Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.1997, Blaðsíða 214

38
a1, ch. ii brak. Enn þegar B(æringr) sáí M(irmann) [þa] kalladi hann haRÍ róddo. Er þer
*alogat M(irmann) at eiga vopna skipti vid mik. M(irmann) sv(aradi). Ef Gud
uil sem ek þa reynir þu þat þa er sol er jmidiu landsudri. Þa mælti B(æringr)
[j(arl)] hueriu treystir þu vngr svein er þu þorir at beriaz vid mik. Lat helldr af
þess[um] hegoma ok villo ok snuz til Maumet. Far sidann med mer ok munn
ek giora þik mikinn mann j riki mino ok hialpa svo lifi þino. M(irmann)
sv(aradi). Ekci em ek gamal ne .[va]nr bardógum. Enn ek treystumz afli al-
mattigs Guds þes er styrkti Dauid ungan sv(ein) þann er litlu adr geymdi
sauda fódur sins ok eptir þat drap hann risa þann er Golias h(et). ok vard
kongr yfir Jorsala landi. Enn er þu B(æringr) bydr mer veg ok þessa heims
sæmd þa finn ek at kominn er yfir þik ogn ok hræzla. ok er sa hinn vondi
is visible. 68 þa] -f dependent mss, but traces of the word are visible at the end of the line.
haRÍ] possibly haRRÍ with one r and a dot above. 69 a logat. 71 hueriu] last letter da-
maged but seems u rather than o. 72 þessum] -f A2; þijnum A3; þessari (villu oc hiegóma) A4-5;
the word is at the end of the line, and though faint it is certain. 75 ungan svein] at the end of
the line, and progressively more difficult to read, but certain; vnnga A2; unga j strijdj A3; úngann
b, ch. io, 6 v kallade | hann hárre róddv. og mællti so. Er þier alhugad ath eiga vópna vid-
skipti vid mig. M(irmant) s(eger) ef Gud vill sem eg. þá reyner þv ádr sól er
komin j landsudur. Þa s(eger) Bæringur jall. hveriu treystizt þv vngr sveinn er
þv þórer ath beriazt vid mig. Lát helldur af hegoma þinvm og villv. og þiona
mier. og mun eg giora þig ath sæmdar <manne> meira enn þv ert adr j
Fracklande. og hialpa so life þinv. M(irmant) s(eger) eigi er eg gamall ath
alldre. og ecki vanur bardógvm. Enn treystumzt eg afli Guds þess er styrkte
Dáuid vngan svein. þann er litlv fyrre hafdi gætt fiárr faudr sins. og drap sidan
risa þann er Golias hiet. og var kongr yfer Jórsala lande enn af þvi ath þú
bydur mier þenna veg og sóma. þá finn eg ath komin er vnder þig gudhræzla
D,ch. 12 sett platz þar sem þeir skylldu sitt einvige heigia, þá spyr Bæring Mirmant
huoV't ad hann ætle sier ad voga undir sina adgaungu. Mirmant svarar: sann-
lega em eg reidu buinn sagde hann, med Gudz til hiálp at veita þier sva mikla
71 mðtstpdu | sem eg má, og minu sverde vel beita ef luckann dugir. Bæring
svarar: og spyr huor sa gud sie sem hann treysti sva freklega uppa? Mirmant
svarar: þad er sá gud sagdi hann sem ad David hiálpadi ad yfirvinna og i hel
slá Goliath og muntu þad reyna ad fyrr enn sól er ur sudre munu heillir þier
horfnar vera og þitt hpfud vidur búkinn skilid. Nú svarade Bæring og seigir
sva til Mirmans. Tak þad rád, og afneyta þinum fánitu sidum, og trú á minn
gud Machomet, og skal eg þá gipra þig mi0g mektugann. Fyrr skal eg þig
sagdi Mirmant i marga parta sundur hpggva og gefa þig vprgum til fædu, þvi
eg heyri ad nú ertu hræddur, og treystir þier ecki ad gánga mier i mote. Nú
69
72
75
78
54
57
60
6
9
12
15