Sjómannablaðið Víkingur - 01.01.2012, Blaðsíða 35

Sjómannablaðið Víkingur – 35
umfangsmikla verslun. Hann var fyrstur
Austfirðinga til þess að byggja og reka
íshús sem á þeim árum voru nauðsynleg
til geymslu beitusíldar en síldin var þá
og er enn einhver besta þorskbeitan. Í
Reykjavík var búið að gera margar til-
raunir til þess að frysta beitu en allar
höfðu þær mistekist.
Um það kemur eftirfarandi fram í
bókinni „Kælitækni“ eftir Gunnar
Bjarnason fyrrverandi skólameistara Vél-
skóla Íslands. Umfjöllunin hefst þannig
á síðu 27 í bókinni:
„Svo vel vildi til að hér var til um
þessar mundir hugkvæmur athafna-
maður, sem sá að hér þurfti kunnáttu
til. Brjóstvitið, sem margir, jafnvel
enn þann dag í dag, trúa til alls var
hér ekki nóg. Er hér átt við athafna-
manninn Tryggva Gunnarsson. Eftir
1890 hafðist hann handa um að
reyna að fá hingað kunnáttumann til
að ráða fram úr þessum vanda með
þeim heillavænlega árangri að hingað
fluttist merkismaðurinn og braut-
ryðjandinn á þessu sviði Jóhannes
Nordal. Hann kom frá Winnipeg í
Kanada sumarið 1894.
Jóhannes mun hafa kunnað mjög
vel til verka, það sýna framkvæmdir
hans og hafði auk þess marga eigin-
leika hins úrræðagóða framkvæmda-
manns. Hjá honum sameinaðist
kunnátta og hugmyndaflug.
Hann kunni þá list að einbeita
kröftum sínum að því hlutverki sem
honum var falið.
Hann starfaði við íshúsið til 1932
og lést í hárri elli 95 ára 1946.
Um líkt leyti og Jóhannes kom til
landsins eða nokkru síðar, kom hing-
að til lands annar Vestur Íslendingur,
Ísak Jónsson, sem setti upp íshús í
Mjóafirði og Seyðisfirði.
Nefndur Ísak sem starfað hafði við
íshús í Selkirk og lært þar að frysta
fisk en hann og Konráð Hjálmarsson
voru bræðrasynir“.
Í framhaldinu var Austfirðingum boð-
in aðstoð við að reisa íshús sem þegin
var bæði í Mjóafirði og einnig í Seyðis-
firði.
Þegar íshúsið í Mjóafirði hafði verið
byggt fyrir reikning Konráðs Hjálmars-
sonar bauð hann sveitungum sínum
þátttöku í rekstri íshússins sem leiddi til
þess að stofnað var Frosthúsfélag Mjóa-
fjarðar sem starfaði í 30 ár. Fundargerðir
félagsins gefa til kynna að Konráð, sem
í fyrstu var nefndur „aðaleigandi húss-
ins,“ hafi komið vel fram við sveitunga
sína hvað þennan rekstur varðar en
þegar þröngt var orðið í húsinu þá
byggði hann við íshúsið á eigin kostnað.
Helstu stærðir skipsins
Súlan SU-1 fór á íslenska skipaskrá 2.
febrúar 1903 mældist þá 117 brúttótonn
(brl), undir þilfari 110 brl. og 75 nettó-
tonn. Þá var mesta lengdin 29.61m,
Rosenberg mekaniska verksted í Stafangri en hér var 75 hö gufuvélin sett niður í Súluna og frá henni gengið í janúar 1903.
Fjallið Súlan sem Konráð Vilhjálmsson nefndi skip sitt eftir (til hægri á mynd). Fjallið er sunnanmegin
Mjóafjarðar og ef vel er að gáð má sjá móta fyrir bæ í norðaustur frá fjallinu. Þessi bær hét Reykir en þar
var Konráð fæddur og þar ólst hann upp.