hann fagnade þeim vel. Enn umm morgunenn
264 þegar er tijme var til þá qvpddu þeir jarl til máls vid sig og suo drottningu, og
bera upp erende þau er kongur hafde þeim boded og tóludu umm bæde med
mprgum ordum og snjóllum. Enn jarl þagde lánga stund og suarar þo um sijd-
267 er, spurtt hefe eg þad fyrr er Runverjar hafa villtt Hlódver köng, og þikie mjer
þad illtt ad þeir skulu hafa gabbad jafngðdann hófdingia, med suo mycklu
fáre ad hann hefur bæde lated hylle goda vorra og suo margra pruggvina sinna
270 *þeirra er | lijf sitt villdu leggja vid hans naudsyn. Enn nu med þvij hann hef-
254 þeim á fund] a verb is needed (færi þeir), and á fund þeirra might be expected. 257
skaplynde] probably þeirra is missing here. 258 fortólur] probably þessar is missing here.
sett kongur. 267 Runverjar] sic, but Rum- in 665. 269 prruggvina] otherwise unknown,
probably an errorfor prruggra vina. 270 þa.
A1, ch. 7
66 r
C
106 r
106 v