Börn og menning - 2020, Blaðsíða 5

5Voru æsirnir geimfarar?
Marvel-bændur sóttu innblástur í ýmsar áttir, þar
á meðal í japanskar, hawaiiískar, mayaskar, inúítskar,
keltneskar, grískar og norrænar goðsagnir. Þannig mega
lesendur blaðanna búast við því að hitta fyrir Kukulkán
(Maya), Izanagi (Japan), Amaterasu (Hawaii), Man-
annán mac Lir (Írland), Helíos (Grikkland) og svo Þór,
Óðin, Loka, Njörð og fjölda „gervigoða“ sem teiknarar
og textasmiðir bjuggu til og skeyttu inn í „marvelsk-
norræna“ goðafræði.
Ása-Þór varð ein helsta ofurhetja Marvel-blaðanna
og Loki Laufeyjarson meðal helstu ofuróþokka. Fyrst
birtist Þór í blaði 1953, þá fúlskeggjaður, úfinn og kaf-
loðinn á kroppinn, með loðfeld um sig miðjan og ann-
an feld sem skikkju. Þegar hann var endurvakinn sem
ofurhetja í eigin blaðaröð sem The Mighty Thor 1962
var annað upp á teningnum, því nú var hann kominn
í almennilegan ofurhetjubúning, hornahjálmurinn
vængjaður og skikkjan rauð og efnismikil. Á fimmta
áratugnum komu út nokkur blöð myndasögu þar sem
vísindamaður verður að eins konar arftaka Þórs, er
lostinn eldingu og fær ofurkraft. Hann var rakaður og
snyrtilega klipptur, klæddist lendarskýlu og skikkju og
kollhúfu.
Sú mynd sem dregin var upp af goðunum varð aftur
á móti nokkuð önnur en sú sem við þekkjum úr nor-
rænni goðafræði, því inntak í goðsögnum mannkyns er
jafnan allt annað en það sem sjá má í ofurhetjusögum.
Goðsögurnar eru um verur sem hafa mannlega galla
Goðsögurnar eru um verur
sem hafa mannlega galla
en yfirnáttúrulegt afl
(og stundum
ofurmannlega galla).
Veggskreyting við íþróttahús Garðabæjar.